Feira da Ladra

Niet helemaal zo vroeg als gepland, maar toch nog vroeg genoeg zit ik in de metro richting metrostation Apolonia na een watertandend lekkere pastel de nata (want die moet je ook gegeten hebben in Lissabon) en een kop thee.

Vanaf Apolonia is ’t een klein stukje naar de Feira do Ladra, net boven Alfama in de moorse wijk Mouraria. Een verdraaid steil stukje, dat dan weer wel. Zwetend en puffend kom ik uit bij de rommelmarkt rondom de Panteão Nacional en de Campo Santa Clara. Een echte rommelmarkt, met kapotte horloges, oude mobiele telefoons, tweedehands schoenen, maar zowaar ook erg mooie oude letters van gevels. En natuurlijk oude Portugese tegeltjes, in prijs variërend van 2,50 euro tot zo’n 20 euro per stuk. Afhankelijk van de leeftijd. Ik leef me helemaal uit, mensen bekijkend, me verkneukelend over de oude meuk. Lekker, vind ik dat!

Een ranzig ruikend openbaar toilet heeft hurktoiletten of één westers toilet, zonder slot op de deur. Maar goedkoop is het wel :-).

In het oude marktgebouw van Mercado de Santa Clara zitten wat kunstzinnige winkeltjes. Leuk!

Met tram 28 ga ik helemaal naar ‘beneden’ naar metrostation Martim Moniz, om van daar wéér de steile klim aan te gaan Alfama in, richting Castelo de São Jorge langs een oude kerk waar je niet bij mag. Ik eet bij een kleine Spar, staand tussen de locals, een soort danish voor 1 euro, een tweekops potje thee voor 95 cent erbij en even later, als brunch ook nog een kippasteitje voor 1,20 euro. Lissabon on the cheap!

Ik volg de route van metro 28 naar boven, langs Graça, de Sé de Lisboa (kerk) en twee miradouros met schitterende uitzichten over de gekleurde huizen, witte kerken en een grijze Taag. In een diepliggende natte steeg naast een miradouro kringelt geurige rook omhoog. Een man staat er op z’n dooie akkertje enorme stukken vis te grillen. Het water loopt me in de mond! Het is weer even echt droog en het zonnetje schijnt. Dit is Lissabon op zijn mooist, een schitterende wijk om rond te dolen in een stralend zonnetje, maar de volgende ochtend voel ik mijn kuitspieren flink!

Als ik tram 12 heb genomen, terug naar Praça de Figuera, blijkt op het plein een soort ‘farmers market’ met allemaal lekkere lokale producten te zijn. Hele speenvarkentjes liggen knapperig geroosterd in vitrines. Plakjes ham en speenvarken gaan als warme broodjes over de toonbank. Bij een leuk tentje neem ik een bacalhau-koekje met een drankje en ineens komt de regen met bakken uit de lucht. Gehuld in regenjas mét paraplu sprint ik terug naar het hotel. Halverwege blijf ik echter steken in het restaurantstraatje. Een A4'tje met ‘caracois’ en stripfiguurslakken sieren het raam bij een basic tentje. En dat kan ik niet weerstaan. Ik vraag om de kleinste portie en verwacht voor de genoemde 5 euro een slak of 6. Maar ik werkelijkheid krijg ik een bord met tientallen (zo niet honderden) kleine tuinslakjes, merendeels ook nog met erg fier rechtopstaande voelsprieten. Maar ze zijn heerlijk en aan het einde van de maaltijd heb ik bijna rsi van de prikbeweging om ze met de tandenstoker uit hun huisje te pulken. Een absolute aanrader!

Als ik ’s avonds weer op pad ga, miezert het nog steeds een beetje. Bairro Alto staat vanavond op het programma. Ik begin bovenaan, aan het eindpunt van de Elevador do Gloria en al zigzaggend daal ik af tot de Taag. Het is in Nederland al lang etenstijd maar hier beginnen ze net de terrasjes buiten te zetten en de cafés en eettentjes klaar te maken. Het is wel een beetje een zootje, ondanks de vrolijke slingers die de straten sieren. Vanaf de Taag loop ik weer omhoog naar de Elevador de Bica. We moeten wachten op de machinist maar uiteindelijk gaan we langzaam tuffend omhoog.

Daar loop ik weer kriskras omhoog de smalle straatjes van Bairro Alto in en zoek een leuk uitziend restaurantje met de dubieuze naam ‘Remake Food’. Ik bestel hier een portie ‘gizzards’ ofwel kippenmaagjes in een tomatensaus. A first, dus voor een kleine vier euro best te wagen. Het is een beetje zoals taaiïg rundvlees en de saus is lekker. De ovengebakken grote tentakels van een inktvis vallen jammergenoeg erg tegen. Te weinig knoflook en taaier dan verwacht (of noodzakelijk). Maar uiteindelijk is het een leuk tentje en vermaak ik me goed.

En onder de noemer ‘what goes up, must come down’ is het vervolgens een hele wandeling over natte glibberige kinderkopjes en Portugese witte mozaïekstenen naar beneden naar Restauradores, door oude steegjes, met oude fraaie huisjes en hier en daar hopen vuilnis. Maar dat mag de pret niet drukken.

Ook nu is het voor mijn doen weer laat voor ik op de kamer ben. Uitgeteld maar erg tevreden!