De andere kant van Londen

Op donderdag is er op Spitalfields market een antiekmarkt: prullaria wordt er duur verkocht, net zoals kijk-mij-hip-en-alternatief-zijn-kleding. Er hangt een erg leuke sfeer, ook door de vele eethuisjes en een soort foodcourt met de zaligste dingen: salt fish paddies of jerk chicken bij een Caribisch tentje, falafel met een mediterrane twist bij een ander, goddelijk uitziende health conscious landelijke broodjes, quiches en andere baksels. De restaurants varieren van de wereldkeuken van Giraffe, Gourmet burger kitchen tot het Braziliaanse Iguana. Om te watertanden!   Maar het is na wat verlekkerd ronddolen tijd voor wat actie. Het Tate Britain dus.

Vanaf de metro is het een stukje wandelen en ik bedenk me dat ik dit stukje vaker heb gelopen. 20 jaar eerder voor een expositie van Max Ernst, die me vreselijk tegenviel. Het Tate Britain ligt in de stralende zon aan de Thames. De toegang (normaal gratis) is 17 euro, incl. 'vrijwillige' donatie voor het museum. De expositie van Picasso is indrukwekkend, dat wel. Veel werken en zijn invloed op Britse kunstenaars als Duncan Grant en David Hockney inzichtelijk gemaakt. De expositie Migrations is niet erg interessant, op een werk van Mondriaan na bij de Joodse werken.  

In een lekker zonnetje loop ik naar de pier voor de Tate to Tate-boot die je voor 5 pond een mooie tocht over deThames geeft. Van een afstandje werp ik nog een paar blikken op de oude gebouwen en The London Eye, waar ik jaren geleden in heb gezeten op een letterlijk eersteklas vlucht en trip als (zakelijke) verrassing van Tad Travel.  

Als we met de ferry aankomen bij Tate Modern, is het druk op de kade voor het enorme gebouw, een voormalige krachtcentrale. De loopbrug over de Thames is net een mierenspoor. Ik begin met een broodje rosbief met mierikswortel en een goddelijk beschreven groene thee die gewoon groen smaakt, op de 7e verdieping, met een mooi uitzicht over de Thames, met ultratrage bediening. Ik betaal 11 pond voor de expositie van Yayoi Kusama, waarvan ik in 't Louisiana vorige maand een spiegelende installatie heb gezien. Maar de vaste collectie is alleen al super!! Volop pop art: Roy Lichtenstein (Blaaamh!!), Andy Warhol. Veel Picasso, hier en daar een Matisse. Bijzonder zijn vooral de geheel niet abstracte Mondriaan en idem Kandinsky. Leuke verrassingen. Er hangt zowaar een verdwaalde Klee.  

En dan is 't tijd voor de verontrustende Yayoi Kusama. Drukke werken op papier gaan over in rare fallussen op alle denkbare plekken als huishoudelijke zaken of boten. De meest recente werken zijn weer op papier of doek, kleurrijk met dezelfde thema's van netten, ogen, herhalingen. De spiegelinstallatie blijkt exact dezelfde te zijn als in Denemarken, haha. Ik rond het af met een enorme wandeling langs de kade, langs Southwark naar London Bridge.  

Inmiddels is 't (met het uurtje tijdverschil) tijd voor avondeten. Dus in de metro maar weer, richting Highbury Islington, waar ik gewoond heb. Net als vroeger lezen er zo ontzettend veel mensen in de metro... Een verademing om te zien! En de e-bookreader is ook goed vertegenwoordigd! Ik ben zelfs al 2x gevraagd naar 't merk van de mijne vanwege het 'mooi grote beeldscherm'.    

Op Exmouth market zit een Caribisch restaurant, Cotton's, waar ik naartoe wil. Weer een flinke wandeling! Als ik zit, stroomt het snel vol. Ik kies voor iets 'anders' dan ik normaal zou doen: een pittige kippensoep met lente-ui, okra en groene banaan. Erg lekker, alleen wel wat veel flubbervlees en dat is niet mijn ding. (Ik gruwel al bij een vetrandje).     Het hoofdgerecht is de specialiteit van het huis: Cottons curry van geit, met een bruine, gekruide rijst met bonen. Mooi opgemaakt zodat 't niet alleen lekker is maar er ook nog eens goed uitziet! Dus... wederom erg lekker en de moeite van het er naartoe reizen waard! Cotton's dus...  

Met bus 274 ga ik in een ruk richting Lancaster Gate. Handig, dacht ik nog. Maar de sightseeingtour van 1 uur en 15 minuten ging wel langs half Noord Londen, langs drukke winkelstraten, honderden eethuisjes, een paar armoedige estates Bijlmerstyle, door centraal Londen. Een paar haltes met een volgende bus, een Ribena sapje voor old times sake en twee flessen water bij een Spar later, kom ik om 9 uur NL tijd aan bij m'n kamer. Ik ben om 02.45 opgestaan en ben nu helemaal uitgeteld. Maar ik weet wel weer wat voor GEWELDIGE stad Londen is!