Crispy critter...

Ik heb de schade van gisteren vandaag ruimschoots ingehaald. Om 6 uur regende het nog keihard, een goed excuus om te blijven liggen, maar een half uurtje later toch maar opgestaan en onder de koude douche. Went dat echt???

Eerst maar eens op zoek naar een nieuw boek. De enige "boekwinkel" met een aantal boeken blijkt ze alleen uit te lenen, tegen 4 euro per stuk, allemaal voor behoorlijk ranzige boeken. Bij het hotel terugkomend zie ik ineens een ruilboekenkast: en ja hoor, 4 boeken die ik leuk vind. Zadie Smith laat ik maar liggen, want 400 pagina's hardcover is een beetje teveel sjouwwerk.

Ik regel nog wat dingetjes bij 't hotel en ga dan op zoek naar een fiets, 2 deuren verderop hebben ze een soort mountainbike met mandje voorop in mijn maat: voor 1,60 mag ik me twee uur lang in 't zweet trappen. Ik ga met de klok mee het eiland rond. 't Strand wordt al snel verlaten en de natuur dor, de zon heeft alle kleur eruit getrokken. Alle cactussen, die 't nog enigszins zouden kunnen opvrolijken, zijn omgehakt. Al gauw ligt er op het strand enorm veel koraal, echt stapels en stapels, zo lang als het strand. Onvoorstelbaar hoeveel verwoesting daar op het rif voor nodig is geweest: blauw, rood en spierwit koraal, als een soort bloemetjes, maar ook afgesleten glad en andere weer lijkend op hersens. Ik fiets helemaal alleen en kom de eerste 20 minuten niemand tegen, daarna wat mannen die muren langs het strand bouwen en weer iets verderop ligt een cluster van accommodatie, totaal verlaten in dit laagseizoen.

Als ik tussen het koraal scharrel naar mooie schelpen, duiken allerlei krabbetjes, verstopt in grotere en kleinere schelpes, in hun schulp. Als ik even niet beweeg komen de pootjes weer tevoorschijn en krabbelen ze verder richting half aangevreten mango en doen ze zich verder tegoed.

't Pad wordt telkens moeilijker begaanbaar, 't zweet staat me op 't voorhoofd, rug en eigenlijk overal. Maar de zeebries maakt veel goed. Ik moet flinke stukken lopen omdat het zand te rul is.

Ineens beland ik in een soort dorpje: in een fabriekachtig gebouw staat iets hard te brommen, uitgemergelde koeien in donkerbruin en in beige staan van de dorre, doornige struiken te knabbelen en kijken even op als ik langsfiets. 3 hutjes waarvan 1 winkeltje met pal voor zijn eigen winkel stapels vuilnis, nonchalant over de heg gegooid.

De uitzichten zijn prachtig, azuurblauwe zee, felle zon, de geur van lauwwarm zeewater en de bergen met de toppen in de wolken van de omliggende eilanden als achtergrond.

Als ik bijna rond ben, pauzeer ik even voor een lekkere fruitshake: mango-banaan dit keer.

't Is maar goed dat ik morgen wegga, dit eiland is 2,5 a 3x zo duur als Bali (en bali is al bijna een keer zo duur als Java).

's Middags maak ik (nog steeds in de felle zon) een strandwandeling van bijna 2 uur, zoekend naar mooie schelpen. Ik heb in mijn leven nog nooit zoveel aangespoelde schoenen en teenslippers gezien. Volgens mij loopt half Indonesie op 1 schoen!

Ik vind echt geweldige dingen: uitgeholde buitenkanten van beesten die ik niet kan thuisbrengen van een heel fragiel materiaal, sommige met de stekels er nog op. Geweldig mooi! Krijg ik ze heelhuids mee naar Nederland?!?

Intussen ben ik, ondanks alle gesmeer met zonnebrandcreme, een crispy critter. Knalrood en erg onappetijtelijk. Jammergenoeg slaat het rood na 2 dagen gewoon weer om in een licht gelig-bruin tintje en niet in een gezond bruin huidje... ach, je kan niet alles hebben.

Thuis spring ik even onder de douche, voor 't eerst geen last hebbend van 't water: dat is natuurlijk opgewarmd door de zon dus best lekker op mijn gloeiendhete huid.

Ik was nog even een broek en blouse (die had ik nog even bewaard voor 't geval ik zou gaan paardrijden maar dat kost 24 euro per uur, er zijn geen anderen en de paarden zien er armoedig uit (oh ja, en de man die mee zou gaan is een engerd).

Voor 't avondeten loop ik dit keer iets verder. Veel restaurantjes liggen pal aan 't strand maar deze heeft, nog veel mooier, een "deck" pal in 't water en ik zit boven de klotsende vloedlijn met een paradijselijk uitzicht op de zee en de bergen iets verderop. Als je een oog dichtknijpt, zie je niet eens dat er ontzettend veel troep in 't water voorbij komt drijven, hahahaha.

De rendang smaakt me goed maar omdat ik de lunch heb overgeslagen is ie te gauw op. Bij Scallywag (een nog luxer restaurant 1 deur verderop) hebben ze ijsjes: voor 80 cent per bol neem ik een sweet corn (je moet toch eens iets proberen he) en berry-yoghurt. Erg lekker, nu maar hopen dat ik geen spijt krijg van stoofvlees (hoe lang staat dat al?) en ijs (hoe vaak is 't ontdooid en weer ingevroren?) want morgenvroeg om 8 uur moet ik op de boot naar Senggigi, 't vaste land van Lombok. Morgen weet ik ook of 't me gelukt is de tickets naar Flores te bemachtigen voor 26 t/m 30 december. En dan maar hopen dat ik die suffe varanen te zien krijg want zoals de ober net zegt: Flores, with this weather???

Dat belooft weinig goeds, hahahah.