Luieren

Gisteravond ging ik vol goede moed om 19.00 uur naar bed en niet veel later sliep ik al.

Maar toen ik vanochtend om 8.00 op stond waren alle goede voornemens verdwenen en heb ik eerst rustig ontbeten, toen ben ik gaan zwemmen en in de mooie "pool area" een boekje gaan lezen. Uiteindelijk was 't al middag voor ik voor een hapje eten op pad ging. Bij een restaurantje met uitzicht op zee, bij ons in de straat, heb ik lekker cumi-cumi bambu pedas gegeten, ofwel inktvisreepjes in een pikante saus met verse groenten. Onder 't eten heb ik contact gelegd met een mannetje aan de overkant van de straat omdat ik de dag toch niet totaal cultuurloos wilde laten verlopen, ook omdat ik morgen verder ga.

Dus om 2 uur gingen we op pad, de chauffeur met zijn bus en zijn 2 zoontjes en ik, haha. In een middag heb ik 2 indrukwekkende tempels gezien: de Pura Maduwe Karang in Kubutambahan, een half uur rijden vanaf Lovina Kalibukbuk, waar ik zit. Een mooie tempel waar je een sjaal om je buik moet knopen en een donatie kunt (moet) doen om binnen te komen. Net als overal op straat en bij elk beeld in Bali liggen hier overal kleine pakketjes met offerandes. Vaak bananeblad gevuld met bloemetjes en wierook, of met kleine beetjes eten (die trouwens meteen door de kippen of honden opgeslokt worden, how sacred is that?). Op straat moet je ook telkens uitkijken waar je loopt, niet voor de hondenpoep maar om te zorgen dat je niet o pde offerandes gaat staan.

En zo ook dus in deze tempel.Als ik (op hun vraag) antwoord dat ik uit Belanda kom wordt ik gewezen op de fiets met wielen van bloemen die aan een kant in het tableau verwerkt is. Nou,de tempel is dus nog niet 1/10 zo oud als dat ie er uit ziet. Overal zie je aapachtige, enge goden of bewakers, van niet-geirrigeerd land (ja echt!).

De volgende halte, de twee kereltjes in blauw wit voetbaltenue, liggen inmiddels te slapen achterin de auto, met tussen hen in de bloemetjes die ze op de tempelgrond hebben opgeraapt: afrikaantjes en witte en fuchsia bloemetjes netjes op een rijtje met groene takjes ernaast, is Sangsit,alweer iets richting Singaraja (de stad van enige betekenis in deze regio).

Deze tempel (iets kleiner dan de vorige maar zo te zien ook ouder en met vervagende kleuren op de enge koppen met vervaarlijk grote tanden) is gewijd aan de geirrigeerde landbouwgronden. Op de buitenmuur wordt het verhaal van de Ramayana in reliefs weergegeven.

Ook hier krijg ik een sjerp om, een gele dit keer en voor een donatie mag ik weer naar binnen. In de binnentuin is een oud vruowtje aan 't bloemenrapen en ik en de jongetjes krijgen een bloempje om achter ons oor te steken (waar ze een paar minuten later geld voor vraagt maar wat ik niet doe, hier heb ik zooooo'n hekel aan).

Naast de tempel zijn zo'n 15 vrouwen bezig met het oogsten van de rijst. Geen man te bekennen. Een vrouwtje ouder dan de aarde zelf staat restantjes uit te kloppen, alsof ze 't kaf van 't koren scheidt. Wat ze ermee doet, weet ik niet want de bulk van de oogst zit in zakken van 40 kg die met vereende kracht bij de iele vrouwtjes op het hoofd word gehezen en die ze over een smal dijkje in 't land naar de auto aan de straat brengen. Ik en de kinders lopen er even heen en ik wissel wat glimlachen uit en kijk even rond. Hilariteit alom, ze krijgen de zakken niet meer omhoog van 't lachen.

Het derde doel van de middag: de oude haven van Singaraja, de vroegere hoofdstad van Bali onder de heerschappij van de Nederlanders. De haven ligt er, op wat spelende kinderen en schakende mannen na, verlaten en verlept bij. Ik maak wat foto's van de armoedige wijk, dool wat rond en sta even te kijken hoe ze met een kapmes een flinke tak uit een boom proberen te hakken en als ie bijna losschiet bedenken dat ie dan door 't dak van de armoedige bouwsels eronder valt. Dus snel wordt ie ondersteund met een ladder en slaap 2 jongens aan 't hakken om 'm aan 't einde te decimeren. Geweldig gezicht. Omdat ik in wel een heel armoedig gedeelte ben draai ik weer om en drinken ik en de jongens wat. Ik neem nog wat foto's van 't befaamde beeld in de haven.

De Chinese tempel ligt er hier glanzend en glimmend bij. Een en al rood, goud, blauwe, geel en groen. Ik word spontaan rondgeleid en vraag verbaasd naar de verschillende schildpadden die in de tempel gehouden worden: for long life, is de verklaring.

Op de terugweg, alweer i Kalibukbuk zet de chauffeur me even af bij de lokale markt. 3 kramen en een paardekop, zeg maar. Ik betaal vreselijk veel voor de paar rambutans, mango's en banaantjes maar a la.

Meteen na terugkomst duik ik het zwembad nog maar even in. Daarna moet ik in hoog tempo eten (sorry, pizza, niks opwindends), mijn kaartje voor de minubus morgen naar Padangbai om 09.00 regelen (lekker uitslapen, hahaha) en internetten. Hopelijk is 't morgen niet al te warm want 't is geen aircon bus, dat wordt afzien!!!