Verregend en (zon)verbrand

Ik zit gek in elkaar. Ik geniet! Ondanks de stromende regen, zo hard dat Lili's regencape 't niet eens tegenhield, op zoek naar een internetcafe. Miss wet t-shirt! Gelukkig heb ik mijn donkergrjize pyjamashirt aan, maar meer opzien dan ik zo al doe als Belanda (Nederlander) lukt zelfs met een nat t-shirt niet, hahaha. Ik ben zonverbrand zonder " echte" zon gezien te hebben, wordt geprikt door beesten die geen muggen zijn, heb door 20 cm diepe slush gelopen wat open riool, straatsmeer en god weet wat meer is, dat opdroogt tussen mijn tenen, en toch geniet ik.

Maar alweer loop ik vooruit: vanochtend was ik om 6 uur wakker. Even lekker gelezen, een banana/ananaspannenkoek gegeten met gratis thee. Een pannenkoek zo zwaar dat je iemand er een gat mee in zijn hoofd kan gooien maar de banaan maakt veel goed. En de thee ook... precies goed en da's bijzonder prettig, omdat ik nu eens niet mijn eigen theezakjes mee heb.

Na 't ontbijt ga ik nog even liggen lezen maar val weer in slaap. Ik moet nog acclimatiseren, hahahah.

Om 10 uur ben ik op pad en loop ik langs allerlei stalletjes en straatverkopers naar de botanische tuin. Hij is bijzonder, dat moet ik toegeven. En maar 40 cent entree. Ik loop flink wat rond en beland bij Cafe deDaunan (de duinen?) op het luxueuze terras met uitzicht op een glooiend gazon en reuzewaterlelies. Ookal is 't nog maar 11.30 uur, ik vind dat ik mezelf mag trakteren op iets lekkers: een zalige verse fruitshake. En een diet coke met een fantastisch goeie sate kambing (geit of lam). Zalig sappig vlees (okay, ik had me voorgenomen vegetarisch te gaan maar hou dat hier maar eens vol) in ieniemiene kleine stukjes met een volle sojasaus met verse uitjes, tomaatjes en stukjes peper erin. Smaakpapillen en buikje tevreden gesteld en ik moest maar 3.20 betalen. Geweldig!

Als ik op een bankje in 't park zit te lezen lopen gezinnen langs me heen. Ik was blijkbaar vroeg want 't raakt vol met dure auto's met hele families erin die allemaal komen picknicken. Een groepje van 4 meiden en 1 jongen komen op me af. Of ze me mogen interviewen voor school, en of 't opgenomen mag worden. 10 vragen en gelukkig giebelende meiden later willen ze ook nog met me op de foto. Ach... waarom ook niet. Als ze mijn voeten met sokken in sandalen maar niet op de foto zetten :-)

Een half uurtje later komt een meisje naast me op 't bankje zitten en maakt haar vriendinnetje een foto van haar (tot ik uit mijn ooghoeken zie dat zodra ik me in m'n boek lijk te verdiepen, ze gauw de camera omzwenkt richting mij, hahah. Dikke blonde Belanda... very special! Verklaart ook waarom een moeder in de supermarkt haar kindje bang maakt als ie Bart-achtig ondeugend is door 'm telkens naar mij te drukken, hahah. Ach, ze bood wel aan om me voor te laten bij de kassa...


Na 't park ga ik op zoek naar een internetcafe. Die hebben ze in Azie op elke straathoek, riep ik nog voor ik wegging. Nou, NIET in Bogor, daar ben ik nu wel achter. Uren zwerven (nou goed, ik kwam heel wat leuke marktjes tegen) en nog niets gevonden. De moed opgevend ben ik een food court ingedoken in 't bekendste winkelcentrum van Bogor en me tegoed gedaan aan een lekkere mangoshake ('t is mangoseizoen, wat vervelend nou) en een nasi goreng nog iets. Rood en spicy in ieder geval. En dat voor 1,20 euro, hahah. 't Betere werk.

Uiteindelijk druip ik af richting hotel, een flink eind wandelen maar wel de moeite waard want langs 't heel stuk armoedige kampung. Intussen giet het uit de lucht en nu al houdt de regenponcho het niet. Iedereen duikt weg en de warungs en eetkraampjes zijn spoorloos. Nou ja, dan hoef ik in ieder geval niet, zoals gisteren, bang te zijn dat mijn supersynthetische poncho vlam vat door een van die open vuurtjes waarop hete pannen olie pruttelen, of door BBQ'tjes waar zalig ruikende sateetjes op liggen te bakken.

Na een paar bakken gratis thee met bijtende beestjes die zo klein zijn dat je ze amper ziet ga ik op zoek naar internet. En waar kom ik uit? Verdorie nog geen 30 meter van waar ik vanmiddag een uur ofzo heb rondgedoold en minstens 25 mensen de stuipen op het lijf heb gejaagd door naar internet te vragen... en niemand die 't wist. Net voorbij Merdaka Mall blijkt 'n straatje met tig cafe's met internet. YES!

Ik heb net mijn eerste bericht gepost (en geloof me, Bogor doet niet aan snelle internetverbindingen dus da's al een hele prestatie) is de verbinding weg en doet de pc niets meer... bummer!

Maar goed, 1 deur verder doet ie 't nog wel, nu nog langzamer maar ik moet mijn verhaal kwijt natuurlijk, hahaha.

Trouwens, 't is wel een rare gewaarwording dat ik in ons hotel de enige gast lijk te zijn. En in heel Bogor heb ik 1 andere westerling gezien... Ben benieuwd of dat zo blijft?!

Morgen wilde ik naar Bandung maar iedereen die ik 't vraag raadt 't me af omdat de rit op zondag niet via de Puncak Pass mag en dan doe je er blijkbaar 6 a 9 uur over in plaats van 3 vanwege de file. Nou, dan morgen maar naar Jakarta, met de trein een uurtje heen en een uurtje terug. Voorlopig zit ik dus nog in Abu Pension, hahaha.