Portbello Road en Camden Lock

Ik start de dag weer met een thee en yoghurt met gratis wifi bij Starbucks. Omdat de metro Queensway gesloten is, neem ik de bus naar Notting Hill Gate. Het is er al erg druk en in een stroom van mensen loop ik de paar honderd meter richting het antiekgedeelte. Er wordt een Engelse antiekshow opgenomen, gauw de andere kant op kijken.  

Naast mooie stempels, zie ik hier niets van mijn gading. Maar leuk is het wel! Van antiek, souvenirs en kleding gaat de markt ineens over in een groentemarkt, met wederom allerlei lekkere snacks. Een stuk verderop is het gedeelte met vintagekleding, toch iets kleiner dan ik me herinnerde. Overal hangen hippie-achtige kleren, bontjassen, vage kleden en verwassen bedspreien. En het hangt er met de benen uit! Het is inmiddels zo druk dat ik op de weg terug moet worstelen om tegen de stroom van toeristen in te komen. Ik word er bijna claustrofobisch van! De bordjes 'Portobello Road' worden op elke straathoek fanatiek gefotgrafeerd en ondans de leuke markt ben ik blij dat ik aan de massa ontsnapt ben. Er stopt meteen een bus die me terug brengt naar Queensway. Ik haal mijn koffer op, doe nog even een klein
stukje Hyde Park en neem dan de bus naar Euston.   Omdat Camden Lock aan het einde van de Camdenroute ligt, begin ik bij Chalk Farm. En als ik in de mensenmassa beland ben, weet ik dat ik bij Camden Lock ben aangekomen. Alweer veel toeristen, maar ook Engelse dagjesmensen, met hun te dikke kinderen met foute kapseltjes in joggongbroeken gehuld. De maatschappij minachtende punks, anarchisten en 'superhippe' non-conformisten zijn in de minderheid. De kraampjes zijn overvol met creatieve sieraden, tassen, t-shirts, artistieke schilderijen en volop cheapy handelswaar. Honderden kraampjes verkopen eten, van poffertjes (hier Dutch Dunkies genaamd) tot Braziliaanse smoothies en Indiaase rotiwraps. Ik waag me aan de kleinste portie Ethiopische rijst met stoofrundvlees, twee soorten linzen in pikante saus en div. groenten. Veel teveel. Ik deel een tafeltje met een stel degelijke Japanners waarvan de vrouw onder de tafel zit te breien. Huh?   Als tweede experiment bestel ik bij Cookies &Scream, een vegan and gluten free bakery, een 'sandwich' van zompig lekkere koekjes gevuld met room van de agave plant, onderwijl volop babbelend met de Griekse eigenaresse. Vandaag is haar eerste dag in een gebouw na jarenlang een kraam buiten te hebben gehad. Leuk.   Tussen alle koopwaar vind ik weer niets aan hebbedingen of kadootjes dus ga ik uiteindelijk terug naar Eoston voor mijn trein naar Tina en Pete in Stony Stratford.   Na een powernap in de trein kom ik een half uurtje later lekker fris aan en staat Tina me al zwaaiend op te wachten.   We hebben zoveel om bij te praten dat het al avond is voor we het door hebben. Pete is een serieus goede kok en aan de keukentafel gezeten met een glaasje elderblossom juice kletsen we door tot de Marokkaanse snacks (een soort pakketje van zeevruchten in flinterdun deeg) klaar zijn. Als hoodgerecht maakt hij een paella met kip en artisjokken. Fingerlicking good. Tina bakt graag en heeft een geweldige white chocolate cheesecake gemaakt. Ik barst bijna uit mijn voegen, zo lekker is alles! Als we van tafel gaan is het al na tienen. Met een kop thee kletsen we de rest van de avond door. Mijn slaapkamer is, zoals altijd, perfect opgemaakt en geurt naar frisse potpourri. Echt Engels, dat slaapt erg lekker!