Regen, regen...

Als de wekker om 6 uur gaat heb ik er 8 volle uren slaap opzitten. Maar ik zet de wekker een uurtje verder en blijf nog even dommelen.

Het ontbijt was goed en lekker, zoals verwacht. Gisteren was ik in minder dan 20 minuten bij Ekkamai dus ik heb alle tijd van de wereld omdat ik gisteren zo snugger was niet de 7.45 maar 9.45 bus te nemen.

Het is warm en klam, maar een stuk minder heet als gisteren. Natuurlijk zit ik een uur te vroeg bij de bus, maar ach... ik heb een goed boek en ik kom de tijd wel door. De toiletten zijn zowaar schoon. De bus zit nog niet voor 1/6e vol: een paar Thais, een paar Duitsers en Francaise en twee Nederlandse meiden met de grootste koffers die ik ooit gezien heb en ik natuurlijk. Lekker 2 stoelen voor mezelf. Qua natuur valt er niet veel te zien. Groen, met huizen in allerlei stadia van bouw... Dat ik grote delen van de rit slaap is dus niet zo erg.

Bij een stop zie ik het fraaiste staaltje van krakkemikkig Engels: je kunt hier kiezen uit Maize boils (vrij vertaald mais etterende zweren), popcone of allerlei andere soorten boils. Ik neem aan dat het gaat over balls, maar ik krijg er geen honger van!

Ruim een uur en een kwartier eerder dan verwacht, worden we gedropt bij de Center Pier voor de ferry. Netjes van ticket center naar de ferry met een songthaew (gratis). De ferry hangt van roest aan elkaar maar is groot en stevig. Inmiddels miezert het, dus fijn dat de ferry overdekt is. Op de ferry praat ik met het Franse meisje en besluit haar te volgen naar Lonely Beach. Ze is erg enthousiast over de plek waar ze eerder is geweest: Siam Huts. Basic basic hutjes aan 't strand voor 350 B (zo'n 8 euro) met airco en warm water (en met kierende vloerplanken, gaas als raam, 10 cm kieren tussen golfplatendak en muren, geen mandjes voor troep en de stoel is van mijn balkonnetje verdwenen). Maar wel helemaal prima, haha. Morgen hoop ik te verkassen naar een bungalow die wel op 't strand uitkijkt, want nu kijk ik uit op een raar bouwsel van hout en plastic, maar als ik er langs kijk, dan zie ik het kiezelstrand en de zee, haha.

Ik heb 't al helemaal naar mijn zin: af en toe klets ik met aardige lui, lachen we samen om de resort-toeristen die bij ons in de songthaew zitten (oh wilhelm, ich habe ganz viel angst, lass mich raus, lass mich raus). Jeetje, je zit in een songthaew, wat is daar nou eng aan?! (Voor de leken onder ons: songthaew is een soort meermanstaxi achterop de laadbak met bankjes in de lengte, links en rechts. Hartstikke leuk, praktisch en altijd te vol en niet erg comfortabel, maar hee, je bent in Thailand!

Nou, ik ga maar eens terug want dit internetcafe zit een minuut of 6 a 10 van mijn hutje en 't is inmiddels schemerdonker. Het regent inmiddels weer met bakken uit de lucht en dit keer ben ik niet in mijn achter-laat-kleren, bummer! Gelukkig heb ik wel 't plastic tasje van gisteren voor mijn ' kostbaarheden' hahaha.