Gozo en Victoria

Zo, vandaag was een flinke uitputtingsslag. Het was erg, erg, erg warm en juist dan besluit ik de tocht naar Gozo te ondernemen, het zustereiland net boven Malta. Alweer rijdt de bus bijzonder niet-op-schema dus na vrij lang wachten en een uur hobbelen met flinke stjiging door het dorre landschap en dorpjes volkomen uitgemolken door het toerisme, en twee zandstrandjes rond Mellieha, komen we bij de ferry aan. Voor 4,65 kun je oversteken op een grote autoferry, die je dan in minder dan een half uurtje naar Gozo brengt.

Met een Ribena en een kaasbroodje (want het ontbijt is alweer lang geleden) is de tocht zo voorbij. Hup, de volgende bus in. Met een nieuw (dag)kaartje want het buskaartje van Malta is hier niet geldig. Bij het station ben ik de drommen toeristen die bij de ferry nog niet in de hop-on-hop-off-bus gestapt zijn, zo kwijt.Verlaten straatjes, met voordeuren die open staan waardoor ik de langgerekte woonkamers in kan kijken. Bijzonder, overal erg donker hout en veel religieuze beelden in kamers waar gewoon geleefd wordt zo te zien. In de smalle steegjes zie je overal bordjes: Garage, in use day and night. Strictly no parking. En hier op Gozo staan er een paar open: een soort grotten onder de woonhuisjes, waar kleine compacte autootjes (Smart) net in passen. Je moet hier niet te dik zijn, dan kom je je auto niet uit!

Ik ben onderweg naar de Citadel, een oud bouwwerk met musea, een kathedraal en allerlei ander ouds. Ik kom weer langs legio oude kerken. De straatjes lopen omhoog en er is geen mens te bekennen. Tot ik aan de voet van de citadel kom. Een toeristisch marktje met snackbarretjes eromheen trekt veel mensen. Nog een flinke klim en ik sta aan de voet van in renovatie verkerende bouwwerk. Het zijn alleen maar vrouwen, die de stenen van de torens afkrabben, in de brandende hitte zijn ze bruinverbrand. De kathedraal sla ik over en ik duik de kleine steegjes weer in. Achter in het complex is het rommeliger en schieten hagedisjes met tientallen tegelijk voor je voeten weg, tussen de kruimelende zandsteen en cactussen. Het uitzicht over het eiland is mooi, met hier en daar een gotisch aandoende kerk die uit het landschap omhoog steekt.

Op het terrasje naast de toren van de ingang eet ik een zalige chicken kebab, met een zoetige appelchutney en home made fries. Lekker! Met volle buik strompel ik door de hitte de smalle straatjes weer bergafwaarts, richting busterminal. Best zwaar, in dit weer. De hele tocht moet nu in tegenovergestelde richting afgelegd: de bus door het dorre landschap (nog meer dor dan Malta), de ferry die prompt weggaat, het lange wachten in de volle zon op de bus terug naar Sliema. Helemaal uitgeteld kom ik terug. Na even bijkomen in de kamer ga ik nu maar eens een kopje thee van 80 cent doen bij mijn favoriete terrasje, met uitzicht op zee en een flnke zeebries...