Crazy hot

De markt op Rue Raspail staat bekend om de culinaire hoogstandjes. Met de metro naar station Rennes dus, waar de markt meteen bovenaan de metrotrappen begint. De markt is een iets luxere variant op de al zeer luxe markt op President Wilson, met nog iets meer dure alternatieve producten, met ritzy Marokkaanse producten zoals doeken, sloffen met mooie borduursels en die mooie gordijnhangers (alleen nu niet met hamsahanden) die ik de vorige keer niet in de juiste kleur vond, maar ook zepen uit Aleppo en ouderwetse Franse keukendoeken en tafelkleden tegen exorbitante prijzen.

De kant en klare producten zien er allemaal verleidelijk uit: luxe taboulehsalades, quiches in soorten en maten, lekker uitziende broden en muffins, taarten en cakejes. Luxe honingproducten, olijven en een variatie aan kazen om u tegen te zeggen.

Stramme oude dames vullen hier hun boodschappentassen met peperdure producten alsof ze bij de Aldi inslaan. Allemaal netjes in de rij voor die visboer met de meest luxe kreeften of verse tonijn. Netjes in de rij voor doosjes frambozen voor 7 euro of 8,50 voor rode of groene besjes. Grappig hoe de buurt een markt definieert!

De markt is niet heel erg groot, dus redelijk op tijd pak ik de metro richting Clignancourt voor de Marche aux Puces St. Ouen. Ik loop op hoog tempo door de marktjes met rastaproducten, waterpijpen, sieraden en fake merkriemen enzo en doe hetzelfde met het eerste stuk van de 'echte' markt. Daar waar ie overgaat in de rommelmarkt, kijk ik lekker om me heen. De dwarsstraatjes staan vol met hallen met oude zooi, scheefgetrokken meubels, stoelen waar de zittingen af zijn, oude schilderijen, kitsche vazen. Je kunt 't zo gek niet bedenken. Maar ook kraampjes met crepes, Afrikanen met maskers en beelden en de duurdere winkels met antiek. Als ik mijn portie oude meuk weer heb gezien, loop ik in een grote boog terug naar de metro langs een deel waar ik nog niet eerder ben geweest. Net na de oude mannen op kleedjes met de armoedige dingen en de tassen met reguliere boodschappen, stuit ik op een lokale (niet luxe) markt. 't Gekke is dat de markten zelfs anders ruiken. De frisse sterke geur van mint vermengt zich hier met het weeig zoete geur van opengesneden meloenen. Overal word je gelokt met stukjes fruit op de punt van een mes om te proeven. Hier lopen niet de statige oude dametjes maar de dikke Afrikaanse matrones in kleurrijke Afrikaanse jurken, de sjokkende oude Marokkaanse mannen in dikke bruine jurken ondanks de temperatuur, de flodderige shabby Francaises in huisjurken met henna geverfd haar. Couleur locale...

Terug in de metro, een heel eind terug want Clignancourt ligt een flink eind noordelijk. Terug naar het Musee d'Art Moderne de la Ville de Paris voor de tentoonstelling De grote ogen van Freek van Dongen, die ik een tijdje terug in 't Boymans van Beuningen misgelopen ben.

De ingang van het museum ligt schuin naast dat van Palais de Tokyo, met vooral hedendaagse kunst (kunst waar ik een voorgaande keer niets van snapte).

Het museum biedt een overzicht van het werk van van Dongen en de tentoonstelling is heel erg druk bezocht. Mooie schilderijen, vooral de kleurrijke van rond 1907 spreken me aan. Grappig hoe zijn maatschappelijke positie terugkomt in zijn werk. Het filmpje aan het einde over zijn leven en werken is ook leuk (en gelukkig vrij kort, haha).

De vaste stukken van het museum vind ik minder indrukwekkend en ik race er dan ook door. Alleen de werken van Derain, tijdgenoot van Van Dongen vind ik wel aardig en nemen iets meer tijd in beslag.

Omdat het Musee de Quai Branly vandaag gratis is, loop ik daar ook nog langs. Het terras wordt bewaakt door een ober en als ik na 10 minuten nog geen stap verder ben in de rij, sla ik het geplande drankje maar over. De rij voor de deur is enorm, iedereen zit op een klein randje in de enige schaduw die 't gebouw biedt. Dan maar niet, ik ben er in januari nog geweest ...

Dus maar op naar het einde van 'mijn' metrolijn: Balard. Daar ligt het Parc Andre Citroen. Het park is gebouwd op 14 hectare grond van de voormalige Citroenfabriek. De entree doet wat armoedig aan maar er achter ligt een enorm park: overal kleine muurtjes en tuintjes voor je bij een enorm grasveld komt, vol met duizenden mensen op kleedjes of in 't gras, aan 't sporten en spelen. En de fonteinen aan 't andere eind waar leterlijk honderden mensen (volwassenen en kinderen) in het water spelen. Een herrie van jewelste! Op het grasveld vertrekt een soort luchtballon maar dan met helium, aan grote kabels. De ballon gaat tot 150 meter hoog: als Bart bij me was, hadden we dat zeker gedaan.

Het is over de 30 graden vandaag. Pfff. Zo gaar als een van de vele rotisseriekippetjes op de markten vertrek ik zondoorstoofd uit het warme park.

Bij een klein supermarktje vlak bij huis koop ik nog wat drinken en een Frans kaasje. Vanavond lekker met een 3-granenkaasmuffin en een Engels broodje in 't park. The good life!