Schone kunsten en Gentse feesten

Ik hoor gestommel voor mijn slaapkamerdeur: het ontbijt is gearriveerd.

Voor ik op pad ga, loop ik naar ’t Dampoort station om mijn tas in een locker te doen om vanavond tijd te besparen. Vanuit Dampoort ga ik met een dagkaart die je op het treinstation aan het loket kunt kopen op pad. Alle bussen met een zeventig erin (70, 74, etc.) stoppen voor de deuren van het MSK (Museum voor Schone Kunsten) en het SMAK (Stedelijk Museum voor Actuele Kusten).

Wat aan de vroege kant, wandel ik nog even langs de rand van het Citadel park. Er staat een beeldje van een Moorse jongen met een nogal racistisch aandoende uitleg erbij. Eentjes zwemmen kwakend rond en verder is ’t hier erg stil. Van de drukte van het er net naast gelegen Gent St Pieters station of de grote wegen merk je niets.

Zodra het MSK open gaat in het fraaie gebouw met pilaren, stap ik er binnen. Grote tijdvakken interesseren me niet bijzonder veel maar ik loop het volledige rondje en zie hier en daar fraaie werken. Ik word blij van de usual suspects zoals Kirchner, Modersohn-Becker en Rodin. Maar ik ben ook verrast door nieuwe namen als Tytgat en Van de Woestyne. Of door werken van wel bekende maar niet vaak geziene kunstenaars als Permeke, Van Rysselberghe, Ensor en Heckel. Op de weg naar buiten zie ik pas goed het werk van Parastou Forouhar: een soort kalligrafie over de wanden en het plafond van de entree. Heel fraai.

Meteen aan de overkant zit het SMAK, een minder fraai gebouw maar met een interessante collectie. Mijn eerste gedachte is: wie laat hier nu een schoolklas logeren, om vrijwel meteen te bedenken dat het een expositie is over de migratieproblematiek. Tussen de peperdure schilderijen geeft dat een flinke duw: waar je ook kijkt, of ’t nou de fraaie Corneille’s zijn, een Appel, Jorn of Lucebert, je blik kan niet om de schrijnende tentoonstelling van matrassen met kleiding en schamele bezittingen heen. Heel fraai ingericht, heel indringend.

In de centrale koepelhal hangt ook een interessant werk van allerlei alledaagse voorwerpen die vervlochten zijn tot een kleurrijk geheel van spinnenwebben en lianen. Kleurrijk en verrassend. Er zijn in het museum meerdere exposities, dus ik loop ook nog even door de expo van Kader Attia, Repairing the Invisible, ik kom een halfopen kubus van Soll LeWitt tegen en een leuke verrassing blijkt Miss Nice van Martial Raysse te zijn.

Kortom: beide musea zijn absoluut de moeite waard! Gek genoeg had ik op deze vroege zondagochtend het MSK voor mij alleen en het SMAK bijna voor mij alleen.

Omdat het een beetje miezerig is, besluit ik de tram te nemen. Maar op weg naar de halte, een flink eindje lopen, dwaal ik al weer af. Ik kom nog een werk tegen van A Squid Called Sebastian en zet dan koers naar de mooie St Pietersabdij. Het is er nog vrijwel verlaten, er staat maar één klein groepje mensen op het grote plein voor de kerk.

Tram 1 voert naar het centrum. Bij het Kouter is op zondagen een bloemen- en plantenmarkt. Ik val er net in het laatste staartje. Er hangt, net als bij de St Antoniuskaai, een zwaar parfum van de vrolijk gekleurde bloemen. Als ik de markt over ben, beginnen ze met inpakken. Vanaf De Blauwe Kiosk bekijk ik ’t inpakken, onder ’t genot van een bordje verse oesters. De dure dames en heren van Gent mengen zich hier met de toeristen, die net als ik dit in de reisgids vonden. Flessen wijn en champagne gaan over de statafeltjes. De champagne is ook per glas verkrijgbaar. Een oude dame en heer komen bij mij aan tafel staan en we wisselen een paar woorden maar dan heb ik de oesters op en ga ik verder. Nog een keer op zoek naar die verhipte watertram. En weer vind ik ‘m niet. Misschien omdat mijn zoektocht nogal halfslachtig is…

Ik neem nogmaals de tram, nu de nummer 4 omdat ik in één van mijn knipsels las dat dat een fraai beeld van Gent geeft. Maar door die verhipte Gentse Feesten lopen de routes allemaal anders en doe ik feitelijk alleen tram 1 in omgekeerde richting. Pfff. Terug naar ’t centrum dus maar.

Ik spot in steegjes en gangetjes geheel onverwacht weer mooie street art. Ik steek de brug weer over bij de St Michielskerk en dool lekker rond, want dat is toch eigenlijk wel erg leuk: lekker rondwandelen zonder echt doel als je al je to-do-dingetjes hebt afgevinkt. Ik pak een terrasje voor een kop harira en sluit af met Marokkaanse zoetigheid. En langzaam schuifel ik door de mensen heen weer terug naar de Korenmarkt. De mensenmassa’s zijn eerder op pad dan gisteren. Overal zitten, liggen of staan mensen, bijna alle podia zijn al in bedrijf. Er hangt een soort kermissfeer: veel eten, zoetigheid, lawaai, veel mensen. Maar dan gemoedelijk!

Langzaam dool ik het centrum weer uit, zit langs de waterkant even op een bankje, genietend van het zonnetje dat nu volop schijnt. De bedrijvigheid in de boten die aangemeerd liggen houden mijn aandacht een tijdje vast. En dan is ’t tijd om richting Dampoort te lopen.

Als ik vanaf de andere kant van het water Roa’s reiger zie moet ik nog even gniffelen over de jonge dakloos uitziende man die me gisteren de middelvinger toestak toen ik van een afstand de reiger fotografeerde en hij dacht dat ik hem erop zette. De enige dissonant dit weekend, want de mensen bleken hier hartstikke vriendelijk: of het nu een vriendelijke groet is, of ’t wenken om street art te laten zien, me zomaar rondleiden naar mooie plekjes… De Gentenaren bleken heel erg vriendelijk!

Mijn tas is zo uit de locker gehaald en lekker op tijd zit ik klaar voor de trein. Lekker de beentjes omhoog, beetje lezen, beetje tv-shows kijken… en voor je ’t weet ben je weer thuis!