Wang family courtyard, Zhang Bi Old Castle/tunnels

Soms kun je bepaalde plaatsen niet zelf bereiken en dan is het handig dat de guesthouse tripjes kan regelen. En dus ging ik vandaag in een busje met een avontuurlijk ouder Nieuwzeelands stel, een Canadees stel,een alleenreizende Amerikaan en 2 Amerikaansen naar de Wang family courtyard, een soort enorm kasteelachtig geheel van bouwwerken uit de Qing dynastie die als woonhuizen dienden voor de Wang-familie, een flink eind rijden vanaf Pingyao. Indrukwekkend en goed onderhouden en lekker om in je eentje doorheen te dolen. Aan het uiterste eind heb je geweldig uitzicht op grotwoningen waarvan alleen de voorgevels en schoorstenen verraden dat er huizen in de bergen verborgen zitten. Vanaf de hoge muren van de courtyard heb je mooi zicht op de woonerven en alle troep die ze daarin verzamelen, maar ook hoe ze in metalen teilen de was doen.

Daarna rijden we door naar het Zhang Bi Old Castle, waar we eerst gaan lunchen. We besluiten met zijn allen te bestellen en te delen. Geweldig want we proberen van alles: gebakken pinda's, gesauteerde spinazie, roergebakken bonen, kung pau kip, shredded patato met chilipepertjes. Alles even lekker. Ik drink sloten thee, de anderen drinken een biertje en we betalen nog geen 2,50 euro p.p.  De gids blijkt inbegrepen bij de toer. Mooi oud houtsnijwerk en tempel na tempel, alles heel feng shui opgezet als ik de gids mag geloven. Daarna gaan we de tunnels in die tot 23 meter diep liggen sinds 1700 nog wat. Toen ze ook tijdens de Tweede Wereldoorlog nog gebruikt werden hebben de Japanners de ingang dichtgegooid en van de 15 km aan gangen is inmiddels 1500 meter hersteld en te bekijken. Gelukkig helemaal niet claustrofobisch! Via het lokale dorp lopen we terug, af en toe de oude bewoners op hun stoepjes of het dorpsplein begroetend. Wat altijd wel een vriendelijke groet terug oplevert. Dit kasteel ligt zo'n 10 km van Jiexiu af, het laatste dorp waar de trein langskomt richting Pingyao.

Op de terugweg zien we een en al terrassenbouw. Soms lijkt het topje van de bergen afgehakt om ruimte te maken voor landbouw. Zoals de Canadees opmerkt is er nergens een tractor te zien. Op de velden zie je altijd maar een verdwaalde werker om het land handmatig om te ploegen! Onvoorstelbaar. Er wordt hier voornamelijk tarwe verbouwd voor noedels. Het is hier ontzettend droog en rijst kan dan ook niet verbouwd worden.

Als we op wat vlakker terrein zijn zien we alleen maar grote industrie. Vooral steenkool voor de export, zegt de chauffeur in slecht Engels. Honderden enorme en zwaar beladen vrachtwagens maken dat we over de weg zwalken tusen het zware verkeer door terwijl grote fabrieken met lopende banden tot grote hoogte boven de terreinen uitsteken. Je wilt niet weten wat je hier inademt! Echt honderden vrachtwagens, waar je ook kijkt. En overal worden woningen gebouwd, vele voorzien van zonnecollectoren. Ik vraag me dan af voor wie maar daar krijg ik geen antwoord op.

Rond 16 uur zijn we terug in de guesthouse en wacht ik op het moment dat ik richting trein moet. Een hardsleeper vannacht, 11 uur lang. De een schetst schrikbeelden, de ander zegt dat het een mooie manier van reizen is. Morgen weet ik het :-)