Een kaarsje branden

Op een gegeven moment vannacht ging de fan uit. Stroomstoring. Nu is dat op zich niet zo'n probleem want zo warm is het niet met al die regen de laatste dagen, maar krijg ik mijn onderbroek en t-shirt nu wel droog?

Rond 5 uur wordt ik ietwat nerveus... voor de zekerheid sta ik een kwartiertje eerder op en kon ik eindelijk mijn waxinelichtje en aansteker, die ik al tig vakanties voor jan met de korte achternaam meesjouw, eens gebruiken. Samen met de Maglite lukte het wel.

Om 6 uur kwam er eindelijk iemand en ik vroeg enigszins geirriteerd of de hele wijk eruit lag, of alleen ons hotel. De hele wijk, zei die man, en hij bleef maar in de deuropening hangen terwijl ik de laatste spullen inpakte bij een zwam vlammetje.

De irritatie vlamde harder op dan de kaars, that's a fact. Maar wat bleek nou (ik keek niet eens naar die man): het is mijn chauffeur naar Denpasar die een half uur te vroeg is. Oeps.

Nu hoefde ik alleen nog maar even te pinnen, omdat dat in Labuanbajo nog niet mogelijk is. Tja, als 's ochtens om 06.10 alle stroom er achterweg is, dan doen ook de geldautomaten het niet Danielle!!!

Gelukkig deden ze het een half Ubud later wel en was de stroomuitval maar lokaal en kon ik flink geld inslaan.

De rit naar Denpasar was in ruim een uur en lekker in stilte, zo afgelegd. Inchecken ging als een speer. De vlucht was 40 minuten vertraagd (en geen mens die dat even meldt, dus dan zit je best op hete kolen).

Uiteindelijk gingen we met een man of 140 in een Fokker 50 (klein, geloof me) op weg en een niet noemenswaardige 1 uur en 20 minuten later landden we in Labuanbajo, in de westpunt van Flores. Zo vanuit het vliegveld over 't asfalt 't kleine gebouwtje in, wachten op de bagage die in een handkar voor de deur werd gereden, je bagage eraf grissen en de dringende meute tegemoet die al stond te wachten om een taxi of een hotel aan te smeren.

Voor 5.000 (spotgoedkoop) sprong ik met ene gedreadlockte Tony (een gast die me een tocht wilde verkopen) in een bemo en gingen we naar 't Gardenahotel, dat er in de LP best goed afkomt. Na een ranzige kamer besluit ik de duurdere te nemen.

16.000 traptreden later (en Tony die mijn koffers sjouwde want dat trok ik zelf echt niet) stond mijn spul in mijn zeer basic kamer (a.k.a. bamboehut met muskietengaas als ramen). Ik wilde naar de wc, rende supersize-me-kakkerlak, dwars door mijn badkamer 't putje in... Toen was mijn lol er al enigzins af, toen ik vervolgens de wc schoonspoelde vanuit de mandi, steeg er een beerputlucht op van of uit de wc, daar werd ik misselijk van. Gecombineerd met 't feit dat 't allemaal niet zo proper was, had ik 't wel gehad! Maar goed, eerst maar eens mijn trip regelen. Prioriteiten stellen!

Dreadlock Tony heeft een kantoortje tegenover het hotel. Hij heeft 2 opties: 1 dag op een "grote" boot naar Rinca voor komodovaranen en daarna snorkelen voor 40 euro OF 2 dagen naar Rinca en Komodo, 3 snorkelplekken (met mantra reys) en overnachten op de boot (met 3 onbekende mannen ergens voor de kust op, laat me raden, matjes die de omschrijving bruin van 't smeer en ranzig niet eens waard zijn)... hmm, ik moest even op zoek of er niet ergens iemand al mensen had...

Na een verkenning van het dorp zakt me de moed helemaal in de sandalen: het dorp (met 7.000 inwoners, grotendeels in houten en rieten bouwvallen, op stelten in dikke modder en vuilnis richting zee omlaag of richting heuvel omhoog gebouwd) stelt geen drol voor en de armoedigheid springt er vanaf. Overal stinkt het of naar pies (echt penetrant) of naar gedroogde vis... kies maar welke je 't meest vervelend vindt...

Er is geen fatsoenlijk eettentje (en zo veeleisend ben ik nu ook weer niet, vind ik zelf) te vinden en er loopt 3 man en een paardekop rond die allemaal hello missus of transport roepen. Ik heb inmiddels een sik van jewelste, WAT DOE IK HIER G*&^%$. Waarom moet ik zo nodig die klotevaranen zien... zit ik in een vies stinkdorp waar geen kip wil zitten, met vieze, armoedige eetdingen waar je eng van wordt en ook nog kakkerlakken in de badkamer... G(&^%$.

Maar goed, ik zei: prioriteiten stellen. Dus ik beland na 't verkennen van de enige straat die Labuanbajo rijk is weer bij dreadlock Tony en boek een dagtrip naar Rinca nadat ik een paar Duitsers heb gesproken die a) in 'n fatsoenlijk hotel zitten en b) Rinca stukken interessanter vonden dan de combitrip en c) aangeven dat de zee rond Komodo voor de boten momenteel amper te bevaren is. Om 6 uur de volgende ochtend spreek ik met Tony af.

Ik ga op zoek naar het Golo Hilltop, zo'n 2 km lopen uit het centrum, waarvan de laatste km door enkelhoge modder en andersoortige smurrie, stijl de heuvel op (hilltop, aha...).

Het hotel wordt gerund door 2 NL vrouwen en hun Flores' familie. Ze hebben alleen de dure kamers (met aircon en kraakheldernieuw gerenoveerd met spiksplinternieuwe coole badkamers) en Nederlands schone badkamers. Voor 20 euro ben ik helemaal de man in mijn eigen stenen huisje met uitzicht op half Labuanbajo, 2 grote stranden en vooral veel natuur.

Ondanks dat ik mijn andere kamer ook moet betalen switch ik nog dezelfde middag. Wat een zaaaaaalig gevoel. Hier kom ik de tijd wel door!!!