Rondje oudheden

Op dit moment zit ik een een lazy-chair in een internetcafe waar de gemiddelde leeftijd ongeveer 11 is. Er zitten wel 20 of 30 kinderen die allemaal aan 't gamen zijn. Man, wat voel je je dan oud, hahaha.

Vanochtend vertrok ik wat later dan gepland uit Mae Sot, met een nieuwe luxe minivan 3 uur lang richting Sukhothai. Na 40 minuten zat ik bijna tegen het plafond. We vertrokken 5 minuten te laat, stopten na 100 meter om de hoek zodat de chauffeur eten kon halen. We reden weer 2 km en pauzeerden daar ruim een kwartier omdat hij zijn eten natuurlijk ook moest opeten. Weer een km verder moest zijn vrouw eruit gelaten worden en ga zo maar door. Dan komt mijn ongeduld echt even naar boven, terwijl de hele minivan lethargisch in de stoel hangt. Nu zijn ze hier toch wel van 't slapen: bij voorkeur op het werk, op of onder je marktkraam en vooral in de bus. En dat is niet alles: iedereen schranst hier continu (van gedroogde bananenchips en idem inktvis tot zakken nootjes etc.) en vervolgens rochelen ze, boeren ze en laten ze scheten (op de 16 uur lange trip). Vandaag zat er een jochie van 3 achter me die continu een enge natte hoest in mijn nek blies waarvan je denkt: bij thuiskomst meteen even op TBC laten testen. Jekkes.

Maar, de trip ging verder lekker snel want alle sneldheidsborden werden als 'adviessnelheid' aangehouden. In het langsflitsen zag ik nog net even dat bij km 29 geen hilltribemarkt te bekennen was. Dat is wel een troost, hahaha.

Net buiten Sukhothai zie ik ineens kleine kraampjes langs de weg met netjes op rijtjes allemaal knaloranje krabben boven de kooltjes. Hmmm...

In Sukhothai aangekomen heb ik een kamer genomen in een oud teakhuis. Alles in donker teakhout, mooi schoon alleen, zo bleek later, met een keihard bed. Nu heb ik dus alle lappen (lakens, dekens, sprei) op mijn bed gestapeld. Prinses op de erwt!

Meteen na aankomst en wat te eten, ben ik op de motor gesprongen om 14 km terug te rijden, richting Sukhothai Old Town, het historical park. Hier staan een aantal herstelde en een aantal niet-herstelde oudheden. Het park is perfect aangelegd en de boeddha's, chedi's enzovoorts zijn erg mooi. Ik was helemaal in mijn sas want er was bijna geen kip te bekennen. Hier en daar een tuktuk met 2 monniken in oranje gewaad, een Thais verliefd stel en dat was 't. Dus lekker ronddolen en naar lievelust Sukhothai boeddha's (de mooie, vind ik zelf) op de foto zetten. Vooral handen en voeten, haha.

Na 't park ook nog naar een wat buiten het park (Wat Si Chum) en bij een roadside stalletje even een drankje. Het is onvoorstelbaar hoe veel mensen hier wonen. Onder een palmendakje zit een kamer van 3 vierkante meter en volgens mij wonen ze daar minstens met zijn vijven. Een privéleven heb je hier volgens mij niet want je leeft midden in je winkel/kraampje/restaurant. Kindjes plof je voor de tv, die pontificaal in de zaak staat.

Maar goed, ik dwaal af. Op weg terug naar het hotel (voor 't donker wordt) snel even langs het busstation om te kijken of ik morgen al weg kan. De trip naar Lopburi wordt best weer heftig (eerst bus een uur, dan trein 4,5 uur).

Terug in het hotel heb ik meteen mijn motor ingeleverd (en kreeg er geld op terug omdat ik zo vroeg inleverde) en 't hotel berekent ook de tweede nacht niet die ik wel gereserveerd had. All's well...

In het hotel mag je trouwens, leuk detail voor Saskia, je toiletpapier niet in de wc gooien, dus je poeppapiertjes enzo moeten netjes in een mandje, haha. Beter dan uit 't raam, denk ik dan maar :-))

Vanavond ben ik lopend op zoek gegaan naar de nachtmarkt. Dit is een grote foodcourt met overal restaurantjes. Gelukkig had eentje er een vertaald menu en voor ik het wist zat ik te genieten van een 'soft shell crab (tja, na vanochtend kon ik dat niet overslaan) sauteed in a chili paste curry'. Living dangerously, zeg maar, om dat bij een lokaal kraampje op de markt te eten. En dat voor 3,75 euro, haha.

Bij een van de andere kraampjes haal ik een soort spekkoek (die ik nog moet proberen) en ik snuffel overal rond. 't Ruikt zalig allemaal, ookal ziet niet alles er even appetijtelijk uit. En dan is veel hier ook nog varken, of ingewand, of gewoonweg onherkenbaar. Maar lekker ruiken doet 't wel, hahaha.

En nu is 't tijd voor een Hitchcockiaanse wandeling naar de guesthouse: in de 4 of 5 straten rondom de guesthouse zitten duizenden keihard krijsende vogels op de electriciteitsdraden en zwarte zwermen vliegen op tegen de grijze hemel. Je moet hier geen ornithofobie hebben, da's zeker :-))