Zegeningen op bestelling

Mijn laatste dag Bangkok en wat vanochtend als een beetje miezeren begon, is inmiddels weer een flinke regenbui.

Ik ging pas laat op pad want alles wat ik wilde doen, heb ik inmiddels gedaan. Dus vanochtend eerst maar eens kijken of de trein naar de luchthaven een goed alternatief is voor de airport express bus die op de hoofdweg Sukhumvit vertrekt (150 baht). Niet echt dus want je moet eerst met de skytrain naar Phaya Thai station (25 baht), dan met een tussentreintje naar een volgend station (15 baht) en daar kun je overstappen op de airport train (100 baht) met alle tussentijdse gesjouw van dien en qua tijd schiet je er ook niet veel mee op. Jammer! Je kunt volgens mij bij Makassan ook gewoon blijven zitten, dan is 't alternatief wel goed te doen!

Maar goed, een dingetje op mijn planning was de Sri Mahariammam Temple. Tempels met dezelfde naam heb ik al eerder in Vietnam en India bezocht. De tempel ligt best een eindje lopen vanaf het skytrain station Surasak. De kleine Indiase winkeltjes die ineens tevoorschijn schieten leiden je richting een, zelfs voor Bangkok, bijzondere tempel. Heel erg Indiaas, met allerlei goden in soorten en maten op de toegangspoort en het hoofdgebouw. Maar wat het meest overweldigend is, is dat er vandaag blijkbaar iets bijzonders aan de hand is want het hangt er met de benen uit: van Indiase matrones in kleurrijke sari's tot typisch Thai uitziende vrouwen en zelfs een ladyboy om 't spannend te houden. Priesters met een knoet op het hoofd, ontbloot bovenlijf en gewikkeld in een lap stof (om het onderlijf) 'bewaken' de orde en sjouwen de offerandes van bananen, bloemen en pakjes sojamelk (??) af en aan. Overal wordt geld in donatiekisten gestopt en de wierook kringelt vanuit elke mogelijke hoek door het volgepropte gebouw. In verschillende delen word je geacht je schoenen uit te trekken (ik heb dat net als vrijwel iedereen meteen al bij de poort gedaan) en lekker door de nattigheid te zompen. Het regent per slot van rekening al de hele ochtend dus het water staat minstens een paar centimeter hoog in het grootste gedeelte van de tempel.

Dit is even een echt brokje India, inclusief het vele water in de tempel, hahaha. Overal worden zegeningen gegeven en offerandes neergezet. Mensen schuifelen van god naar god en hangen de sterk geurende oranje en witte bloemenkransen op de goden. Wow, hier val ik echt met de neus in de boter!

De volgende halte wordt (na een niet zo geslaagde poging gisteravond) Khao San Road. Inmiddels regent het zo hard dat de mensen de zijflappen van de Chao Praya Express omlaag halen om de enorme vlagen regen te ontwijken. Ik sta in het middenpad en hou 't redelijk droog, tegelijkertijd voorkomend dat ik tegen een van de monniken die in grote aantallen op deze boot staan, aanraak.

Gek genoeg stopt de boot wel bij Phra Athit, wat niet in de routebeschrijving staat. Dit is de enige handige halte voor Khao San Road.

Meteen als ik tussen de gebouwen duik, kom ik het eerder geboekte en weer geannuleerde White Orchid Villa tegen. Best leuk, maar waar ik nu zit, is 't veel beter (de locatie dan, de rest weet ik niet natuurlijk). En ook de andere Sawasdee hotels kom ik hier tegen.

En dan sta ik op een erg regenachtig Khao San. Overal hangen t-shirts, kleding, sieraden, staan de winkels vol met houten boeddha's, tassen, tweedehandsboeken en ga zo maar door.

