Trier, oudste stad (of vreetschuur) van Duitsland

's Ochtends moet ik snel even mijn auto van de betaald parkeren parkeerplaats verplaatsen naar die er naast, waar je op zaterdag gratis kunt parkeren. Gisteravond stond die parkeerplaats nog bomvol met auto's van hoge bonzen: ik heb nog nooit zoveel Corps Diplomatique kentekenplaten bij elkaar gezien. En dat allemaal voor het circus dat even verderop op de parkeerplaats is opgebouwd.

Best Western hotels bieden altijd een goed ontbijt, dus met een volle buik waag ik me richting Trier, Duitslands oudste stad. Luxemburg heeft tenslotte een nationale feestdag en is compleet uitgestorven. Ik moet er best wat voor doen, om in Trier te komen: vanwege de omleidingen moet ik 10 km omrijden kom ik door het dal aan de voet van Trier, waar het verkeer stapvoets over de smalle hobbelige straatjes parallel aan het water rijdt. Mijn tomtom slaat door zoveel burgerlijke ongehoorzaamheid volkomen op hol.

Ik parkeer bij de Porta Nigra, een veertiende eeuwse oude poort (zwart uitgeslagen, Nigra dus) die plompverloren aan de kop van een grote winkelstraat staat. Morgen is hier een of andere hardloopwedstrijd en ook hier zijn volop festiviteiten, maar vooral ook honderden eetkraampjes. De hele winkelstraat is één grote vreetschuur van Krakauer- en andere bratwursten, pizza's, ijs, suikerspinnen, paella's, je kunt het zo gek niet bedenken.

Ik wandel rond en bezoek de Dom. Het is er druk en rumoerig binnen.
Ook de naastgelegen Liebfrauenkirche moet aan een inspectie geloven. Veel mooie en soms verrassende glas in lood ramen. Even een paar fotootjes voor mijn moeder maken. Het is leuk ronddolen in dit stadje, met de oude gevels in vrolijke kleuren, soms vakwerk, soms met beeldengroepen op de gevel. Alleen jammer dat er zoveel mensen zijn. Ik kom bijna meer Nederlanders tegen dan Duitsers :-).

Na een paar uurtjes en een supersnelle snack bij zo'n jaren-70 Chinees ga ik terug riching Luxemburg. Ik heb Echternach en Vianden nog op mijn verlanglijstje staan. Als ik in Echternach aankom, spreekt een verwilderd kijkende Nederlander me aan: de parkeerkaartjes automaat is 'hors service'. Als ik 'm vertel dat ook nog alle winkels gesloten zijn vandaag, wordt ie helemaal nerveus.

Echternach is erg klein. Ik wandel rond bij de eerste grote kerk die ik tegenkom, door de kleine straatjes met vooral veel toeristische winkeltjes. De terrasjes zitten vol met zwetende wielrenners en grote groepen bikers in zwart leer.

Met een klein uurtje, wandelend door de kleine, oude woonwijkjes, heb ik het wel gezien. Best leuk, maar Luxemburg-stad is veel mooier!

Vanwege nog meer omleidingen kom ik door hele diepe dalen, tegen hellingen met stijgingspercentages waar je u tegen zegt. Mijn auto moppert af en toe, net als mijn oren die maar blijven ploppen. Langs volle bossen, kleine stroompjes en kronkelende wegen de bergen op en af. Fraai! Zo zijn omleidingen erg leuk! Na een overdosis natuurschoon lees ik in de erg comfortabele (want superior) hotelkamer mijn nieuwe Naima el Bezaz uit.'

's Avonds waag ik me de stad weer in. Wat meer straatjes en steegjes door, tot ik trek krijg en bij AKA terecht kom. AKA is Luxemburgs eerste kaiten-zushirestaurant (conveyorbelt). En lekker dat de sushi er is. Mjam!

Een aardige Amerikaan knoopt een praatje aan en tot mijn grote verbazing vraagt ie me mee uit, de kroeg in. 26 jaar, Amerikaan en militair. Not gonna happen dus, haha.

Op weg naar mijn hotel (uiteraard in mijn eentje) bedenk ik dat Luxemburg erg leuks is. Het doet me een beetje aan Amsterdam denken: multiculti bevolking, toegankelijk, lekker eten, leuke parken, mooi weer. Alleen de verpakking is zo mogelijk nog pittoresker. Luxembourg, douze points!