Sorry, fully booked

Natuurlijk had ik in Ubud al gehoord, dat het in Kuta, Legian en omgeving, allemaal flink vol zat. Maar natuurlijk dacht ik: dat zal wel meevallen. Nou, niet dus.

Maar laat ik weer 's bij 't begin beginnen.

Vanochtend (het is droog en zonnig en heeeel warm) kreeg ik er nog een vriendje bij. Toen ik om 05.30 opstond en de deur opendeed, liep het kleine babypoesje van het hotel vrolijk mijn kamer in. Niet dus... poes naar buiten, deur dicht. Maar een uurtje later, gedoucht en wel, bleek 't ding er nog te zitten. Na wat sssjjjj-en en shoe-shoe-en heb ik de moed maar opgegeven en zat ie bij me op schoot. Die knik in de staart, daar worden ze mee geboren, hoort bij 't ras. Nou, die vlooien ook? Jaiks, gelukkig zijn er 2 stoelen en ligt ie de hele ochtend op de stoel naast me tot mijn bemo komt en ik naar de luchthaven ga.

Gelukkig kon ik gisteren in Labuanbajo toch pinnen bij de BNI bank, helemaal aan 't einde van 't dorp want de rekening loopt flink op, als je een luxe kamer neemt, hahaha.

Voor 't laatst rijdt de bemo me over de eenrichtingsweg die hoog boven 't dorp een schitterend uitzicht op 't krakkemikkige zootje beneden biedt en 't er zelfs aantrekkelijk uit laat zien, haha.

De luchthaven is een lachertje: een kudde geiten graast voor 't gebouw. De security check is tegelijkertijd de ingang en de chauffeur heeft mijn spul er al opstaan voor ik een foto kon nemen van de knulligheid van deze luchthaven. Ach...

De vlucht gaat lekker op tijd en ik kom volgens planning in Denpasar aan, neem een prepaid taxi (gemak dient de mens), nog steeds volgens schema. Maar dan: hotel na hotel na hotel, na guesthouse na hotel zit vol in Seminyak. En aangezien Seminyak (2 wijken boven Kuta, 1 wijk boven Legian) 't duurdere segment vertegenwoordigd, hoef ik niet eens af te dalen naar Kuta of Legian.

Uiteindelijk biedt een receptionist van een hotel me een duur hotel in Petitenget aan: 56 euro per nacht. Pittig!

Maar goed, na een uur in de hitte en tig keer: sorry, fully booked klinkt het niet onaantrekkelijk: een hotel met een vrije kamer.

Ik moet dan wel 10 minuten wachten, stiekem 20 meter verderop gaan wachten en stiekem met hem op de motor zodat zijn baas 't niet ziet. En dan bedoel ik: op de motor met mijn enorme tas, mijn koffer, mijn backpack, ikzelf en de receptionist. En dat alles, zodat hij 35.000 (kleine 3 euro) aan commissie kan opstrijken.

Petitenget ligt nog meer noordwaarts en flink uit het commerciele centrum van Kuta/Legian. Het hotel is acceptabel, iets minder van kwaliteit dan Ubud (maar wel 5x zo duur maar wel met airco, zwembad, handdoeken, minibar (yeah right, alsof ik die gebruik) en tv (yeah right, alsof je na 5 weken Indonesie ook nog eens Indonesische TV wilt zien!). Maar goed, ik doe 't toch maar en 't is in ieder geval al een heel eind richting Tanah Lot.

't Is hier vakantie, dus Tanah Lot is een geweldig uitstapje voor de lokale bevolking en de rijke Javanen die op Bali hun vakantie doorbrengen.

't Is stukken verder dan ik dacht: ruim 45 minuten rijden en 't hangt er met de benen uit. De tempel, op zich niet noemenswaardig en ook nog eens volledig gerestaureerd, ligt in zee en is voor Balinezen een van de belangrijkste tempels. Gezien 't aantal bezoekers, geloof ik dat meteen.

Ik doe braaf 't rondje langs de tempelgebouwen en naar de zee. Koop een Balinese lekkernij van knalgroene ajar-ajarachtige (zeg maizena-achtige) balletjes gevuld met iets chocoladeachtiges, gerold in versgeraspte kokos, geserveerd in een stuk bananenblad met een bamboespriet erdoor om 't pakketje dicht te houden: 16 cent, daar probeer ik het voor! Mwah, 't gaat best wel.

Dan eet ik nog een hapje (de noedels gaan nog, de nasi goreng kan ik niet meer zien) van roergebakken noedels met groente en een superlekkere verse sinaasappelsap.

Vervolgens koop ik alsnog wat keramiek (want hier pingel ik de prijs wel omlaag, gek genoeg) en loop ik nog wat langs de kraampjes.

Mijn chauffeur wacht me al op en 't wachten van de taxi kost niet eens zoveel.

Vervolgens rijdt ie mij weer een uurtje terug, naar Legian. Daar vergaap ik me aan demooie winkeltjes die van Jalan Legian, overgaand in Jalan Seminyak een shopping walhalla maken. Maar ik heb genoeg, en dit is 't dure segment: mooie kleding, dure accessoires, luxe restaurants.

Na wat internetten (mijn hotmail blijkt gemold, ik weet 't password niet meer of er heeft echt iemand mee geknoeid, zoals ik al dacht) laat ik me naar 't hotel brengen want ik heb vandaag zowaar last van mijn buik. Gelukkig vanochtend vroeg al dus ik heb om 6 uur al mijn eerste dosis Norit gehad, hahah).

Niet ver van 't hotel zit een internetcafe, geen broadband, dus spotgoedkoop. Javaanse tarieven, jippie!

Ik zit goed en wel op mijn stoel, of er komt een vleesmuis binnen vliegen, die op 2 meter afstand van me aan 't plafond gaat hangen. Ik heb deze vakantie genoeg "vriendjes" gemaakt, deze sla ik maar over, hahaha.

Nou, ik denk dat dit meteen mijn laatste update is. Morgen ga ik nog naar Denpasar, naar de lokale markt en misschien een museumpje of 2. Maar misschien duik ik ook wel 't zwembad in.

Om 7 uur vlieg ik naar Kuala Lumpur en om 23.45 vlieg ik van KL naar Amsterdam.

Iedereen alvast dus een goeie jaarwisseling, en tot gauw.