Geweldig mooie duikdagen!

Om half negen in de ochtend varen we met de luxe boot van de duikschool uit. Niet ver, namelijk naar het Stella Maru wrak wat in 1987 tot zinken is gebracht als kunstmatig rif. In eerste instantie ben ik niet onder de indruk. Ik ben superrelaxt onder water dankzij alle training van de afgelopen tijd en natuurlijk dankzij mijn poepienieuwe duikcomputer!

Maar dan gaan we binnenkijken door de patrijspoorten en dat is super! Honderden ogen van rode vissen kijken ons aan in het licht van de zaklamp. Een soort vooral. En een verdwaalde lionfish die in grote delen van de wereld als een plaag gezien wordt en waar op sommige plekken zelfs premies voor worden uitgeloofd. Op de buitenkant van het wrak groeit van alles en kleine visjes kabbelen op het ritme van het water mee. Met 27 graden is het water zelfs op 20 meter diep nog zalig warm en ik ben superblij met mijn eigen shorty.

Rondom het wrak gebeurt van alles maar echt spannend is het niet... Tot ik onder de romp van de boot een enorm grijs gevaarte me aan zie kijken. Langzaam beweegt hij vooruit en weer achteruit. Ik laat me aan de zijkant tot bijna op de bodem zakken en zie dat ie wel een halve meter of meer lang is. En enorm hoog en breed. Het is een grote porcupine vis, een soort pufferfish. Wel eerder gezien maar nooit zo groot.

De tweede duik is nog indrukwekkender. Het begint al met enorme scholen gekleurde visjes, en dan ineens beweegt een grote octopus zich uit ons pad. Hij is bijna zwart. Wat een engerd! Daarna zien we een snake eel. Ik dacht een slang maar dan net iets anders dus. Met zwarte/gele banden... Jekkes! Dan gaan we door naar een grote anemoon met de kleinste, schattigste anemones, Nemo's zeg maar. Een dikke bruine murene kijkt ons boos aan. De standaard uitdrukking van zo'n beest volgens mij. Cool, die engerd! En al die tijd is het net een aquarium om je heen! Zo gaaf. We zien dingen als stonefish, leaf fish, de mooiste parrotfishes in regenboogkleuren. Vissen van een halve meter, vissen van nog geen centimeter en alles er tussen in.

Na het duiken ben ik kapot. Ik loop het stadje nog even in 's middags maar iedereen heeft siesta. Dus eet ik bij een hotel een palmhart en smoked marlin salade. Als ik op weg naar het hotel een enorme marlin naar binnen gedragen zie worden word ik bijna spontaan vegetarier. Zo uit de oceaan met wel 1,5 meter aan mooie gele en blauwe strepen. Zielig!

Met nog zes samosaatjes (vega) voor weinig en een paperdure fruitshake (die wel gratis nog een keertje wordt bijgevuld) bij de beach shack hou ik t voor gezien.

En vandaag dus weer twee duiken! En nog gaver dan gisteren. De eerste duik was Cratere, een krater. Zoals de gids zei was het begin wat saai maar na een tijdje kwam je in een soort vissenkom en ik wist niet wat ik zag, tussen de wanden van de krater was het zwart/wit, regenboog, knalblauw, paars met geel, en alles zoefde om me heen. Sommige echt een cm vanaf het masker, alsof ze te lui waren om om me heen te zwemmen. Het koraal mag dan zo goed als dood zijn, vissen zijn er volop. Wow, wow, wow. En net toen ik dacht: nu alleen nog een schildpad en dan ben ik tevree, zwemt er ineens eentje in de verte voor ons uit. Een hawksbill, een ietwat grijsgroene bescheiden schildpad. Maar wel een flink uit de kluiten gewassen exemplaar. We zwommen rustig met 'm mee. Wat een ervaring weer!

En de duik bij The Tube was gelukkig niet wat de naam veronderstelt. Het is namelijk een soort doolhof tussen rotsen met koraal door maar niet een soort buis. Pfewie! Ook hier weer veel lionfish, leaffish, trumpetfish (knalgeel en gewoon grijzig), scholen van wegschietende kleine visjes. Een tonijn ook nog. En twee moray eels... Eentje met een gele mond en een zwart/wit gestipt met een spierwitte mond. Griezels. Mijn Australische buddy had meer oog voor de vissen dan ik en wees me op allerlei moois, waaronder het meest felgekleurde beestje ooit, namelijk een mantisshrimp. Superdupergaaf! Afijn, helemaal hieperdepiep blij kwamen we uit het water. Als ik me ooit weer eens afvraag waarom ik zo nodig 20 meter onder water wil, dan lees ik dit verslag wel weer. Volkomen voldaan en toch zin in meer, kan dat? Jammergenoeg is de duikschool volledig volgeboekt tot ik zaterdag verder trek.

