Eerste halve dag in Parijs

Op het ongoddelijke tijdstip van 5 uur ’s ochtends zit ik in de trein naar Schiphol om daar over te stappen op de Thalys. Een Thalys met technische mankementen waardoor ik met 1 uur en 20 minuten vertraging aankom in Parijs. Het hotel is net zo comfortabel als verwacht en ligt net zo dicht bij het station als gepland. Fijn! Ik had een strakke planning voor deze eerste halve dag in Parijs, die uiteindelijk iets te ambitieurs bleek. Maar als ik ingecheckt ben, loop ik nog maar een uurtje achter op schema, hahaha.

Omdat ik de metro op Gare de l’Est wil pakken, loop ik een andere route dan de weg naar het hotel. En ik zie meteen een enorme muurschildering op een gebouw. Niet mijn smaak, maar indrukwekkend is ie wel. En op het gebouw aan de voet ervan, zit een sticker art-stuk die ik mooi vind. Het is een werk van Le Mouvement, van 3 mannen in pak met een rode paraplu. En om de hoek glanst het goud je tegemoet van een werk van een vrouw met gouden huis en grote zwarte gaten voor ogen. Het blijkt later een terugkerend thema, de werken van Kam & Laurene. Ik vind ze fraai!

Ik had besloten voor de sabbat een hapje te willen eten bij een van de Joodse tentjes in Belleville, zoals mijn vader en ik dat jaren geleden deden. Maar ze zitten dicht. Als ik wat ronddool, zie ik vanuit een ooghoek een straatje met wat tags. Het blijkt de Rue Denoyez die ik op de kaart echt helemaal niet in deze wijk had geplaatst. Een verrassing dus want het is dé street art straat van Parijs.

Maar eerst maar eens eten, want het is inmiddels na enen. Bij een Tunesisch eethuis eet ik een groentegerecht, kafteji, met merguez en frieten. Natuurlijk met een Marokkaanse muntthee erbij voor wat instant energie. En dan duik ik volop de street art in, al sta ik nu eigenlijk op 2/3 van de street art tour die ik voor mezelf uitgestippeld had. Ik gooi het hele zwikje dus maar in één keer om en ik zie wel waar ik eindig.

De Rue Denoyez is op het eerste gezicht een zootje, maar als je dichterbij komt en de muren goed bekijkt, zie je schitterende dingen. En niet alleen in de Rue Denoyez. In de hele omgeving van Belleville en Menilmontant vind ik fraaie werken! Groot, als in hele muren, of juist heel klein, in de vorm van bijvoorbeeld een stickertje. Ik geniet volop van artiesten als Alo (mijn absolute favoriet), Le Mouvement (die mannen in pakken), PanPan (rare ‘blobs’), Karla Sutra (seksueel getinte poses verwerkt als een soort Delfts Blauw). Maar ook de pixelart van Mr Djoul, de octopusjes van Gzup en de vrouwen van Konny Steding. En ik kan wel doorgaan, want de mooie zwart-wit tekeningen van Fred Le Chevaliers, de borsten van Intra Larue, de rode hoofden van Zelda Bomba en de zwartogige portretten van Kam & Laurene sieren zoveel muren!

Dan is het tijd voor het Parc des Buttes-Chaumont. Een tip van collega Monique toen ik vertelde dat ik naar de wijk Mouzaïa en Parc de Belleville wilde. En het is de moeite waard zeg!. In een schitterend aangelegd park met enorme hoogteverschillen liggen op deze mooie dag overal mensen op het gras, op de paden zijn veel mensen aan de wandel en in de monumentjes op het terrein is het druk. Een gouden tip!

Als ik aan de bovenkant het park verlaat kom ik ongeveer uit bij de wijk Mouzaïa. Het klinkt Arabisch maar dat is het niet. Het is een schattige wijk met mooie gebouwen, een tip uit een knipsel dat al ruim 6 jaar in mijn ideeënbox lag te wachten. Ook deze wijk is de moeite waard. Ik ben er niet de enige, ik kom nog 3 toeristen tegen in de smalle steegjes met overweldigend veel blauwe regen. De huizen zijn gebouwd in een karakteristieke industriële architectuur van het einde van de 19e eeuw en het ziet er hier en daar nogal eclectisch uit. Een zachtroze gebouw hier, een blauwe regen daar, een houten huis waar de klimop de strijd gewonnen heeft en afdakjes boven deuren die uit een sprookje weggelopen lijken te zijn.

Vanuit Mouzaïa daal ik weer af Belleville in, tussen de Boulevard de Belleville en de Rue de Belleville dool ik rond en geniet, met hoofdletters: GENIET! Het is het rommelige, multiculti Parijs dat ik leuk vind, met een flinke dosis street art er doorheen gehusselt.
Via allerlei kleine straatjes en een behulpzame man kom ik in het Parc de Belleville, ook al met zo’n hoogteverschil. Ik kom onderaan binnen en klim via een amfitheatertje omhoog, om in dat amfitheater schitterende muurschildering van kunstenaar Seth tegen te komen tussen de oudjes van dagen en de hangjeugd. Bovenaan het park zit een soort overkapping met grote pilaren. Op elk van die pilaren zitten werken van Seth en ze zijn indrukwekkend mooi. Er tussendoor zitten ook nog allerlei andere werken, maar die van Seth zijn het fraaist. Ook hier zitten veel mensen: een vader met een zwaar invalide zoon, een oude Arabische man met de ogen dicht van de zon aan het genieten, wat jongeren met brommertjes.

Als ik via de Rue Piat het park verlaat, zie ik een klein onderdoorgangetje, waar iets glinstert. De hele onderdoorgang blijkt volledig vol gemozaïekt te zijn. Er tussen zit nog een kat van draadmateriaal. De scenes in het mozaïek doen soms wat religieus aan. Weer zo’n mooie verrassing.

Uiteindelijk moet ik het opgeven. Ik ben uitgeteld en sla het deel over van de street art wandeling die ik gepland had en die begon bij het Canal Saint Martin. Ik daal via de Place de Republique af richting hotel. Op het plein is een Hindoefeestje gaande. Ik ben wat huiverig voor grote pleinen en grote groepen mensen in deze tijd in Parijs dus ik blijf niet te lang hangen. Het is inmiddels na 7 uur en ik had ’t Centre Pompidou nog in de planning omdat dat tot 9 uur open is én het een aantal zalen heeft die ik interessant vind, maar ik zit zo vol met indrukken en mijn benen willen niet meer, hahaha.

Bij een supermarktje koop ik wat te eten en duik mijn hotelkamer in om in ieder geval morgenvroeg weer fit te zijn! Deze dag was in ieder geval al geweldig!!!