Bukhansan National Park en Daehangno

Omdat ik vroeg op pad wou vandaag (en ze hier stiekem toch een beetje aan Pasen doen) ging ik vanochtend op pad naar Bukhansan National Park. De beignet die ik net buiten het hotel koop en waar ik argeloos een flinke hap van neem, blijkt gevuld met een zwarte bonenprutje... even schakelen maar best weg te krijgen. Een schamele basis voor een hike (bedenk ik boven op de berg), maar vooruit.

Volgens de reisgids is Bukhansan het meest bezochte nationale park ter wereld. Okaaay. dus met de metro naar 't noorden van Seoul, vandaar met de bus, in dit geval veilig alle hiking-outfit-en-wandelstokken-dragers volgen, en dan sta je ineens voor de ingang. Een mevrouw komt op me af en wil me iets in de hand drukken. Ik weiger glimlachend, alleen om te zien dat ze de volgende persoon wel een gratis paasei in gekleurd papiertje geeft. Even later komt ze nog even kletsen, no harm done, dus.

Ik koop nog snel een flesje water en hou een plaspauze voor ik op zoek ga naar een tocht die ik ook aankan. Hopen dat wat ik denk dat de intermediate level is, het ook daadwerkelijk is.

Op de berg Baekundae heeft minstens 10% van de hikers hikingjacks tot aan de oren, zonneschermen voor het gezicht, zonnebrillen EN mondkapjes op. Minder vel in zicht dan bij de gemiddelde boerka. Ik snap niet hoe ze het volhouden want onderaan de trail heb ik mijn jack al uit.

Het pad is zelfs voor intermediate level best heftig, veel rotsblokken en stenen om overheen te klimmen, afgewisseld met een metalen trap hier en daar. De enige plek in Seoul waar niet elke 500 meter een toilet te vinden is :-). Het is een hele klim, in totaal zo'n 840 meter hoog in 4 km lopen. Ik ga tot net niet bovenaan want mijn benen voelen aardig rubberig na een tijdje en je moet ook nog terug natuurlijk...

Aan de voet zitten nog steeds de vrouwen die ik eerder vandaag ook zag: ze gooien met 4 stokjes en kijken dan op een soort kaart wat de uitkomst is. Ik kan niet bepalen of 't een spel is of iets waarzeggerigs. Daar zijn ze hier wel dol op: handlezers, tarotkaartlezers, je ziet ze overal. In kraampjes op markten. Langs het pad naar een tempel...

Op de berg zijn mensen nog vriendelijker dan elders, ik word telkens gegroet en toegelachen (of uitgelachen om mijn rooie hoofd).

Halverwege de middag ben ik terug in het dorpje aan de voet van de berg(en). Alle winkels hier zijn gericht op trekking/hiking. Alle groten zitten er (the North Face, Wolfskin) en ook allerlei Duitse winkels. Nu zie je hier sowieso veel Duits, vaak in relatie tot eten: Hof, Brau etc. In de rosse buurt in Busan trouwens, is alles ook in 't Russisch aangegeven. Zegt wel wat, natuurlijk.

Als ik weer terug ben in Seoul, ga ik door naar Daehangno, een wijk waar je nog de Koreaanse geishas op straat zou moeten kunnen zien. Ik loop wat rond en vraag uiteindelijk aan een Amerikaanse studente. Ze studeert hier al bijna een jaar maar heeft er nog nooit eentje gezien. Ach, je kunt niet alles hebben :-). De wijk is in ieder geval erg leuk, levendig en met heel veel leuke, toegankelijke eethuisjes en veel jongelui op straat. Er zitten dan ook een aantal universiteiten en scholen. Gek genoeg ook een flink aantal nonnen. Hmm..

Bij een leuk restaurantje probeer ik mijn standpunt dat ik Koreaans eten niet echt geweldig vind, te herzien. Ik bestel een dakgalbi fried rice. Op een soort platte wok op je tafel bereidt een jongen je eten voor: gemarineerde kip met groente (kool, bosui etc.) en natuurlijk de eeuwige hotsauce, rijst, zeewier etc. erbij en bakken maar. Met natuurlijk kimchi, pickle rettich, iets onbekend dat in een soort waterig sausje drijft en nergens naar smaakt erbij. Salade met lekkere dressing. Best aardig al met al, maar ik ben nog steeds niet overtuigd.
Vooral ook jammer dat je na een week van dit eten net zo ruikt als de Koreanen... niet een plek om met de liefde van je leven naar toe te gaan dus...

Net voor ik 't pad naar mijn hostel insla, krijg ik nog een vrolijke glimlach van de dame van de beignet. Zo vaak zal ze wel geen blonde toerist als klant hebben, de meeste toeristen zijn hier toch Aziatisch.

Nu even bijkomen op de kamer en mijn wensenlijstje voor morgen op orde brengen!