Luilakken!
Door: DanielleFrek
Blijf op de hoogte en volg Danielle
25 Maart 2009 | Suriname, Paramaribo
's Middags kwam ik na 't internetcafe terecht in 't Vat (de buren, zeg maar). Hoeveel Nederlandse toeristen passen er op 50 vierkante meter?! Maar je moet er geweest zijn, dan ook maar meteen hier aanschuiven voor een broodje tonijn en een superlekkere cocktail Mango Colada als ontbijt (alcoholvrij voor de puriteinen onder ons). Een flinke uitgave, want NL prijzen. Maar daar heb ik dan ook flink lang voor op het terrasje gehangen. Luilakken dus!
Net voor mijn guesthouse kon ik de verleiding niet weerstaan en heb bij Simi's (een hallal eettentje) een broodje garnalenkouseband en een groene fernandes gegeten, samen voor nog geen euro (dit blijft leuk!)
Daarna even middagslaapje houden.
Aan het begin van de avond, nog licht, ben ik naar Joosjes Roti gegaan. Die heeft de reputatie de beste van Paramaribo te zijn. En lekker was 't: aan de een-blind-paard-kan- hier-niets-kapot-lopen kant heb ik een supergoeie roti kip met aardappel en groente gegeten, met een erg lekkere peper! Wel grappig, je krijgt het in een diep glazen bord, bovenop een stuk opengeknipt boterhamzakjesplastic. En natuurlijk geen bestek, want roti eet je 't lekkerst met je handen.
Terugdolend naar huis kwam ik nog langs de grote moskee die zij aan zij staat met de synagoge. Daar zijn ze hier erg trots op: Surinaamse verdraagzaamheid. Of zoals de tjoeries-makende (tjielpgeluiden) chauffeur op weg van de luchthaven zei: wij leven naast elkaar, de politiek maakt ons kapot!!! Alle winkels zijn hier trouwens rond 15.00 uur gesloten, wat ik verbazingwekkend vind... Wat doen ze de rest van de dag??
Daarna heb ik Marielle gebeld, het nichtje van mijn ex-zwager Paul die hier stage loopt. Met een taxi die ik inmiddels heel cool met mijn eigen Surinaamse telefoon bel heb heb ik me naar haar huis laten brengen, door nogal wat gribusgedeeltes van de stad, en langs het voetbalstadium.
Ze woont met 10 anderen in een huis en ik heb er even een uurtje gebabbeld, een evaluatie van hun stages door de stagebegeleider ongevraagd bijgewoond, haha, en na een uurtje ben ik zo'n 15 a 20 kilo aan boeken lichter weer guesthouse-waarts gegaan. De meiden waren erg blij met de boeken omdat de kinderen hier zo weinig hebben. Het schijnt dat de 10-jarigen hier nog enthousiast worden van boeken die Bart (zonder dat ie het weet) gedoneerd heeft omdat ie ze eigenlijk al niet meer leest.
Rond half 10 ben ik terug en zit ik nog even op het balkon van de GH. Een latertje voor mijn doen.
Net voor mijn guesthouse kon ik de verleiding niet weerstaan en heb bij Simi's (een hallal eettentje) een broodje garnalenkouseband en een groene fernandes gegeten, samen voor nog geen euro (dit blijft leuk!)
Daarna even middagslaapje houden.
Aan het begin van de avond, nog licht, ben ik naar Joosjes Roti gegaan. Die heeft de reputatie de beste van Paramaribo te zijn. En lekker was 't: aan de een-blind-paard-kan- hier-niets-kapot-lopen kant heb ik een supergoeie roti kip met aardappel en groente gegeten, met een erg lekkere peper! Wel grappig, je krijgt het in een diep glazen bord, bovenop een stuk opengeknipt boterhamzakjesplastic. En natuurlijk geen bestek, want roti eet je 't lekkerst met je handen.
Terugdolend naar huis kwam ik nog langs de grote moskee die zij aan zij staat met de synagoge. Daar zijn ze hier erg trots op: Surinaamse verdraagzaamheid. Of zoals de tjoeries-makende (tjielpgeluiden) chauffeur op weg van de luchthaven zei: wij leven naast elkaar, de politiek maakt ons kapot!!! Alle winkels zijn hier trouwens rond 15.00 uur gesloten, wat ik verbazingwekkend vind... Wat doen ze de rest van de dag??
Daarna heb ik Marielle gebeld, het nichtje van mijn ex-zwager Paul die hier stage loopt. Met een taxi die ik inmiddels heel cool met mijn eigen Surinaamse telefoon bel heb heb ik me naar haar huis laten brengen, door nogal wat gribusgedeeltes van de stad, en langs het voetbalstadium.
Ze woont met 10 anderen in een huis en ik heb er even een uurtje gebabbeld, een evaluatie van hun stages door de stagebegeleider ongevraagd bijgewoond, haha, en na een uurtje ben ik zo'n 15 a 20 kilo aan boeken lichter weer guesthouse-waarts gegaan. De meiden waren erg blij met de boeken omdat de kinderen hier zo weinig hebben. Het schijnt dat de 10-jarigen hier nog enthousiast worden van boeken die Bart (zonder dat ie het weet) gedoneerd heeft omdat ie ze eigenlijk al niet meer leest.
Rond half 10 ben ik terug en zit ik nog even op het balkon van de GH. Een latertje voor mijn doen.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
