Reizen in stijl

Ik lees net een berichtje van mijn zusje over Pangandaran, een paar jaar terug. Ik ben bang dat ik geen coladrinkende aap, geen lekkere pisang goreng, geen mooie vismarkt enzovoorts heb gezien. De toeristenmarkt is nog niet voor 20 % open, de vismarkt ligt er uitgestorven bij... Maar toch vond ik dit al leuk... En hoe dichter bij 't kerstseizoen, hoe meer activiteit geloof ik. In Bali is het UNO congres begonnen, hopelijk heb ik daar geen last van in de zin van volle hotels, overvol openbaar vervoer, aanslagen misschien...

Rond kerst wordt 't hier blijkbaar hels druk, met vakantiegangers uit eigen land... we zien wel.

En dan over vandaag. Af en toe heeft luxe reizen toch ook wel wat. Met een minibusje in 1,5 uur naar Banjar treinstation voor nog geen 8 euro de man. Geen zorgen over wel/niet rijdende bussen en aansluitingen, lekker hoor. De chauffeur liep zelfs mee om te laten zien waar ik kaartjes moest kopen en bestelde 'm voor me (haha, ze snappen het concept van een alleenreizende vrouw echt niet helemaal hier).

De weg tussen Pangandaran en Banjar heeft flinke schade opgelopen door de stortregens van 2 weken geleden, hele stukken van de (enige) weg zijn weggespoeld uit de bergwand. Gelukkig hadden we een goede chauffeur en gelukkig heb ik dat op de heenweg helemaal niet meegekregen omdat ik wanhopig probeerde mijn halve bil niet van 't stukje bank te laten glijden.

Er is hier wel meer natuur-ellende zichtbaar: ze zijn overal nog bezig met herstelwerkzaamheden van de (kleinere) tsunami die in 2006 Pangandaran overspoeld heeft.

De uitzichten op de weg Pangandaran-Banjar zijn echt schitterend, zeker als je over zo'n halve vallei uitkijkt, met sawa's, palmen, bananenbomen en kleurrijke huisjes en rieten hutjes. Ookal zijn de ploegende ossen al vaak vervangen door een constructie van ploeg-met-motor, die als een speer door de modder razen.

Vanochtend zat ik om 6 uur al in de becak, nadat ik tussen hun erfjes van zand schoonvegende vrouwen en moeders die hun kinderen wassen vanuit een mandi door naar de straat was gelopen.

Ik had zoveel genoten van de kookkunsten in het hotel (best prijzig ook nog) dat ik nog snel even geld moest halen voor 't uitchecken. Maar ik blijf nog steeds netjes " binnen budget".

Ik wordt trouwens ook steeds beter in het achterlaten van boeken: vandaag weer 4 stuks. Grmpf.

Mijn trein vanochtend was uitzonderlijk op tijd, 4 airgeconditionde uren later met een gratis maaltijd van rijst met kippenpoot en gebakken ei met gestoofde groente, flesje water en mandarijntje, kwam ik in Yogyakarta aan. De duurste reis tot nu toe.

Tegenover 't station, zo'n 200 meter lopen, ligt een hele backpackers wijk met hotels, reisbureautjes, internetcafes. Dit is leuk! Ik heb een geweldig leuke guesthouse: Losmen Setia Kaman. Voor 60.000 (ofwel 4,5 euro)heb ik een slaapkamer van 2 bij 2 met eigen (gewone ipv hurk) wc en douche. Wel alleen koud water, maar a la. Artsy fartsy hippie-achtige schilderingen met hier een daar wat hagedissen op de muur geschilderd. Erg leuk. Oh ja, en ook nog inclusief ontbijt! Meteen ook al allemaal andere reizigers. 't Wordt dus steeds leuker.

En nu moet ik eens op zoek naar een tour voor morgen. Je kunt Borobodur en Prambanan blijkbaar in 1 tour doen, in 8 uur. Dan vertrek je om 5 uur 's ochtens... pfff. Vroeg joh.

Maar eerst nog even een mailtje naar huis, met een brok in mijn keel. Mijn zusje schreef dat ie huilend wakker was geworden en naar mij vroeg... en dit wordt het tweede weekend zonder 't manneke... De volgende keer moet ie maar gewoon met mij mee, hahaha.