Louisiana

Het hoogst op mijn verlanglijstje stond het museum Louisiana, ongeveer 40 minuten per trein boven Kopenhagen, in Humlebaek. Net op de morgen dat ik er naartoe wil, sneeuwt het. De receptionist glimlacht wat vervreemd tegen me als ik vraag of de treinen problemen ondervinden van sneeuw. Nee, natuurlijk niet, niet in Denemarken!

Op het station kun je bij het DSB-loket een retourtje inclusief entree kopen en met een vriendelijk 'have a nice day' van de verkoopster ga ik richting perron.

Ondanks de 1,5 km wandeling door de dikke sneeuwbui ben ik een half uurtje te vroeg bij het museum, waar in rap tempo honderden mensen arriveren, per trein of auto. En net als overal vormen ze een perfecte rij en niemand die voorkruipt.

De waterkant schijnt hier enorm mooi te zijn, dus loop ik even door. De grote binnenzee (of is het een meer) is stijf bevroren. Grote ijsschotsen liggen op elkaar gekruid tegen de kust en het uitzicht op Zweden aan de overkant is grijs, grauw en donker dankzij de sneeuw in de lucht. Indrukwekkend.

Ook indrukwekkend is het tempo waarin het museum honderden mensen opslokt, zodra de deuren open gaan.

Ik kom voor de pop art schilderijen van Warhol, Liechtenstein en ander moois van onder andere Rauschenberg en Picasso. En de sculpturen van Max Ernst en Henry Heerup, in de tuin zijn ook niet mis. Het is jammer dat niemand bedacht heeft de sneeuw er even af te vegen, maar desalniettemin indrukwekkend. De tijdelijke expositie van Gursky (Duitse fotograaf) boeit me in het geheel niet, de (lijn)tekeningen van Ellsworth Kelly vind ik matig interessant en de installaties van Ai Wei Wei zijn nogal bizar (in stukken gezaagde, weer in elkaar gezette dode bomen en een meer dan manshoge cirkel van aan elkaar gelaste fietsen) maar niet oninteressant. De schilderijen waar ik voor kwam hangen helemaal achterin het museum. Het aantal is wat teleurstellend, de variatie weer helemaal niet! Dit uitstapje is zeker de moeite waard, al moet je 2x 40 minuten in de trein en 2x 1,5 km door de sneeuw sjokken. Wel jammer dat ik de Klee en Cobra-expositie hier misgelopen ben.

Voldaan ben ik ruim op tijd terug op het station. Ondanks de sneeuw is de trein tot op de seconde op tijd.

Op de valreep van mijn bezoek aan Kopenhagen, zie ik ineens waarom ik de kaart maar niet juist geinterpreteerd kreeg (wat een licht!): wat ik zag als de hoofdingang van het station, blijkt feitelijk een kleine (verhoudingsgewijs dan) zijingang te zijn. Ineens ontvouwt de stad zich in volle duidelijkheid. Jammer dat ik nog maar een uurtje of twee heb, haha.

Bij de Ny Carlsburg Glyptoteket tegenover het besneeuwde, gesloten Tivoli is 't beredruk. Op zondag is de entree gratis en hele gezinnen zitten binnen in de wintertuin of in het restaurant. Ineens is het hele museum in het donker gehuld: kortsluiting! Alles is donker, alleen de noodverlichting brandt. Een paar minuten later zijn de lampen weer aan en kan iedereen de mobiele telefoon weer wegstoppen.

Met alle plezier sla ik de Franse en Deense (protserige) sculpturen over en ik ga rechtstreeks naar de Franse impressionisten op de 3e verdieping. Leuk, mooi, maar ook hier maar een beperkt aantal. Blij dat ik er gisteren geen 11 euro voor heb betaald :-).

Mijn behoefte aan kunst volledig voldaan, ga ik richting hotel en haal mijn spullen op.

Jammergenoeg is het vliegtuig te volgetankt en heb ik 2 uur vertraging omdat de kerosine er weer uit moet.

En net als ik mag boarden, ga ik door mijn rug. Enorm door mijn rug!!!

Een zorgzame buurman voert me zijn pijnstillers, zorgt voor mijn koffer en leidt me af met een babbeltje. En dan komt de ellende: ik kan niet meer bewegen als ik het vliegtuig uit moet. Met biggelende tranen kan ik me nog net de bus naar P3 inwerken. Strompelend bereik ik mijn auto waar ik hardop grommend en kreunend van de pijn de koffer in de auto krijg en nog harder kreunend mijn ruiten moet krabben. Om vervolgens de ene aanrijding na de andere te zien en 1,5 uur in de file te staan nog voor Muiderberg.

In plaats van de goed geplande 22.30 wordt 't 02.30 uur voor ik mijn huis in strompel en meteen op de spierontspanners duik. Moe, voldaan maar klaarwakker (van de Red Bull om me scherp te houden onderweg) lig ik een half uurtje later in bed terug te kijken op een erg geslaagd weekend Kopenhagen! Een aanrader!