In mijn appartement doe iksnel een wasje en ga naar de 'beste beach shack in town'. Natuurlijk kijkt de enorme vis me vanaf mijn bord aan. Vegetarier, zei ik toch?! Maar hij is goddelijk in een pikante curry ket mangochutney, een pompoenprutje, een cocosnootrasp die wat zurig is, een salade, een groentenmixje. Ik vreet mijn vingers er bijna bij op!!!

Mezelf flink toesprekend dat als ik nu op de kamer blijf, ik over twee jaar alleen nog op zonvakantie naar Turkije wil, pak ik toch mijn tas weer in.

Ik vraag wat rond maar niemand kan me vertellen waar je het best kunt snorkelen. Ik lig mopperend in de regen, die plots op kwam,in troebel water. Mopperend omdat ik niet een vis zag. En dan, jeej, een ieniemieni kleine net naast een van de tientallen boten die in het water liggen te dobberen. En ineens uit mijn ooghoek zie ik iets schuifelen. Gealarmeerd hou ik afstand. En ja hoor, een bleekbeigegrijze slang schuifelt om een pluk wier, mij in de gaten houdend. Ik schiet zo ongeveer in de achteruit. Godsamme, alsof die op mijn hand vallende gecko de eerste dag mijn hart nog niet hard genoeg heeft laten schrikken!! En dan schiet langs mijn hoofd in 60 cm water ook nog een school glazige vissen. Ik zwem een meter of tien door en zie een flinke vis, cm of 40 a 50, doorzichtig met een witte streep. Hij valt bijna weg tegen het zanderige water. En dan ineens zijn het er twee. Het volgende rondje zijn ze ineens met zijn drieen. Ik blij. Tot ik verdorie weer zo'n slang geval zie. Genoeg! Ik ben weg. Ik pak mijn boeltje en wandel zo'n 100 meter langs het strand. Een Franse vrouw staat naar snorkelaars te kijken. Als ik vraag of er vis zit, zegt ze:heel veel, daar bij mijn man en kjnderen. Ze liggen een flink eind uit de kust voor het rif. Als ik eraan kom, roept de man zijn tweede zoontje. Er zwemt een murene! Het is nergens dieper dan 1,70 meter dus hij zwemt pal onder me door. En dan ineens zie ik de vissen. Machtig mooi: weer allerlei kleuren en formaten.iets kleiner dan bij de duik maar weer supergaaf. De Fransman en kids vertrekken opeens. Later blijken ze mijn Frans verkeerd verstaan tehebben. Ik zei: uw vrouw zei ga maar naar hen toe. Dan ben je niet alleen. Hij interpreteerde het als: je vrouw is alleen en wil dat je naar haar toe gaat. Dus floep, ineens lig ik er alleen. Zo' n eind voor het rif nog, met bijna geen stroming durf ik (bange schijterd) het wel aan. Ik kan er makkelijk staan. Maar of dat verstandig is... Er liggen honderden, echt honderden, zee-egels op de bodem. Niet alleen zwarte maar ook de paarse die ik laatst bij Andrew Zimmern zag. Supercool. En dan ineens weer een zwemmende murene. Een kleintje van nog geen halve meter. En weer die scholen doorzichtige kleintjes. En nu vier van die grote doorzichtige. Ik orienteer me aan de hand van twee bagelvormige koralen. Op sommige plekken is het zo ondiep dat ik mijn buik moet intrekken. Visjes, visjes, visjes. Knagend aan koraal en wier, met elkaar vechtend, achter elkaar aanzittend. En whoppie... Murene nummer drie!!! Deze weer een stuk groter, een metertje ofzo? Nu de zon daalt vind ik het welletjes. Ik zwem nog steeds met masker en snorkel aan naar het strand. Een ding weet ik zeker, met al deze creepy crawly's ga ik noooooit keer het water aan het strand in zonder bril om 'dingen' te kunnen zien! Als het al niet enge slanggevallen zijn, of murenen, dan toch zeker voor die zee-egelstekels!!!