Traditioneel en hypermodern: Seoul deel 1

Best fijn, dat Koreanen niet bijster vroeg op gang zijn. Daardoor kan ik het ook wat rustiger aan doen. Ik besluit vandaag maar een beetje van alles op de bonnefooi te doen. Allereerst maar eens een stukje 'traditioneel' Korea: Bukchon Hanok Village. Een wijk met traditionele huizen, met mooie daken en bijzondere doorkijkjes, smack bam in the middle van de hoogbouw en tussen allerlei lelijke (de norm) bouw. De wijk is best aardig, maar niet schokkend mooi. Er zitten allerlei aparte winkeltjes in de oude pandjes: sieraden met Murano glas, kleding, hier en daar wat aardewerk (schandalig duur trouwens, net als in China). Ook hier wemelt het van de eethuisjes. Koreanen eten echt voortdurend en overal. Hele bepakkingen aan eten gaan mee in de trein. In 't vliegtuig zag ik zelfs iemand met een grote zak McDonalds... bizar toch!

Maar goed, bovenaan Bukchon staken twee gebouwen in de blauwe lucht. Ik dacht: nep set van een of ander film. maar het blijken serieuze grote gebouwen te zijn. Ze zien er alleen net uit als een Disney paleis. Ieuwk wat lelijk. Maar ik hoor toch een aantal meisjes diepe zuchten slaken als ze het zien. En een duo blijft maar foto's schieten voor 't gebouw, een tak van een magnolia 'romantisch' naast haar gezicht trekkend... Aziaten blijven bijzonder, als er een camera tevoorschijn komt. Een verkoper van aardewerk merkte op dat een vrouw zijn aardewerk wilde fotograferen. Duikt ie met zijn hoofd net boven de schaaltjes en geeft ie het 'peace' teken. Begin 60 was ie ook nog, he! Bijzonder!

Na Bukchon ga ik door naar 't Changgyeokgung paleis, in 14 nog wat gebouwd, werd het in 1590 (na vernietiging van een ander paleis, het belangrijkste . Mooi en enorm groot. Maar stiekem ben ik wel een beetje palaced-out inmiddels. De Secret Garden mag je alleen in met een guided tour, en dat gaat me te ver, dus die sla ik over. De gebouwen zijn mooi onderhouden, met erg mooi schilderwerk in 't gebruikelijke groen. De inrichting van de belangrijkste zalen nogal armoedig. Voor een 15e eeuws gebouw waarin ook nog beesten hebben gewoond, is er veel bewaard gebleven.

Ik loop terug naar de wijk Insadong. Favoriete winkelstraat in 't weekend, en dat heb ik geweten. Ook hier veel toeristische dingen, zoals schilderijen (bloesems en Koreaanse tekens), winkels met kwasten, waaiers, tierelantijntjes en midden op de straat, je raad 't al, eetkraampjes. Kleine hapjes in een soort suikerspinnen/spinnenrag worden per 6 verpakt voor een fortuin verkocht: traditional Korean sweet, roept de verkoper. Kledingzaken zitten waarschijnlijk verstopt in de achterliggende hoogbouw, want die zie ik amper. Maar de winkelende mensen lopen met armen en armen vol met tassen.

En dan denk je dat onder zo'n glanzende facade niets traditioneels meer zit? Nou, in ik weet niet hoeveel normale, fatsoenlijke restaurants zitten 's ochtends vroeg de vrouwen met enorme stapels groente op een soort tv-dozen hun groente te snijden. Voedsel en warenwetten nemen ze hier niet zo nauw, geloof ik. En dat er op een straatput een enorm blok grote octopussen ligt te ontdooien (tussen alle viezigheid) dat weerhoudt de mensen er niet van in 't kraampje ernaast iets te kopen. Enorme hoeveelheden electriciteitskabels zigzaggen op iets meer dan manshoog boven de straten als in 't eerste 't beste derdewereldland. Dat ik mijn samsung s3 bijna niet te voorschijn durf te halen, omdat zelfs omaatjes grotere en betere telefoons hebben... dat verandert er niets aan dat het in de basis nog niet al te sophisticated is.

Na me door de mensenmassa van Insadong geworsteld te hebben, is 't inmiddels weer fris genoeg om 't vest aan te doen. Maar ook hier was 't een paar uur lang behoorlijk warm. Lekker!

Cheong-gye-cheon is een prestigieus project: verhoogde autowegen zijn afgebroken en het stroompje is een soort parkje geworden, een wandeling langs de Seine, als 't ware. Maar dan voor US$ 328 miljoen, als ik het goed heb. Net voor je er aan komt, zie je nog de oude belltower, die nu nog alleen in gebruik is op feestdagen. Met pal erachter het hypermoderne Seoul Tower gebouw.

Drommen mensen lopen langs de oevertjes van Cheong-gye-cheon, niet meer dan een stroompje en laten zichzelf fotograferen als ze 't water via de blokken oversteken. Kindertjes spelen er, met de handjes in 't water, tieners met de blote voeten. Ook hier zie je overal moeders met de baby in de draagzak op de buik, met een soort wollen deken als een groot schort er overheen. Net als op de oude schilderijen. Positiekleding is hier ook nog echt positiekleding, zoals bij ons 30 jaar terug. Grappig. Bij het eindpunt van dit stukje 'stadspark' aangekomen, bedenk ik dat ik niet een van de genoemde sculpturen heb gezien. Hmmm. Nou ja, kan gebeuren. Oh nee wacht, de enorme roze en blauwe schelp sculptuur van Coosje van Bruggen en Claes Oldenburg heb ik wel gezien. Lelijk ding, hahaha.

Via Seoul Station en een snelle snack ga ik terug naar mijn kamer. Opladen voor Dongdaemun market, die blijkbaar tot diep in de nacht doorgaat. Niet dat ik dat doe, maar te vroeg moet ik er, geloof ik, niet zijn.