Oh crap... waar blijft ie nou?
Door: DanielleFrek
Blijf op de hoogte en volg Danielle
08 April 2009 | Frans Guiana, Cayenne
Om 06.00 loop ik nog een rondje strand, maar kom geen schildpadden meer tegen, dus ik kruip weer in bed en word om 8 uur wakker met gekke dromen over schildpadden.
Ik pak rustig mijn tas in, ontbijt met tuc koekjes en cashewnoten. Dat krijg je zonder winkels in de buurt, hahah.
Om half 10 wordt ik al kriebelig: als mijn taxi maar komt...
Om 10 over 10 wordt ik toch enigszins bangig... wat als ie niet komt: ik verzin wat alternatieven: bellen bij het schildpaddencentrum, waar ze allen 's ochtends aanwezig zijn, lopen naar de kruizing 4 km verderop, en dan?
Om 10.20 nog geen taxi. De buurman met de 2 kindertjes komt eraan en vraagt of ik kom of ga. In mijn beste Frans vertel ik dat mijn taxichauffeur me in de steek laat. Hij gaat met de kids naar Mana (het dorp) om boodschappen te doen. Hij biedt aan om me een lift te geven. Met 2 kindjes onder de 3 jaar in de auto moet dat kunnen. Ik ben helemaal blij. Wat is iedereen toch hulpvaardig.
Uit al zijn gebabbel maak ik op dat ie de kleine gaat verschonen, zijn sleutel haalt en dat we dan kunnen gaan. Hij zet mijn tas achterin, ik voorin, kindjes in de stoeltjes en net als we draaien, komt daar ineens mijn taxi tevoorschijn! Gelukkig!!! Dat scheelt heel wat geregel!
Als ik instap zegt ie: ik schrok al, ik zag je niet zitten en dacht dat ik voor niks was gekomen. Ik zeg: je zou toch om 10 uur komen? Dat is 't toch ook, zegt ie. Nou, laten we het er maar op houden, dat half 11 eigenlijk nog steeds 10 uur is.Opgelucht vliegen we even later weer over de weg en zet ie me netjes af bij de douane.
Het hele proces gaat omgekeerd: uitstempelen in FG, bootje naar de overkant voor 5 euro met een FG bootsman, instempelen in Suriname waar de douanebeambte me voorstelt mijn partner te worden, want als je man je alleen weg laat gaan dan verdient ie je niet, of iets van de redenatie, hahaha.
Ik loop de paar honderd meter het dorp in, wordt gelokt door de chauffeurs. Als ik aan kom lopen, roept een van hen me: VROUW (de algemene aanspreektitel voor een vrouw hier, erg grappig en 't duurt even voor je er aan went). Ik gooi mijn tas achterin een grote familieauto, ren om wat te eten te halen (rijst met kip, amsoi en sopropo) en 10 minuten later zijn we onderweg naar Paramaribo in een auto vol vrouwen en kinderen met knallende gospel (gelukkig in 't Surinaams, dus ik herken alleen de Jesus Christussen en de Oh Lords).
In Paramaribo word ik afgezet bij de Heiligenweg. Mijn nauwelijks aangetaste eten wordt door de chauffeur (met mijn instemming) gedoneerd aan een arme sloeber. Zo werkt dat hier dan ook wel weer: zorgzaam voor iedereen.
Vanavond ga ik gezellig naar mijn ex-zwagers tante die hier ook een weekje of twee is en die op dezelfde dag terugvliegt als ik.
Ik pak rustig mijn tas in, ontbijt met tuc koekjes en cashewnoten. Dat krijg je zonder winkels in de buurt, hahah.
Om half 10 wordt ik al kriebelig: als mijn taxi maar komt...
Om 10 over 10 wordt ik toch enigszins bangig... wat als ie niet komt: ik verzin wat alternatieven: bellen bij het schildpaddencentrum, waar ze allen 's ochtends aanwezig zijn, lopen naar de kruizing 4 km verderop, en dan?
Om 10.20 nog geen taxi. De buurman met de 2 kindertjes komt eraan en vraagt of ik kom of ga. In mijn beste Frans vertel ik dat mijn taxichauffeur me in de steek laat. Hij gaat met de kids naar Mana (het dorp) om boodschappen te doen. Hij biedt aan om me een lift te geven. Met 2 kindjes onder de 3 jaar in de auto moet dat kunnen. Ik ben helemaal blij. Wat is iedereen toch hulpvaardig.
Uit al zijn gebabbel maak ik op dat ie de kleine gaat verschonen, zijn sleutel haalt en dat we dan kunnen gaan. Hij zet mijn tas achterin, ik voorin, kindjes in de stoeltjes en net als we draaien, komt daar ineens mijn taxi tevoorschijn! Gelukkig!!! Dat scheelt heel wat geregel!
Als ik instap zegt ie: ik schrok al, ik zag je niet zitten en dacht dat ik voor niks was gekomen. Ik zeg: je zou toch om 10 uur komen? Dat is 't toch ook, zegt ie. Nou, laten we het er maar op houden, dat half 11 eigenlijk nog steeds 10 uur is.Opgelucht vliegen we even later weer over de weg en zet ie me netjes af bij de douane.
Het hele proces gaat omgekeerd: uitstempelen in FG, bootje naar de overkant voor 5 euro met een FG bootsman, instempelen in Suriname waar de douanebeambte me voorstelt mijn partner te worden, want als je man je alleen weg laat gaan dan verdient ie je niet, of iets van de redenatie, hahaha.
Ik loop de paar honderd meter het dorp in, wordt gelokt door de chauffeurs. Als ik aan kom lopen, roept een van hen me: VROUW (de algemene aanspreektitel voor een vrouw hier, erg grappig en 't duurt even voor je er aan went). Ik gooi mijn tas achterin een grote familieauto, ren om wat te eten te halen (rijst met kip, amsoi en sopropo) en 10 minuten later zijn we onderweg naar Paramaribo in een auto vol vrouwen en kinderen met knallende gospel (gelukkig in 't Surinaams, dus ik herken alleen de Jesus Christussen en de Oh Lords).
In Paramaribo word ik afgezet bij de Heiligenweg. Mijn nauwelijks aangetaste eten wordt door de chauffeur (met mijn instemming) gedoneerd aan een arme sloeber. Zo werkt dat hier dan ook wel weer: zorgzaam voor iedereen.
Vanavond ga ik gezellig naar mijn ex-zwagers tante die hier ook een weekje of twee is en die op dezelfde dag terugvliegt als ik.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
