Gyeongju, Bulgak-sa tempel en Seokguram grot

Vandaag was weer een overvolle dag. Met pijn en moeite sleepte ik me vanochtend 't bed uit. Toch nog wat last van het tijdsverschil.  Op het programma staat Gyeongju, een stad bekend om alle Shilla tijdperk bezienswaardigheden.  

Maar voor je er bent: vanuit het hotel een uur met de metro naar einde lijn 1 Nopo-dong. Vandaar een uur ongeveer met de bus naar Gyeongju, dan van Gyeongju een lokale bus (ongeveer een half uur) naar de belangrijkste tempel uit die tijd: Bulgak-sa. Na Bulgak-sa de bus naar Seokguram Tempel, ook weer 20 minuten met de bus. En om terug te komen, het hele riedeltje in omgekeerde volgorde. En dan heb je natuurlijk ook nog de 'overstaptijden'.  

Bij Paris Baguette koop ik gauw een ' chewy sesame seed bun' (lekker, trouwens), flesje water en 't ontbijt is compleet. Als ik op Nopo-dong aankom, zie ik meteen de bordjes voor het Busan Central Bus station, over een kwartiertje gaat de bus. Een kaartje is binnen een minuut gekocht. Mooi. Gauw mijn broodje en wat water naar binnen werken en even naar 't toilet. Dat is 't vermelden waard omdat Zuid-Korea de meest schone, best onderhouden openbare toiletten heeft, gratis, die ik tot nu toe op mijn reizen ben tegen gekomen. Petje af. Maar niet vergeten van 'op de gang'  je wc papier mee te nemen.   

Ik heb een enorme fauteuil in een enkele rij in de bus Dit soort bussen rijdt in Thailand als nachtbussen. Veel te luxe eigenlijk voor een rit van een uurtje en nog geen 3,50 euro. De bus komt 20 minuten voor op schema aan in Gyeongju. Buiten viel weinig te zien: veel tuinbouw, kale net geoogste grond en vooral veel snelweg. Stiekem best fijn want ik heb nog gauw even gedommeld, af en toe een blik naar buiten werpend en gerust gesteld zijn dat er geen drol interessants te zien is, haha.  

Dus lekker fris kom ik aan in 't stadje. Een heel andere wereld: hier is veel laagbouw, en dan ook nog met heel Koreaanse daken, net zoals je op tempels ziet. En overal staan de borden naar de specifieke bezienswaardigheden. Ik besluit eerst zo ver mogelijk de stad uit te gaan, en dan terug te werken richting centrum.  

De bus naar Bulgak-sa, de bekendste tempel van het Shilla tijdperk, rijdt net voor mijn neus weg maar 10 minuten later zit ik in de volgende. Onderweg zie ik al allerlei bijzonders, waar ik op de terugweg naartoe wil. De omgeving van de tempel is schitterend. Grijsbruinige bergen met bomen en bomen vol witte en lichtroze bloesems ervoor, een steil pad omhoog (dat kan niet missen) in een mooie, bijna Japanse tuin-aandoende, omgeving. Voor de verandering moet je hier wel entree betalen: 3 euro. Maar het is de moeite waard. Op het pad naar boven is de helft van de kraampjes niet open, een verdwaalde vrouw of 3 verkoopt er onder vrolijk gekleurde parasols gepofte kastanjes en een soort soep van larven. Ieuwk. En natuurlijk van die enge gekronkelde tofudingen op een sateprikker in een melkig witte bouillon.  

De tempels zijn mooi, authentiek en oud. Groen is de overheersende kleur. Mooie motieven, dakpannen met bijzondere afbeeldingen erop. Een enorm aantal gebouwen, verbonden door pleintjes en steile trappen waar de oude krakkemikkige dametjes zichzelf omhoog sleuren. Het is geen land om te bezoeken als je slecht ter been bent.  Van het heiligste beeld mag natuurlijk geen foto genomen worden, maar de rest is fotogeniek genoeg. Geweldig mooi. Ook vandaag is 't weer warm. Minstens de 20 graden van gisteren, zelfs al ligt het hier redelijk hoog. Lekker in mijn trui, fleece in de tas. Mijn gisteren al crispy verbrande hoofd voelt al gauw weer warm.  

