Blij van varkenskoppen

Op donderdagochtend besloot ik niet een heel vroege bus naar Pak Chong te nemen maar nog even een snel rondje langs tempelruines te doen omdat dat de avond ervoor niet gelukt was.

Met mijn plattegrondje in de hand liep ik vervolgens helemaal verkeerd (hoe ik altijd nog weer in mijn hotel kom, ik vraag 't me af...) en tot mijn grote verrassing kwam ik op de ochtendmarkt terecht. Waar 't 's avonds een luxe markt betrof, was dit een echte authentieke wetmarket, met volop groente, fruit, vlees en vis, vers gemixte marinades en sausjes in opbollende plastic zakjes (alle zakjes zijn hier bol, daar zwiepen ze flink lucht in voor ie dichtgeknoopt worden, wat mooi is voor de presentatie). Ik was nog maar net op de markt of ik zag een paar flinke, bleke, varkenskoppen. Foord for the camera, zeg maar! Ik vraag hier eigenlijk altijd of ik een fotootje mag maken, en iedereen knikt altijd blij verrast van 'ja, natuurlijk', al snappen ze waarschijnlijk zelden waarom, hahah.

Ik heb een uur lang de markt overgestruind zonder een keer hetzelfde stuk te zien. Geweldig, hier word ik altijd zo blij van. Lopburi is echt ' mijn dorp', zeg maar.

Het is bijna jammer dat ik door moet naar de volgende bestemming. Net als ik de receptie vraag waar de songthaew nu precies vertrekt, tuft ie voor de ingang van het hotel langs. De jongen van de receptie geeft een gil. Ik spring erin en voor 25 cent ben ik een kwartier later op het busstation. Daar word ik zó snel een luxe minibus ingekukeld dat ik niet eens zeker weet of ik wel goed ga, haha.

De minibus is uiterst rustig, niemand eet, rochtelt of boert. Iedereen slaapt behalve ik en een moeder met een jochie dat zijn ingewanden eruit zit te spugen, gelukkig 2 banken voor me, haha.

En zo'n 2,5 uur later word ik net zo snel als ik erin zat, er aan de stoepkant uitgegooid en is 't tijd voor mijn telefoontje naar Greenleaf Guesthouse. Ze vragen waar ik sta en mijn niet al te snuggere antwoord is: at the 7-Eleven at the busstation. Als je nagaat dat er 4 busstations zijn in Pak Chong en dat er in Thailand ruim 4.000 7-Elevens zijn, dan is 't een wonder dat ze me binnen een kwartier vinden. Mijn opmerking: I'm a blond woman vonden ze vooral erg grappig, alsof ze een toerist niet zouden herkennen!

Het guesthouse staat in de LP goed aangeschreven. Ik krijg een kamer in een rijtje van 8 (beetje motel in Amerika-idee) en de kamer is basic maar 't bed ligt goed. En wie heeft er nu warm water nodig, of een stoel of nachtkastje?! Nou, in Pak Chong is 't 's avonds rond de 22-24 graden en na 37 -39 graden de afgelopen twee weken ben je dan niet blij met een ijskoude douche.

Ik breng de middag niksend door want de guesthouse ligt 7,5 km buiten Pak Chong, op de weg naar Khao Yai National Park en er is aan die grote lange weg niets anders dan meer van hetzelfde: basic eethuisjes en supermarktjes met niks interessants.

Voor de avond heb ik een half day trip geboekt, als voorafje voor de day trip morgen.