Pudong en French Concession

Eigenlijk wilde ik vandaag iets buiten Shanghai doen maar met de weersvoorspelling in het achterhoofd besloot ik dicht bij de airco's van de stad te blijven. Ik blijf moeite houden met het eten hier. Niet alleen is heel veel varken, zo staat bij Rice in a Stone Pot bijv. pork cartilage (waarbij je je mag afvragen welk kraakbeen dan wel) op de kaart of een schaaltje pigs ears, bij de supermarkt liggen vacuum verpakte kippenpoten als snacks naast de kassa en naast mijn hotel is een snackbar met gefrituurde alles... Onherkenbaar alles. Dus vandaag heb ik mezelf getrakteerd op een extreem decadent ontbijt bij Wagas, een hippe keten met Amerikaans eten. Even 9 euro voor een broodje (met rosbief en mosterdmayonaise, dat wel) met een drankje, dan moet ik wel even slikken. En je kunt er over de hoofden lopen, toeristen en Chinese kantoorwerkers. Een ijsje van de supermarkt is met 80 cent al duur, het Haagen Dasz ijsje vanmiddag was bijna 4 euro. En die mocht ik opeten op een terrasje tussen allemaal slapende Chinese vrouwen die gewoon zonder ijsje met het bovenlichaam op tafel gehangen het hele terrasje ingepikt hadden. Bijzonder.

Maar goed, na een wandeling door shoppingmekka East Nanjing Rd, met allerlei hipsters die je hier met name herkent aan enorme brillen zonder glas, nam ik de trein naar Pudong, het moderne skyskraper gedeelte waar een enorme cirkelvormige overpass gebouwd is met roltrappen voor het winkelend publiek. Hier zitten de Pearl Tower, de driepoot van het mediacentrum en allerlei andere hoge gebouwen die je voor 10 tot 18 euro van de bovenste verdieping over de stad laten uitkijken. Omdat het bloedheet en windstil is, ga ik via de Star Brand Mall, een exclusief winkelcentrum, naar de rivierboulevard voor het uitzicht op de overkant. Mooi, maar veel te warm! Ik loop dus een niet al te lang stuk boulevard voor ik terugkeer naar het metrostation. Een ijsje bezorgt me niet de gezochte verkoeling, alleen maar kramp!

Aan het einde van de middag ga ik naar wat de french concession genoemd wordt: een wijk waar vroeger de avonturiers en schurken woonden maar wat nu een hippe, trendy wijk is met allerlei kleine internationale eethuisjes, barretjes en Tianzifang. Hiervoor neem ik de metro met 2 overstappen maar dat werkt perfect. Bij metrostation Dapuqiao stap je praktisch uit voor de deur van Tianzifang, een complex van straatjes gebaseerd op oude huisjes, met allerlei hippe en trendy hebbedingen. Ik word er hebberig van (maar ik heb al genoeg en moet het anders ook nog meedragen). De eethuisjes zijn verleidelijk: Thais, Indiaas, Vietnamees,Japans. Ik kom terecht bij een geweldig leuk sushirestaurantje met donkerhouten inrichting en zalige sushi en eet voor meer geld dan de rest van de week bij elkaar. Na nog meer winkeltjes en ronddolen, niks kopen, ideetjes voor foto's in de vele 'art studio's' waag ik me weer aan de metro. Een metro waarvan nergens een kaart in 't pinyin te vinden is behalve in onleesbare miniatuur in het welkom-in-Shanghai-krantje van de luchthaven. In de voorbereiding is een goede kaart printen niet onverstandig, net als zonnebrandcreme trouwens. Maar ik kom nog steeds terecht waar ik wil, haha, dus meer dan lastig is het niet... Vanavond maar eens vroeg slapen want morgen is mijn een na laatste kans om de ochtendgymnastiek bij dageraad te gaan bekijken...

PS In China heb je geen FB of Twitter... Gekke gewaarwording!