Ik schiet foto na foto van mooie daken, bloesems (dat is hier toch echt een ding hoor), snuif de lekkere bloemengeuren op, ter afwisseling van de vroege ochtend kimchi-geur die je tegemoet dendert als je een metro of bus instapt. Elk gebouw is weer net iets anders. Eentje is helemaal omringd met voor geluk op elkaar gestapelde steentjes. Net als in Lopburi in Thailand... Gek genoeg bidden de mensen hier wel in de tempels, maar heel ingetogen. Je kunt ook nergens wierook of van die te branden stokjes kopen. Hooguit een dakpan waar je een wens op schrijft, of een bron waar je een muntje in gooit voor goed geluk.  

Als ik klaar ben met rondkijken, en dat duurt best een tijdje, en historische achtergronden lezen, loop ik het lange pad weer af, best onder de indruk, zelfs al wordt je best gauw tempelmoe als je in Azie rondreist, deze was absoluut de moeite waard!  De bus naar Seokguram mis ik net, nog geen 5 seconden te laat. Dat betekent 50 minuten wachten. In de geur van een geparkeerde vuilniswagen (bah, daar kom ik te laat achter) plof ik neer met mijn bij een supermarktje gekochte pot noodle soepje (heet en scherp) en een vaag kokosyoghurttoetje waar geen yoghurt aan te pas komt, vol synthetische kokosnootblokjes. Maar gek genoeg best te eten! In ieder geval aantrekkelijker dan je overgeven aan alle oude dametjes die je binnen willen lokken in hun restaurant. Met hun hoeden met brede rand, sjaals eromheen, handschoenen aan tegen de zon, lokken ze je als de beste Amsterdamse drugsverkopers... psss, bibimbap, bulgogi... fluisterend sommen ze alle gangbare gerechten op.  

De tocht naar Seokguram Grotto kronkelt langs de berg omhoog, langs diepe ravijnen, door dicht bos en ook hier weer een en al bloesems. Vanaf de parkeerplaats is 't nog 10 minuten langs een bergwand omhoog lopen dus hijgend en puffend kom ik aan aan de voet van de heilige tempel, ook Unesco World Heritage site. Juist: aan de voet. Weer honderd ofzo treden om te beklimmen! En dat zijn van die oude, grote blokken, oneffen en glad gesleten. En dan ben je boven bij de grot waar 't allemaal om gaat, blijkt de grot alleen vanaf buiten te bekijken omdat het anders teveel schade opleverde voor dit erfstuk. De grote boeddha met glittersteentje op het voorhoofd staat achter een grote plaat naar je te kijken, met de wachters aan de zijkant die je door de reflectie amper opmerkt. Maar goed, de weg er naartoe maakt veel goed: mooie wandeling de berg op, overal kleurige lampionnen, een enorm mooi uitzicht over de verre omtrek...  

Net als ik naar beneden wil lopen, kom ik er een Nederlands echtpaar tegen, die me hoopvol aanspreken. De vrouw is volgens mij op zoek naar expats die, net als zij, in Busan wonen. Jammer voor haar. Wel even leuk kletsen, natuurlijk.  

Op de terugweg heb ik geluk, de bus van Bulgak-sa naar Gyeongju stopt voor de mijne, dus ik spring zo over en voor ik het weet ben ik weer onderweg.  

Aan de rand van het stadje stap ik zomaar ergens uit de bus. Op naar de royal tombs, burial mounds uit de Shilla tijd. Piramides, maar dan anders: met gras bedekte ronde heuvels, met daarin een kist met stenen bedekt. Ik krijg al lopende heel wat verbaasde blikken. Het is overduidelijk dat bijna niemand dit doet. Zonder tour en zonder gids, zomaar het stadje zelf in. Ik doe Tulumi Park aan met de burial mounds die het meest bekend zijn, nog steeds in een stralende zon. Maar ook aan de overkant liggen mooie heuvels in een soort parkje. Ik wandel ook daar doorheen, tot een meisje roepend achter me aankomt. Ik denk: zeker iets laten vallen. Maar nee hoor, het zijn Jehova getuigen die me graag willen bekeren.  

Ik heb nog twintig minuten voor de bus vertrekt dus duik snel een tentje in voor iets lekkers. Ik kom er een Engels stel tegen van begin 50, schat ik in. De man is door heel Centraal Azie gereisd en zegt dat ie dat makkelijker vond dan Zuid-Korea. Hmmm, interessant! We kletsen zo leuk, dat hij me uiteindelijk waarschuwt dat ik mijn bus niet moet missen, haha.  Terug in het hotel wissel ik snel van schoenen (de blaren zijn inmiddels op een hand niet meer te tellen, ook al zijn dit mijn meest fijne, ingelopen schoenen. Grmpf) en scharrel een maaltje bij elkaar. Niets bijzonders, vooral niet bijzonder lekker.  Een heel erg mooie dag weer!