Een lange dag in Lviv

Vandaag wordt een pittig dagje. Om 11 uur moet ik de kamer uit en de nachttrein vertrekt om 20.25 uur. Maar gelukkig wil ik nog genoeg doen in Lviv en het weer werkt geweldig mee. Ik zeg gedag tegen de verhuurder die erg maffiastijl met een grote sporttas aan komt zetten. Hij is supervriendelijk en blijkt de schoonmaakspullen in die tas te hebben.  

Allereerst ga ik op zoek naar Italiaans restaurant Bianco Rosso, ze slaan je koffer gratis op als je er iets eet. Na een hartig ontbijt ga ik gauw op pad, hopend dat mijn koffer niet half leeg of zoek is als ik terugkom.  

Nou, op naar Krakivsky markt. Blijkbaar de grootste van Lviv, maar uiteindelijk niet heel erg groot. Ook hier weer veel goedkope kitsch en huishoudelijke spullen. Maar ook visgerei, kampeerspul, hamsters, cavia's en konijnen. En groente en fruit natuurlijk. Op het hoogste punt van de markt is een overdekt en openlucht gedeelte met een hoog gehalte van babuschka's met hoofddoeken. Ze verkopen er niet veel uitzonderlijks:  pompoenen, wortel, koolrapen en noem maar op. De granaatappels, rode besjes en langwerpige radijsjes zorgen voor mooie kleurrijke plaatjes. Een paar vrouwen verkopen verse kaas en melk uit 1,5 liter flessen die uit het dopje geproefd mogen worden. Als ik foto's maak (van de producten vooral) doet niemand moeilijk.

De weg van het oude centrum naar de markt is heel anders dan het echte centrum. Hier wonen mensen echt. Meer Oostblok maar niet erg vervallen en nog steeds gezellig druk. Ik wil nog even van het openbaar toilet gebruik maken dat tot mijn schrik de hurkvariant is. Crap, daar ben ik zo slecht in!  

Terug in het centrum ga ik naar de Lviv Art Gallery, gevestigd in het oude Potocki Palace. De houtrot in de kozijnen is erger dan bij mij thuis. De schilderijen van 19e en 20e eeuwse kunstenaars zijn niet helemaal mijn smaak en soms is het grappig om te zien dat de toch al onprofessionele vergeelde kaartjes die tussen schilderij en frame gedrukt zitten 'unknown artist'  als opschrift hebben. Vaak zelfs. Maar hier en daar ook meesters waarvan ik de naam denk te herkennen. By the way, mijn jas en behoorlijk volle rugzak mogen gewoon mee naar binnen en de suppoosten, warm ingepakt in dikke winterjassen, kijken niet op of om. Misschien ook omdat ze voor me uitlopen om lampen aan te doen of om op de bank te blijven dommelen. Overal staan schalen met water en incidenteel een eenvoudige luchtbevochtiger. Het is nog net geen Armeense toestand maar veel scheelt het niet!  

Van de markt noordwest van de stad ben ik inmiddels aan de zuidoost kant beland. Daar pak ik nog even het standbeeld mee van Adam Michiewicz. Na wat ronddolen op een lokaal marktje, waar hier en daar gelige kippen op kopers liggen te wachten en enorme rijen bloemen bewaakt worden door oude vrouwtjes, kom ik bij Bernadine Kerk en Klooster. Een enorm bouwwerk met veel barokke kenmerken, volgehangen met goud en glitter die hier wel gefotografeerd mag worden. Het beschilderde plafond is erg mooi!

Na letterlijk een rondje om de kerk pak ik de tram richting de Lychakivske Begraafplaats. En dan ineens raast de oude tram langs de afslag. Jaiks... Dat krijg je als je Cyrillisch probeert te lezen. Wel Lychakivske... Maar niet de begraafplaats. Volgende halte eruit en een stukje teruglopen dus. De begraafplaats wordt het Pere Lachaise van Lviv genoemd en met 42 hectare is het enorm. Van behoorlijk nieuw en onderhouden grafstenen tot afbrokkelende graftombes in mooie herfsttooi. Mijn vader zou helemaal hebberig worden van alle gietijzeren kruisen die hier staan! Met het zonnetje erbij is het hier zalig en als een oud mens blijf ik genieten (en mijn voeten rust geven) op een bankje. Als ik het terrein weer afloop, denk ik: wie speelt er nu muziek op een begraafplaats? Het blijken 4 priesters te zijn die staan te zingen voor een graftombe, in restauratiegaas met commerciele opdruk gewikkeld. Best bizar. Nog voor mijn tram eraan komt, ontdoen ze zich op de parkeerplaats van de gewaden en stappen in een oude Lada en tuffen weg.  

En van ver zuidoostelijk van het centrum wilde ik nog naar de St. George Kathedraal. Maar ik heb de energie niet meer. Met een colaatje maak ik gebruik van de wifi van een grote McD tot ik weer kan lopen.  

Als ik de koffer opgehaald heb, loop ik richting halte voor de bus, of eigenlijk de marschrutka. Maar wat ik ook doe en waar ik ook sta op de gebruikelijke halte, de #29 komt maar niet voorbij. Uiteindelijk ook niet in de straat van mijn appartementje. Enigszins desperaat zoek ik het woord voor trein op, laat een oude Oekrainse schrikken maar ze weet wat ik bedoel en even later zit ik bus #31 die inderdaad netjes uitkomt bij het station. Een kwartier voor op planning zelfs nog!  

Een aardige oude dame in zo'n kioskje bij het station schrikt als ik zeg dat ik naar Odessa ga. Volgens haar gaat die trein over een paar minuten. Pas als ik haar mijn kaartje laat zien is ze gerustgesteld en babbelt nog even met me.  

Zoals verwacht staat de trein op het perron te wachten en sluit ik me bij de mensen aan. Ik jaag nog even 2 oude mensen op stang door te beweren dat ze op mijn bed zitten maar ik ben een coupe te ver, haha. De ene man in onze coupe van 4 wordt gewisseld voor een vrouw. Best fijn, die stinken niet de hele nacht door! Buiten is het al donker, pikkedonker, als we Lviv uitrijden. Echt de moeite waard