Waar Khao San 13 jaar geleden nog vooral hippiedomein was, zijn het nu veel wanna-be's: middenklasse kinders die na school een tijdje reizen en meteen een henna tattoo laten zetten, hun teva's omwisselen voor flipflops en hun haren in laten vlechten tot dreads. Funny.

Maar er lopen ook veel oudere echtparen en degelijke trienen zoals ikzelf, hahaha. Maar een ding is zeker: als je niet gaat voor de soorten bier en de buckets met drank, dan is Khao San Road niet echt aan je besteed (langer dan een bezoekje).

Omdat het bijna mijn laatste dag is, besluit ik dat ik even wat Thais vermaak ga doen: ik neem voor 15 minuten een fish massage. Ofwel, voor 150 baht mag je, nadat je voeten gespoeld zijn door een knulletje van een jaar of 18, je benen tot net onder de knie in een grote bak met visjes steken, die vervolgens als een gek op al je dode huidcellen aanvallen. Ik had natuurlijk een raar gevoel verwacht maar ik weet niet hoe snel ik mijn voeten er weer uit moet jassen. Jaiks, wat een rotgevoel. Letterlijk alsof honderden guppies aan je benen zitten te knagen, zelfs tussen je tenen en onder je voeten. Dat is nog 't ergst. En terwijl ik mijn pedicure al gek maak met mijn kriebelgevoeligheid, steek ik mijn voeten toch maar weer braaf in de bak, want betaald is betaald, hahaha. En na een minuut of vijf valt het wel mee en kreun en piep ik niet meer al te hard. Als ik het gewriemel even niet meer kan hebben, beweeg ik mijn tenen even en vliegen de visjes alle kanten op, om vervolgens weer gewoon net zo hard terug te komen. Hartstikke leuk, voor een kwartiertje en nog geen 4 euro, hahaha.

Omdat ik toch al met blote voeten zit, schuif ik meteen maar in een lange loungestoel op de stoep en ga voor de voetmassage van een half uur. Een vriendelijk meisje wrikt, knijpt, duwt, trekt en klopt op mijn voeten. De gevoeligheid levert ook bij haar veel gegrinnik op, maar tja... En ik moet zeggen, na mijn zere kuit en de plantaire fasciitis die gisteren heel erg opspeelde, is dit best even lekker. En dat voor 2,50 euro per half uur. Hmmmm.

Halverwege mijn behandeling knikt 't meisje dat ze even de straat op wil. Daar staat inmiddels een pickuptruck met daarin een meer dan mansgroot gouden monniksbeeld, onder een krakkemikkige blauwe parasol een echte oude, sigarettenlurkende monnik in bruinoranje gewaad die voor elke donatie zijn twijgjes in een bak water doopt en 't over de gelovige heenzwiept. Als je een beetje mazzel hebt, mept hij je met die takken ook nog even een paar keer ferm hard op je hoofd. Als alle zegeningen op bestelling op die plek zijn afgeleverd, dan rijdt de auto eem metertje of 3 door en begint het hele verhaal opnieuw. Tja, als McDonalds een bezorgdienst kan hebben, waarom boeddha dan niet?!

Inmiddels is 't tegen 4 uur en wil ik terug naar Sukhumvit, toch al gauw een minuut of 40 met de taxi. De derde taxi wil wel op de meter (alle anderen willen minstens 2x het gangbare tarief) dat hele stuk, dus ik trek mijn regencape gauw uit en spring in de taxi. De oude Thai spreekt een redelijk woordje Engels(qua vocabulair, niet qua uitspraak) en is beter vermaak dan de chauffeur van gisteren, die de hele rit zwijgend uitzat.

Via allerlei omwegen belanden we in soi 11 (aan de overkant van mijn soi) en moet ik via de overpass naar mijn kant van de straat.

Ondanks de vele regen (die ook morgen blijft vallen, lijkt het) is 't nog boven de 30 graden maar ik heb 't vandaag nog niet warm gehad. Brrr, tijd voor een kopje thee ergens...