Margolin en Fergana met de locals

Net als ik besluit om naar Margolin te gaan roept een man van een marschrutka de naam van het dorp in mijn oor. Marschrutkas zijn al niet luxe, hier zijn ze ook nog eens 3 slagen kleiner. Knieen naast de oren klein. Ik struikel er achterin. Een moeder, oma en kindjes komen klem tegen me aan te zitten. Een ventje pulkt aan een loszittende tand. Twee afgebroken bruine stompjes zitten er naast. En wat is ie, een jaar of 5 en al een verrot melkgebit. Goeie business voor de gouden tanden tandartsen hier!

Een stukje Oezbekistan voor 33 cent. In Margolin ga ik eerst op zoek naar de bazaar. Na de markt van zojuist niet bijzonder indrukwekkend: best strak en georganiseerd. De markt ligt naast een erg Russisch kruispunt van enorm brede straten. Die ik van de politie net mag fotograferen. De toiletten op openbare plaatsen zijn van de hurkvariant, maar relatief schoon, ook omdat ze betaald moeten worden. Xojatxona, ofwel hojat hona... nooit erg ver weg. En da's best fijn.

Na een rondje markt, wat straten rondlopen die druk maar toch desolaat lijken is het tijd voor een snack. Bij een kraam met gefrituurde bollen kies ik iets uit, krijg er twee (???) En wil weglopen maar dan krijgt de vrouw van de verkoper me in de gaten. Ze dirigeert me vriendelijk naar een campingtafel met plastic stoelen. Zet een kopje voor me neer en schenkt lekkere groene thee in. En een bordje. Tot mijn schrik blijkt bij de eerste hap de bol gevuld met gehakt en ui. Hmmm. Omdat het lekker is neem ik het risico maar. Een xojat hona is nooit ver weg. Haha.

De grootste moskee ligt niet ver van het centrum dus die doe ik ook nog even aan. Een oud dametje zit bij de deur en groet me. Het is een mooi gebouw met mooie houten deuren en mozaieken. En ik ben er helemaal alleen. Als ik naar buiten kom en de hoofddoek af doe krijg ik een warme groet, en een hand op haar hart. Een gangbare groet.

dan is het tijd om naar Fergana te gaan. De marschrutkaplaats ligt vlakbij, blijkt. Ik ben de eerste maar hij loopt meteen vol.Weer eentje vol met moeders en kinderen. Dit keer betaal ik 50 cent maar zit dan ook een half uur in het busje. We worden gedropt bij de kermis. Kermis anno 1974. Met een reuzenrad en schommelstoeltjes. En honderdduizend mensen. De fonteinen zijn de foto-op hier. Ik heb t al gauw gezien en ga door naar de markt van Fergana. Hier iets minder steriel dan in Margolin. Ik koop er een kilo kersen en wat komkommers. Dat lukt allemaal best, met wat glimlachenen handgebaren :-)

Omdat het hotel flink ver buiten het centrum ligt, neem ik een taxi terug. Wat een super dag!!!

's Avonds ga ik het grote avontuur aan, haha, ik ga terug naar de Evos voor weer zo'n lekkere kebab. En op zoek naar een internetcafe want de wifi ligt er al de hele dag uit. Bij een klein mobieletelefoonwinkeltje word ik op de werkplek van de verkoper geparkeerd en voor 70 cent mag ik een uur het web op. En stiekem zoveel makkelijker dan typen op een tablet!

als ik terugloop begint het hard te regenen, een goed excuus om lekker te niksen en vroeg te gaan slapen!