Dagje motor crossen

Gisteravond heb ik, praktisch bij de buren, lekker een sweet and sour seafood met rijst gegeten. Dacht ik nog: een lekker voorafje (met de nadruk op je), nou, ik kwam burpend en boerend naar buiten. De term spring roll stond bij Joy voor 3 enorme loempia's met stevige vulling. En om nou meer dan de helft te laten staan...

Met mijn buikje dus weer lekker rond terug naar de kamer. Ik sta steeds meer verbaasd want elke kamer die ik in het hotel zie, staat open en is niet bezet, maar ik hoorde vanochtend toch echt iemand weggestuurd worden?! Hm... raar. Ik ben dus de enige gast in een hotel met 30 kamers.

Vanochtend lekker uitgerust om half 8 wakker na tot flink laat gelezen te hebben. Echt waar, ik ben helemaal vóór de ebookreader!!!

Om 9 uur zat ik op de motor die de overburen verhuren. Nu is dat niet zo bijzonder, iedereen verhuurt hier motorbikes. Voor 5 euro mag je je 24 uur vermaken met dat ding. Let wel, je tekent wel een disclaimer dat niets verzekerd is (lekker he) maar het mobiele nummer stond voorop de motor geplakt zodat ze je kunnen komen halen als er iets gebeurt, hahaha. En net voor je gaat, gieten ze er benzine in voor 80 eurocent per liter, zo uit een oude colafles. Bij de eerste de beste halte met zo'n pompgeval waar brommerbenzine in zit, heb ik 'm vol laten gooien voor nog eens 3,30 euro.

Ik heb zo'n 65 km gereden vandaag en de weg is best goed. Maar ook heel steil. Dus 't ene moment moet je vol gas geven om tegen 30% helling op te crossen, het volgende vol in de rem om niet als een idioot naar beneden te suizen. Ik hield mezelf heel cool voor dat de teller in mijlen was, maar net voor ik 'm inleverde zag ik dat het om een km-teller ging. Conclusie, mijn coole 40 mijl per uur is een tuttige 40 km op zijn hardst geweest, hahaha. Maar... ik ben heelhuids terug.

Onderweg heb ik eerst lekker ontbeten met een goddelijke chocoladecroissant en jus d'orange uit een flesje. Daarna ben ik de hele westkust omhoog gereden en heb onderweg wat tempels bekeken, een olifantenopvang waar je kon rijden (niet gedaan trouwens want te heet in de zon) en bij de (enige) afslag richting de waterval Klong Plu. De motor stal je voor 10 Baht bij een vrouwtje dat belooft op te passen maar die, zodra ik wegloop, weer op haar bureautje gaat liggen slapen. 700 meter klauteren (voor 5 euro entree) en je komt bij de waterval. In het koele water liggen volop Thai, de vrouwen in shorts en t-shirt. Raar, die preutsheid...

Bij een uitkijkpunt zie ik een megaspin in zijn web, net nu ik mijn statief in 't hotel heb gelaten.

Het zweet stroomt in straaltjes van me af door de klimtocht door 't regenwoud, alsof ik zo uit de douche gestapt ben met kleren en al.
De waterval is mooi maar ik hoef niet zo nodig te zwemmen.

Als ik er een half uur zit, komen er ineens allemaal toeristen tevoorschijn. Tijd om terug te gaan, haha.

Net 200 meter het pad af zie ik iets door de boom glijden: een slang van een centimeter of 60 a 70. Ik wil een foto! De Thai die ik waarschuw, springen er langs en de slang staat helemaal opgekruld klaar om aan te vallen op het moment dat ik er langs moet, jaiks! Met mijn rugzak ertussen spring ik over het smalle glibberige pad.

Zoals de duikinstructeur gisteren zei: don't burn your fanny (op hete skai zittingen)... het zadel is kokend heet van de brandende zon. Alsof ik niet al warm genoeg was.

Bijna aan de noordkant, een paar km voor de pier waar je naar 't vaste land kunt, vind ik een afgelegen, rustieke visserspier waar wonder boven wonder een leuk restaurantje ligt, boven het azuurblauwe water. Het is inmiddels twaalf uur, tijd voor wat lekkers. Een enorme schaal Tom Yam Goong (Kung)... een spicy limoengrasachtige garnalensoep met een schaaltje rijst, gevuld met gekrulde garnalen, grote paddestoelen, plakken galangawortel en slierten citroengras en limoenblad.

Ik was al begonnen, bleken ze met mijn schaaltje te komen: zat ik dus met de opscheplepel uit de deftige serveerschaal te eten, haha. Maar goed, mensen die brillen op honden tekenen met viltstift, waar 1 op de 20 mannen khatoey (ladyboy) lijkt, waar vrouwen gewoon in pyjama op straat lopen, die vinden mijn tafelmanieren misschien ook niet gek, haha.

Met uitzicht op een helderblauwe baai, een paar gemeerde schepen en wat vissers die de opbrengst van de dag op de pier zetten, vermaak ik me best!

Na de Tom Yam Kung ben ik teruggereden naar White Sand Beach (eerste grote plaats vanaf de ferry). Daar heb ik 15 Palms (restaurant en bungalows) weer aangedaan omdat het aangenaam toeven was eergisteren. Lekker in de wind aan het strand in de schaduw met een ginger ale. Het leven kan mooi zijn, haha.

Net toen ik afrekende hoorde ik ineens een schreeuw, was het de Luxemburger van de duik gisteren, die hoopte mij te recruteren voor een volgende duik. Na even babbelen ben ik doorgereden, de hele weg langs, naar 't toeristische vissersdorp Bang Bao. Hier ligt een toeristisch straatje van winkeltjes boven 't water langs de pier. Daar zitten souvenirshops en restaurants. Kleine kindjes die amper kunnen lopen, spelen er, zonder oppas, langs 't water met visdraad met een dooie vis eraan. Een rioollucht stijgt op, terwijl aan alle kanten de verse-visrestaurants aan 't opbouwen zijn. Bleuh! Omdat het al een kwartier bewolkt is, ga ik gauw terug naar de motor. De 15 minuten terug naar Lonely Beach zijn steil op en neer, op en neer, met haarspeldbochten waar je u tegen zegt, dat doe ik liever niet op natte gladde wegen.

Terug bij het hotel lever ik de motor in met nog 1/4 volle tank. Heb ik voor 3,50 benzine toch een hele dag rond kunnen toeren...

Ik ga naar het gebruikelijke restaurantje voor vers fruit en om bij te komen. Volgens mij vinden ze 't wel vermakelijk, want ik zit elke keer op dezelfde plek, haha.

En onder 't typen van dit verhaal is de hemel weer opengespleten en regent 't weer tropisch hard. Ik moet zo'n 40 meter naar mijn hotel, dus daar ga ik me maar eens aan wagen voor een lekkere warme douch en heeeel veeeeeel aftersun!