Mae sot, grens met Birma

Om 7 uur ben ik in Mae Sot. Waar ik een klein bergdorp verwachtte, liggen hier 6-baanswegen en is het stadje ruim opgezet.

Op het busstation trekt een lomperik mijn koffer uit mijn handen en roept: 100 baht, als ik zeg dat ik naar Ban Thai wil. Ik geef een gil en trek net zo hard de koffer terug. Hij heeft weliswaar de laatste tuktuk, dan loop ik die km nog liever. Maar niet getreurd, een oud mannetje komt het terrein op rijden en wil me voor 60 baht brengen. Nog duur, maar okay...

Ban Thai guesthouse is weggestopt in een tuin zo'n 30 meter vanaf de weg.
De manager van de guesthouse is er niet, dus een schoonmaakster laat me een kamer zien. Schoon en fris, met goede matras maar onder een bungalow en een beetje donker. Voor 6,25 per nacht maar douche en toilet (hoewel private) bereik je buitenom. Maar als de manager komt, blijkt die kamer vergeven. Hij heeft er alleen nog eentje van 18,50 euro. Ik ben meteen verliefd: een bungalow op hoge poten, met een kamer van wel 20 m2 en een en al glas, sfeervolle oude teak meubelen, een breed tweepersoonsbed met kraakhelder wit beddegoed, frisse lucht, een badkamer (met lekker luchtje) van minstens 12 m2 met warm water en to top it off: een eigen terras hoog boven de grond van wel 12 m2. Nou, daar zeg ik geen nee tegen, hahaha.

De komende 3 nachten ga ik genieten!

Meteen onder de douche en een uurtje of twee 't bed in want de markt begint toch laat.

Ik eet mijn laatste chipjes (Lays cheese and onion) en Cola Zero als ontbijt en geniet van de open ramen en het frisse briesje over het uitgestrekte grasveld onder mijn raam.

Om ca. 10 uur huur ik maar weer een motor. Waar in Koh Chang elke gek flessen met benzine had, moet ik hier op zoek naar het tankstation, Shell, aan de 6-baansweg. En dan ook nog schakelen en linksrijden, hahaha. Maar dan blijken de snelheidsmeter, de benzinemeter en de km-teller het niet te doen. Handig!

Ik tuf langs de snelweg de 7 km naar de riverside market, de grens met Birma. Had ik 8 weken geleden nog de illussie dat de grens weer open zou gaan, Birma houdt vol en de grens blijft dicht, omdat Thailand met reparaties aan de kade blijkbaar schade aanricht aan Birmese kant. Bummer. Geen uitstapje naar Birma dus...

De markt is een teleurstelling: automaterialen, stoffen en heel veel (nep)semi-precious stones/gems. En lelijk houtsnijwerk. Wat wel cool is: je ziet hier veel vrouwen met het gele poeder op hun gezicht, wat in Birma zo gangbaar is. Mooi! Maar 't is een beetje een uitgebluste bedoening. Saai.

Na een sapje tuf ik weer terug en sta vol op de rem als ik bij twee kraampjes, midden in het niets, iets van alen in zakjes zie hangen. Ja hoor: zakjes met palingen/alen en kikkers aan touwtjes voor de verkoop. Ik mag volop foto's maken en gruwelen. Leuk!

Als ik het stadje inrijd, kom ik ineens bij de lokale wetmarket (vlees/vis en allerlei). Het natte gedeelte is al zo goed als opgeruimd, op een paar kraampjes na, maar de rest is nog volop aanwezig: huishoudelijke prutteltjes, coole bbq'tjes die te zwaar zijn om nu al te kopen, kikkers, krabben, alen, schildpadjes en noem maar op. Ik dool hier wat rond maar moet mijn motor wel terug kunnen vinden. Ik ben hier redelijk een bezienswaardigheid, merk ik.

Voor 70 eurocent koop ik een paar teenslippers (mijn voeten hebben samen al 7 blaren door mijn Birkenstocks en de vinnen van het duiken). Hopen dat ik daar met die slippers minder last van heb...

En dan vind ik het voor vanochtend weer welletjes. Ook hier is 't bloedjeheet en ik wil terug naar mijn paleisje! Pas als ik in bed lig, bedenk ik dat een half klein zakje chips en 3 oreo-mini-koekjes niet echt voldoende zijn. Dan straks maar eens lekker uit eten maar eerst lezen, slapen, dommelen. Vakantie vieren!

Mijn motor blijk ik 24 uur te hebben (voor 3,75 euro) dus daarop tuf ik naar een internetcafe (weer vol in de rem, want niets is hier makkelijk te vinden, in het woud van borden en aanplakbiljetten. En nu ik dit allemaal heb geschreven, is 't bijna half 6 en ga ik op zoek naar eten. Honger!