Niet vooruit te branden

Gisteravond ben ik op stap geweest, langs Jl. Malioboro, de straat voor batik, zilver en niet eens alleen voor de toeristen!

Na een flinke wandeling heb ik 's avonds de was gedaan (de dingen die je niet naar de laundry doet) en de rest heb ik naar de laundry gedaan en vanochtend was 't, gestreken en al, alweer terug. voor 55 cent een broek, bloese, een t-shirt en sokken, en ook nog alles gestreken, zelfs de sokken!!!

Bij McDonalds (ja, dat hebben ze hier ook, samen met Pizza Hut, Dunkin' Donuts en KFC) heb ik een McFlurry gegeten en uiteindelijk maar weer huiswaarts. hopend dat ik geen sprintje zou hoeven trekken door 't ijs :-)

Vanochtend heb ik ontbeten op het ieniemienie kleine dakterrasje en met een stel van middelbare leeftijd (Indo's) gekletst. Daarna een Belg gesproken die wanhopig aanspraak nodig had en net toen ik dacht: nu ga ik wat doen zei een van die andere gasten, iets van onroerendgoedontwikkelaar ofzo, ach, doe nog even een bak koffie. Hij hoorde vannacht iets kraken: bleek er een dikke rat onder zijn badkamerdeur door te komen: heeft ie in het gat een fles shampoo leggeknepen en zijn mondwater. Vast en zeker de schoonste, lekkerst ruikende rat van Yogha, hahaha.


Uiteindelijk is hij ook degene die me het hotel uitgejaagd heeft. Het is namelijk zo ontzettend vochtig dat niemand zin heeft iets te doen, maar ja, thuis zitten kan ik in Losser ook natuurlijk. Ik heb zelfs geen zin in lezen! In ieder geval is door al dat geluier de planning voor Bali nu wel rond.

Maar goed, vanochtend dus op pad: weer Jl. Malioboro, de winkelstraat. En ergens links daarvan de lokale markt die zelfs op zondag erg druk is. 't Meest bizarre wat ik zag waren gefrituurde kleine dingen. Volgens de vrouw vogeltjes maar met een rij tanden om u tegen te zeggen. Ik mocht geen foto maken (haha). Op de markt zie je de meest mooie dingen: ouwe vrouwtjes met fruit, met allerlei baksels, kraampjes met mie en gestoomde groentes die je in een bananenblad mee krijgt, veel groothandel van kitschigheid. En zelfs daktarin, vast en zeker voor als je een schimmelinfectie aan je tenen oploopt door die gore kleedjes die hier altijd voor de badkamerdeur liggen, haha.

Op de eerste verdieping is de uien, aardappelen en kruiden afdeling. Nog meer en nog oudere vrouwtjes. En dikke kakkerlakken. Bij een heel oud vrouwtje koop ik een nieuw mes voor 12 cent, ze is helemaal blij en lacht haar verrotte tanden bloot. Hilarisch voor de anderen om haar heen. Ik kijk verlekkerd naar blikken BBQ'tjes, langwerpige, die heb ik nog niet... nee, toch maar niet want ik moet t allemaal meesjouwen.

Dit soort markten is leuk! Allerlei eetbaars aan de buitenranden, binnenin allerlei dingen waarvan ik me niet voor kan stellen dat iemand ze wil hebben maar waar ze voor in de rij staan. Zelfs wollen handschoenen waarop staat: tegen bruin worden door de zon. Haha, wollen handschoenen bij 35 graden!! Ik overweeg nog wel een paar te kopen voor Bromo, omdat t daar 's nachts flink onder nul kan zijn als we omhoog gaan.


Ik heb bijna het punt bereikt dat de volgende die me vraagt: becak, sir? richting ziekenhuis moet... jeeeezus, ik word gek van die lui, ze staan nl. zij aan zij, waar je ook loopt. Ik denk dan: als ik de vorige 128 aanbiedingen niet wou, waarom die van jou dan wel?! Maar dat snappen ze niet.

Affijn, ik ben doorgelopen, richting Fort Vredenburch. Een militaire inrichting met ontzettend grappige diaroma's (glazen kisten met opstellingen van poppetjes conform de geschiedenig van 't fort). Een knulligheid van jewelste maar hier kijken ze hun ogen uit. Entree: 6 cent.

Nog verder gelopen en een van mijn 2 geschilde ananasjes van 10 cent per stuk (ik blijf die prijzen geweldig vinden!) opgegeten op een bankje, waar meteen weer iemand naast je zit die z'n Engels wil oefenen en die je wasarschuwt voor de hoge prijzen van de batik bij 't sultans paleis. 't Paleis ziet er van buiten niet erg interessant uit dus, cultuurbarbaar, die sla ik over.

Een man van een jaar of 50 neemt me op sleeptouw (en ik maar wachten wanneer de aap uit de mouw komt) door de tuinen van het water fort en helemaal de vogeltjesmarkt over: zangvogels in soorten, kleuren, maten en afkomst. Maar ook kevers en meelwormen (voer), konijnen, hondjes die passief liggen zielig te zijn (de ene helft) of die kun hoofd eraf keffen (de andere helfst) en waar ik gauw bij weg wil. En dan zijn er ook nog slangen, civetkatten of zoiets, eekhoortjes aan een touwtje, roofvogels aan kettinkjes. Alles natuurlijk te zielig voor woorden. Voor de "vliegende hond" (kingsize vleermuis) moet je 1.000 ruppiah betalen als je 'm wilt fotograferen. Hij kijkt me met z'n kraaloogjes aan: oogcontact, hahaha.

Ik klim de ruines van 't kasteel op en kijk de omgeving rond. Ondanks tig keer bedankt roepen, leidt de man me nog steeds rond. Omdat ik elk moment de aap uit de mouw verwacht te zien, roep ik: en nou ga ik naar mijn hotel. En ja hoor, we komen toevallig langs de wajangpoppenwinkel van zijn familie. En iets verderop langs zijn huis waar zijn zielige moeder alleen thuis zit nadat ze door neervallende stukken ruine geraakt is bij de laatse aardbeving. En dan ben ik hard he, dan denk ik: rot op. Ik zeg 't nog net niet maar ik ben wel binnen een minuut op de hoofdweg, door kleine warrige straatjes van de krioelende kampung op weg naar een becak.

De eerste probeert me op te lichten, dus die laat ik staan. De tweede vraagt m.i. wel erg weinig, zeker als ie me meer dan 3x heuvelopwaarts moet duwen met al zijn kracht (becakrijders zijn per definitie uitgemergeld mager en pezig, daar heb je al medelijden mee als je ze ziet. Wat meteen ook de reden is dat ik ze vaak neem: dan verdienen ze tenminste nog wat).

Ik heb van het Indo echtpaar 2 adresjes voor vanavond gehad. Nu ga ik nog maar even een hapje eten bij Bedhot cafe: een lekkere bananenyoghurtshake, een kop hete citroensap (helpt hopelijk tegen mijn flinke griep/verkoudheid), een fles water (die ik ook nog liet staan ook, suf) en een zalige curry van aubergine met witte rijst. Zaaaalig! En eens wat anders dan die eeuwige nasi goreng, hahaha.

Na vandaag ben ik waarschijnlijk een dag of wat uit de lucht omdat ik bij de Bromo geen internet verwacht.

De volgende keer dat je van me hoort, zit ik denk ik in Bali.