Yes, marktjes!

Vandaag was weer helemaal geweldig. Zwaar, maar geweldig.

Om 6 uur stond ik naast mijn bed om de bus van Sukhothai naar Phitsanulok van 8 uur te halen. Ondanks het keiharde bed en de enorme gekko's op het raam heb ik toch lekker geslapen.

De tuktuk was vroeg en ik kon om 7.30 de bus halen, in de lokale bus maar wel met aircon. Een uurtje richting Phitsanulok. Vers uit de bus klampt een oud vrouwtje me aan:tuktuk? Ja,maar eerst toilet. Ze wacht vriendelijk voor de deur en neemt me dan mee naar haar man in de songthaew. Met veel sawatdee-kaa en buiginkjes met gevouwen handen komen we aan bij het busstation. Ik heb geluk,zegt de kaartverkoper. De trein van 9 uur heeft een halfuur vertraging maar 'er is alleen derde klas'. Omdat ik er 4,5 uur inzit, ga ik toch voor die van 10.18 uur. Ik dool rond en bij een markt die net opstart eet ik een bamisoep zonder vlees, de limonade moet ik bij de buurvrouw ophalen. Overal om me heen zijn vrouwen schalen, bakken en noem maar op aan 't spoelen.

Als ik om 10.10 op het station ben, blijkt mijn trein ook vertraagd. Een uur uiteindelijk,AAARGHH.

Nog een tripje naar 't toilet. En daar zie ik een klein marktje naast 't station. Net over de straat zie ik nog een leuke markt wat vlees, vis, groente en noem maar op. Daar spendeer ik blij nog wat tijd voor ik mijn koffer ophaal. Uiteindelijk arriveert de trein met een uur vertraging.

Tweede klas is nog minimaal, maar de skai-leren stoel zit lekker, ookal zweet ik minstens een liter water uit mijn rug en billen in die 4,5 uur. En dat terwijl het 'maar' ca. 30 graden is en de Thai allemaal jassen aanhebben.

Het uitzicht langs het spoor is geweldig en ik ben de hele rit wakker, zowaar. Overal liggen sawa's, met dijkjes en irrigatiekanaaltjes. Langs het spoor staan huisjes en veel marktjes. De stationnetjes zijn vaak zo klein dat er niet eens een echt perron is. Bij elke halte stappen er weer verkopers in: rijst met prutje, water, pinda's, je kunt het zo gek niet bedenken, ze komen er mee langs.

Opeens verschijnen op de sawa's allemaal ranke witte vogels, ibissen ofzo. Flink veel! En op de zandweg achter de eerste rij sawa's loopt een herder achter een flink aantal ossen met grote hoorns. Een tweede groep wordt op de hielen gezeten door een brommer met een hele familie erop.

Net een klein uurtje voor Lopburi word ik rusteloos omdat de stationsnamen pas worden omgeroepen als je al stilstaat en ook nog alleen in Thai. En natuurlijk ben ik ook hier weer (al vanaf Koh Chang) de enige niet-Thai. Als ik uit het raam hang (eigenlijk zit er alleen een naar beneden geschoven luik) zie ik in de verte, honderden meters weg, tegen een karstheuvel een meters hoge goudkleurige boeddha. Midden in het niets, met alleen sawa's aan de voet ervan.

Omstanders horen dat ik de conducteur vraag naar Lopburi en waarschuwen me (een oud mannetje in knalpaars overhemd heeft al 2x geruststellend nee geschud bij stationnetjes) dat de volgende halte Lopburi is. Pas op: weten hoe je het schrijft is nog niet weten hoe je het uitspreekt: Phitsanulok is Pielok bijvoorbeeld. Nogal lastig, haha.

Blij dat ik er ben, ondanks het mooie uitzicht sta ik bij de deur, die de hele rit niet dichtgeweest is, klaar om eruit te springen zodra de trein stopt.