Mislukt... maar niet helemaal

Vandaag was een gekke dag. Na een snel ontbijt liep ik naar Kariakoo, de markt van Dar. Het is niet ver van mijn hotel. Ik steek de drukke straten over. Echt agressief rijden ze hier niet en voetgangers krijgen telkens voorrang. Door de drukte weet ik dat ik de markt nader. Het is een gribus. Niet zozeer aan de buitenkant waar verkoopster en verkopers op de grond bij hun waar zitten. Tomaten, wortels, papayas, jackfruit en zelfs aardbeien maar vooral veel ananassen.

De kramen van de markt vormen een ondoordringbare kluwen van nauwe steegjes. Zo nauw, bedompt en overdekt door laaghangende doeken en zakken tegen de zon dat ik me door een gang worstel maar dat ook genoeg vindt. Het brengt niks nieuws en ik ben volkomen onttrokken aan het oog van de buitenwereld. Dus dool ik rond rondom de markt. En daar is genoeg te zien: smalle steegjes onthullen open riolen waar het vuil hoog opgetast ligt. Veel plastic vooral. Of binnenplaatsen waar kleurrijk geklede moeders rond houtskoolvuurtjes koken en de kinderen rondrennen, ondanks de open vuren. Het is een bijzonder geheel, de magere langbenige masai mannen in hun rode omslagdoeken, de op de ogen na volledig gesluierde vrouwen, de mannen met de Arabische hoofddeksels en lange witte gewaden, de vrouwen met hun kleurige batikstoffen jurken en hoofddoeken met daartussen de mannen in spijkerbroek en t-shirt.

Ik vind het prachtig. Jammer genoeg voelt het niet alsof ik kan fotograferen, ook door alle waarschuwingen om geen waardevolle dingen te showen.
Als ik klaar ben met de markt probeer ik een tuktuk te charteren om me een heel eind weg te brengen. Naar Temple Road waar diverse hindoetempels moeten zitten. Ik slenter langs marktjes en vraag bij tuktuks tot ik moet concluderen dat ik probeer te onderhandelen over iets dat echt bijna 6 euro moet kosten. Dus stap ik uiteindelijk in een taxi die me naar een buitenwijk rijdt, Chang'ombe. Langs meubelmakers, fabrieken, kleine marktjes met allerlei specialismen. Na lang rijden komen we aan bij een soort markthal met aan de ene kant industrie en aan de andere kant een woonwijk. Het asfalt is over gegaan in rode zandwegen. De taxichauffeur wil me hier eigenlijk niet afzetten en rijdt wat door, over lege stoffige brede straten. Bij een grote compound opent net iemand een hek. Het grote stenen huis erachter wordt zichtbaar. De hulp haalt de Indiase oude dame. Ze vertelt me dat Temple Road aan de andere kant van de grote straat ligt. Dus rijden we door, over de stoffige straten met grote gaten en hier en daar fikse modderpoelen. Een hardhorende Indiase man. Hij vertelt ons dat Temple Road van naam veranderd is maar dat er volgens hem geen tempels te bekennen zijn. met een nogal desperate chauffeur doen we nog een rondje over de hobbelige wegen. Dan vraag ik hem om me maar terug te rijden naar de stad. Hij is zichtbaar opgelucht. Op de terugweg geef ik mijn ogen de kost. Zo'n nutteloos tripje was niet de bedoeling natuurlijk maar ik heb genoeg gezien om toch tevreden te zijn. En een Indiase tempel heb ik nog steeds niet gezien.

Terug in het centrum loop ik nog wat rond en schuif voor de lunch aan in een Indiaas theehuis. Voor 1,15 krijg ik een groot bord daal bajias, gefrituurde deegballetjes met een kokosdip. Ik vind de huisgemaakte dunne chilisaus lekkerder. Helemaal tevreden ga ik terug naar mijn kamer. De hitte loopt flink op. 37 graden hier in de stad. Lekker een middagdutje dus op alweer volkomen schoon beddengoed!