Green Canyon tour

Eigenlijk had ik met Suta, de gids, al afgesproken dat de fullday tour voor mij ingekort zou worden naar een halve dag en dt ik dan voor 200.000 ruppiah toch met de auto zou gaan. Normaal betaal je bij 4 personen 100.000 per persoon maar ik vond de motor, om de prijs te drukken, niet echt een alternatief. Ten eerste wil ik niet tegen een wildvreemde aangeklemd zitten, hoewel ik altijd erg niet-subtiel mijn backpack ertussenin klem. Ten tweede: ze rijden hier als gekken!!!

Maar de andere gast uit het hotel wil ook. Dus voor 150.000 gaan we een hele dag.

Na een lekker ontbijt van muesli met yoghurt en vers fruit gaan we om 9 uur op pad. Eerst naar een wajang golek maker en speler. Leuk en best interessant maar dit soort home-industries is niet mijn ding (vandaag dat we de krupukmaker en nog iets ook overslaan). Daarna gaan we richting de Green Canyon voor een boottoer. Ondanks het telefoontje vooraf blijkt de bootverhuurde in zijn rijstpadi te staan planten en duurt het bijna een uur voor hij er is om een van de 50 ofzo boten klaar te maken. Intussen eten we mango, een soort groene kersen die sponzig van textuur zijn, eten de mieren mij, en eet ik wat ayam smaak chippies als lunch.

De boottour is erg leuk: overal druipende wanden, stalachtieten schat ik in maar ik heb niet zo goed opgelet bij aardijkskunde :)

Ik spot meteen al een leguaan va ruim 1,5 meter, gaaf! En de kingfishers vliegen af en aan in verschillende formaten. We komen nog verschillende andere leguanen tegen, groot en klein, de gidsen vangen wat vliegende termieten die vrijwel allemaal in het wate belanden als voer voor de leguanen maar die ook door de lokale bevolking gebakken en gegeten worden.

Omdat het regenseizoen is en omdat het vloed is is 't water redelijk onrustig en komen we algauw bij stroomversnellingen waar onze boot niet doorheen wil, maar goed, we zitten al in de mond van de canyon en ik vind het al spannend genoeg, hahaha. 't Water, dik en bruin vanwege de hevige regenval, kolkt en spettert over uitstekende rotsen. De mannen (de gids, de bestuurder voorin de boot, de andere toerist en nog een jong japannertje) klimmen op een flinke rots om ver de canyon in te kijken. Ik blijf als de ouwe doos in de boot, ik vertrouw mijn rug nog steeds niet, zeker niet na uren op oncomfortabele gammele bankjes in overvolle bussen.

Na de boottocht zitten we nog even, zit er opeens een minislangetje van zo'n 30 cm bij mijn voeten. De gids lacht zich dood omdat ie me al 2 dagen zit te pesten omdat ik die stomme schorpioen niet durfde aan te raken en ik dus ook denk dat 't een grapje is. Maar 't is een echte. De kleine kat wordt er bovenop gezet en pest de slang tot ie verdwijnt oner een stapel stenen. Fijn!

Daana gaan we naar Burakas strand, aan de andere kant van 't schiereiland. Daar eten we onze lunch in een lokaal restaurantje. Ik neem een lekkere hot lemon juice die me meteen aan Vietnam doet denken. Yum!!!

Daarna gaan we nog even naar een bamboebrug. Een hangbrug van ijzerdraad en gespleten bamboe waar de ene brommer met overbeladen achterzitting overheen raast na de ander, tussen de moeders met kindertjes en de schoolkinderen door. Leuk. Niet echt veilig, maar wel leuk.

We regelen nog gauw even dat we morgen in Banjar naar de trein gebracht worden met de minibus voor 7.7 euro p.p. Daar ga ik niet moeilijk voor doen! En als alles goed gaat hoop ik daar een kaartje voor de Eksekutif klasse trein naar Yoghja te kunnen kopen. Zo niet, dan heb ik een probleem, hahaha. We zullen wel zien. Nu eerst eens naar 't hotel voor een lekkere shake en ergens nog een hapje eten.