Jagalchi en Beomeo-sa tempel

Na een wat onrustige nacht werd ik toch nog vrij laat wakker. Meteen maar op pad dus. Om niet met een zo goed als lege maag op de Jagalchi vismarkt aan te komen, duik ik een van de vele hippe koffiewinkels in en betaal me scheel aan een chocolademuffin (sandwich sold out, ja hoor) en een superlekkere jasmijnthee. 

Omdat ik 'wat van de stad wil zien' sla ik de metro over maar 't blijkt toch wel een erg lange wandeling onder veel bomen in bloesem, door ondergrondse voettunnels en lekker in 't warme zonnetje. 't Vest zit binnen 5 minuten in de tas, veel te warm. De eerste blaren op mijn voeten heb ik al na een half uurtje. Bummer. 

Ruim voor de Jagalchi vismarkt, de grootste vismarkt/visafslag van het land en in menig reisprogramma bezocht om de bijzondere zeeproducten, kom ik al terecht in 't gedeelte met gedroogde vis en zeewier. En dan opeens, in kleine straatjes en onder afdakjes, is 't the real deal en ben ik nog voor ik het grote marktgebouw bereik al helemaal blij: zeekomkommers, sea squirt, ontsnappende inktvissen, bakken vol alen, vissen, en allerlei dingen die ik nog nooit gezien heb, laat staan geproefd. GEWELDIG!

Volgens mij loop ik continu met een grote smile. En overal mag ik alles fotograferen, uitgebreid naar de enorme mosselen staren die water spuwen, of met maar een helft aan schelp open en bloot liggen te wriemelen. De markt buiten is zo geweldig, in de warme zon, dat ik buiten blijf lopen, en vanzelf op het gedeelte kom waar de vrouwen de producten ook bereiden. Bij een kraam rolt een man van deeg met oranje stukjes (garnaal?) een soort kroketten die er lekker uitzien, overal wordt vis gebakken of gefrituurd, worden de sea squirt vakkundig 'geschild', worden conch shells leeggepulkt als ze gekookt zijn, mosselen uit hun schelpen gestoken. En nergens een veiligheidshandschoen te bekennen. Dit zijn professionals, en vrijwel alleen maar vrouwen! Ik dool ook nog even over de 'gewone'  markt, maar de grote hal trekt toch. Via de kade loop ik terug, tussen de duizenden manden met visnetten, langs de droogrekken met schoongemaakte vis en een enkel verdwaald eetkraampje.

Bij de grote vishal op de kade heb je een mooi uitizcht over de visboten in de haven, met een enorme brug in het verlengde. Lekker uitwaaien en even frisse lucht in de neus. De hal is groot en super georganiseerd. Vakkundig wordt de vis, net als buiten trouwens, in leven gehouden door kunstig aangelegde irrigatiesystemen die de vissen van fris water voorzien. Qua vissoorten brengt het niet veel nieuws. Maar de restaurants boven zijn dan wel weer bijzonder. Hier worden de aankopen van beneden voor je klaargemaakt. De tafeltjes zitten vol met groepen: lage tafeltjes met een paar kussentjes er omheen op een verhoging, de rand ervoor vol met schoenen. Een mevrouw zit er met haar zoontje, en zij krijgen net de nog wriemelende baby inktvis aan tafel gebracht, met een scheut sesamolie en sesamzaadjes erop. De bedoeling is ze te eten voor ze stoppen met wriemelen. Als ik twijfel of ik ook wat zal nemen ('t is nog wel erg vroeg voor wriemelende inktvis met niet meer dan eenn cocolademuffin als basis) word ik aangeklampt en krijg allerlei menu's voorgeschoven, met de indrukwekkende rauwe vis schotels die ook op de tafels staan, met allerlei schaaltjes met bijgerechten en enorme potten soep. 

Tijd voor de volgende halte: Yongdusan Park. Maar midden in de eerste de beste winkelstraat staan een aantal kraampjes met allerlei tofugerechten in een soort bouillon, maar ook gimbap, Koreaanse sushi. Voor ongeveer 1,50 euro krijg je een grote rol, op een bordje met plastic zakje. Natuurlijk met bijbehorende bouillon. Lekker! Flesje water erbij en ik loop door naar 't park. Een enorme klim want Busan ligt tussen en tegen flinke heuvels. De grote Busan Tower ligt op het puntje en het uitzicht over de stad is mooi. Ook hier veel bloesems. Maar ook standbeelden en bezoekende Koreanen. Overal zitten mensen met hun eten of liggen even bij te komen op een bankje. Hier een daar zie je bezoekers van cruise schepen, de enige niet Koreanen. En dan weer naar beneden, dolend door wijkjes.

