Chinatown & Little India, leuk!

De Chao Praya Express brengt me halverwege de ochtend naar halte Ratchawongse, de ferrystop voor Chinatown.

Meteen is 't volop drukte, mensen wriemelen door elkaar, langs volgepakte winkeltjes en kraampjes met gele vlaggetjes en volop eten. Dit is het wholesale district, wat natuurlijk niet, in goede handelsgeest, betekent dat de individuele koper er niet terecht kan.

Je kunt het zo gek niet bedenken: pillendoosjes, plastic 'marihuanazakjes' (volgens goed Nederlands referentiekader), tasjes, kussenhoesjes, beddenspreien...

Halverwege Thanon Ratchawongse duik ik het netwerk van kleine gangetjes en steegjes in. Hier en daar stijgen erg onsmakelijke geuren op uit de riolen maar dat is in Thailand erg gewoon. Een meter verder merk je 't niet meer, hahaha.

Als ik tussen de mensenmassa's door manoevreer, laverend om woks met borrelend vet en kraampjes met versgeperste sapjes ben ik weer helemaal happy. Dit vind ik leuk!

Overal laten de gele vlaggetjes zien dat de maaltijden vegetarisch zijn. Op straat komt onder veel getoeter en luide muziek een hele stoet auto's voorbij met gele vlaggen en mensen in witte kleren. Speciaal voor vegetarisch festival. Ook in de straatjes en steegjes zie je veel mensen in witte kleren. En opeens, voor ik het weet, sta ik in een steeg met de toegang tot de belangrijkste Chinese tempel, Wat Mangkon Kamalawat. Wolken wierook komen naar buiten en binnen worden gebeden uitgevoerd met de wierook stokjes tussen samengevouwen handen, buigend vanuit het middel. Overal is 't rood met goud beplakt en staan hoogglans porceleinen beelden. Kitsch ten top! Mooi!

De etenswaren varieren van gefrituurde 'hamburgers' van soja, die razendsnel en vakkundig in stukjes geknipt worden en in een zoet mengsel van iets poederachtigs en sesamzaadjes gerold worden. Voor 20 baht krijg ik een heel bakje met in de lengte gesneden en in een krokant laagje gebakken bakbanaan. Yummie! Een versgeperste jus d'orange erbij. Lekker. Ik waag me niet aan de andere mengsels die ik hier zie: van donkergroen (een of andere bladgroente) tot Chrysanthemum. In mijn vertaling chrysantjes, en ik weet niet of ik dat lekker vind. Wat er wel lekker uitziet is de versgesperste granaatappelsap.

Een ander kraampje verkoopt allerhande vegetarische flapjes, pakketjes, loempiaatjes en noem maar op. En weer een ander allerlei soorten noedels: breed, smal, glasnoedel, eiernoedel. Allemaal met lekkere roergebakken groenten en een keuze tussen grote, kleine, kronkelige of gladde paddestoelen.
Ook zie ik het maisbolletje van gisteren voorbij komen. Yum!

Maar als ik alles zou proberen wat me lekker lijkt, dan zou ik straks niet meer in de vliegtuigstoel passen, hahaha.

In ieder geval lijkt het in Chinatown alsof de ene helft van de natie kookt voor de andere helft!

Als ik op zoek ben naar Little India, rond Thanon Pahurat, dool ik opeens tussen de batiks (huh, da's toch Indonesisch) en de kitsch gouden tiara's, wedding gifts en andere dingen waarvan je denkt: wat doe je er mee?

Net naast het India Emporium kom ik tegen wat ik het leukst vind: religieuze parafernalia en fröbels van allerlei soort. Ik sta verlekkerd te kijken bij allerlei kleine schaaltjes maar haak vanwege de swastika's, hoewel ze in deze setting natuurlijk geen hakenkruizen zijn. Bij andere kleine schaaltjes ga ik toch weer door de knieen, ook al zijn ze te kitsch voor woorden. Daarom worden het de kleintjes. En zo ga ik maar door, likkebaardend kijkend naar kleine kleurrijke Ganesha's tegen exorbitant hoge prijzen, genietend van de aanblik van een vitrine met zoete gefrituurde koekjes (zoals Shairoen ze me ook wel eens meebrengt) in oranje en knalrose.

Mijn voeten kunnen me na deze kilometers en kilometers van oneffen stoepen en op- en afstapjes bijna niet meer dragen. En het blijkt ook al het einde van de middag te zijn. Ik tref de, volgens mij enige, eerlijke tuktukchauffeur die me voor een acceptabel bedrag naar de dichtstbijzijnde halte van de Chao Praya Express brengt en nog helemaal nagenietend laat ik me terugvoeren, via ferry en skytrain, naar Nana Station. Daar maak ik voor het eerst gebruik van het feit dat je de hotel-tuktuk kunt laten opdraven.

's Avonds neem ik een taxi naar Khao San. Pas de vierde taxi wil me wel brengen en ik weet meteen waarom: we staan bijna een uur lang in de file om de ca. 6 km af te leggen. Gelukkig ben ik voor 2,50 aan de andere kant van de stad. Jammergenoeg is 't regenachtig en beginnen op mijn tweede rondje markt de meeste kraampjes (behalve die met eten) al in te pakken en gaat de muziek in de meeste cafes harder. Het is tijd voor de Singha bier, de Chang of andere soorten. De buckets (letterlijk emmers met drank) komen tevoorschijn en ik vind 't tijd om richting hotel te gaan. Morgen overdag beter, hoop ik. Want uiteindelijk moet je wel Khao San 'gedaan hebben' als je in BKK geweest bent, hahaha.

Om half 10 's avonds bedenk ik dat de paar gebakken banaantjes 's middags niet genoeg waren en ga ik voor een weer erg prijzige Indiase maaltijd. Ditmaal kies ik een rechttoe rechtaan restaurantje in een zijstraatje van soi 8. Op 30 vierkante meter hebben ze minstens 15 verschillende soorten vloertegels en 't tl-licht brandt volop. Hmmm, als 't eten maar lekker is, ookal is 't dan niet goedkoop. En ik zou ik niet zijn als ik niet even zou vertellen wat voor lekkers ik heb gehad: Baigan Bartha (kruidige auberginepuree met stukjes ui,tomaat, mosterdzaadjes etc.) en Palak Paneer (mijn alltime favorite: erg jonge kaas in kruidige, romige spinazie). Om dit alles met de handjes naar binnen te werken neem ik er een mandje met verschillende gevulde stukjes naanbrood bij: met knoflook, met boter, met aardappelpuree met kruiden).

En zoals altijd als je hier iets over houdt, vragen ze: do you want to take it? JAAAA, maar eigenlijk nee, want wat moet je met koud eten in een hotelkamer. Dus met een beschaafd: no thank you en veel vriendelijke knievalletjes (van hen) schuifel ik met mijn volle buik naar buiten en waag ik me voor het eerst aan een ijsje van de 7-Eleven: tarot-en-nog-iets-smaak. Als ik nu last van mijn buik krijg, kan er weinig meer misgaan, hahaha. Maar alles gaat goed en ik ben weer helemaal tevree, hahaha.