De architectuur is overal spuuglelijk, heb nog niet een mooi gebouw gezien in Zuid-Korea. Dan is 't tijd voor Busan's mooiste stadstempel, die feitelijk ver buiten de stad ligt. Ongeveer een uur, anderhalf, met metro en bus.Met de metro naar bijna het uiterste puntje stad, langs nog meer lelijke bouwwerken, dan een steil straatje omhoog naar de bus. Binnen 3 minuten nadat ik in de bus stap, vertrekt ie.

Tweee Australiers stappen last minute in. Zij vertellen dat het vandaag bijzonder warm is, twee dagen geleden vroor het hier aan het einde van de middag nog. Ik heb mazzel dus! Ik denk dat het vandaag wel rond de 16 tot 18 graden is. Voor Beomeo-sa tempel dropt de bus je. Dan is 't, weer, een flinke klim naar boven, naar 't enorme tempelcomplex. De entree is gratis.

Natuurlijk staat de belangrijkste tempel bijna bovenaan de heuvel. Erg mooi, met traditionele kleuren en aankleding, verrassend veel gelijkenis met China, maar dan minder opgepoetst. Ook hier is 't niet bijzonder druk, gewoon lekker ronddolen. Grote delen van het complex worden opgeknapt maar overal heb je mooie doorkijkjes, langs bloesem en met de bergen in de achtergrond. En gebouwen te over.

Op weg naar beneden kom ik langs Gregarious Wisteria huppeldepup. Hier staan 6500 wisteria bomen die rond mei een enorme wolk van bloesems krijgen. Nu is 't vooral rotsachtig en dor, ondanks het vrolijk kabbelende stroompje dat ontzettend esthetisch-onverantwoord wordt geholpen door blauwe slangen en zwart landbouwplastic. Desalniettemin indrukwekkend. Een klein vogeltje volgt me op de hele wandeling door dit bos, telkens een paar meter vooruit. Die hoopt zeker, net als ik, op een beetje eten. Maar een tempelrestaurant ontbreekt jammergenoeg en de gimbap is alweer lang geleden. De terugweg gaat net zo soepel en voor ik 't weet ben ik zo'n 20 metrohaltes terug in Busan. Een paar oudjes, allemaal zonder uitzondering gekleed in fluoriserende grote gympen, vinden het erg vermakelijk dat ik voor ze wil opstaan, en lachen me uit als ik niet meteen snap dat ze dat niet willen hebben. Ze babbelen in vrolijk Koreaans tegen me. 

In een groot restaurant wijs ik maar wat plaatjes aan van driehoekige sushi-achtige dingen die bij nader inzien gevuld zijn met kip (hoop ik) en de andere met rundvlees. Een Japanse udon noedelsoep met sponsige kleine rondjes en sponsige lange dingen, bosuitjes, peper. Erg lekker, vergeleken met al die slappe aftreksels die hier voor soep doorgaan (een soort nog wateriger miso soep is de standaard, geloof ik). 

Wat opvallende dingen: senioren dragen hier vaak volle trekking outfits, met coole felle jacks en broeken. En vrijwel altijd neonkleurige sneakers in zoveel mogelijk kleuren. Die koop je al vanaf 9 euro op de marktjes. 

Waar de ene helft sneakers en trekking outfits draagt en desalniettemin nog bijna de nek breekt, dragen de jonge meiden gewoon naaldhakken en korte rokjes. 

Koreaanse meiden giebelen net zo irritant als Chinese en Thaise. Benieuwd hoelang het duurt voor ik ze wil stompen? 

Alle eten krijg je met tig bijgerechten. Soms lekkere (zoals pickle rettich), altijd met kimchi, een nog niet acquired taste, BTW. 

Koreanen pulken niet in hun neuzen, rochelen (vrijwel) niet, maar maken wel lekker hun oren schoon boven een nog te bereiden rauwe vismaaltijd. 's Lands wijs... 

In mijn hotel doen ze niet aan inchecken, betalen dan weer wel. Jammer :-) 

In Korea drinkt men eigenlijk niet bij 't eten. Overal staan wel 'beker steriliseermachines'  waar je een metalen beker uit kunt halen die je met gratis water kunt vullen. Omdat de LP sterk tegen het drinken van kraanwater adviseert, doe ik dat dus ook maar niet. Niets zo lullig als op je tweede dag al buikloop krijgen, hahaha.  

Toeristen krijgen automatisch bij alle eten een vork. Metalen eetstokjes zijn echter de standaard.