Philae, High Dam en unfinished obelisk

Het wordt hier langzaamaan weer warmer, na een paar koele dagen voor ik aankwam. Om de lethargie te doorbreken, heb ik een taxi geregeld voor een trip naar de onafgemaakte obelisk, de indrukwekkende High Dam en de tempel van Philae.

De taxi is er klokslag om 8 uur. Ik heb dan al mijn broek gemaakt (draagbaar is ie niet meer, maar nu gebruik ik voor 't eerst in zo'n 25 trips eens het naaisetje, haha), ontbeten en geld gehaald bij de automaat op de Corniche).

De eerste stop is de onafgemaakte obelisk. Ooit bedoeld als de grootste obelisk ooit, bleek er toen ze voor 3/4 klaar waren, toch een fout/zwakte in het enorme stuk steen te zitten. Nu kun je voor 3 euro rondom het enorme ding over rotsen klauteren.Pas aan 't einde van 't rondje zag ik 't ding ook echt liggen. Tja, wat kan ik zeggen: een groot stuk steen, haha.

Ik voer een half pakje biscuitjes aan een graatmagere hond die zwart ziet van de vliegen. Hij kwispelt vrolijk en loopt braaf met me mee. Verderop zitten 5 honden op een muurtje, als berggeiten op een rots.

Vervolgens reed de taxi me door naar de High dam. Je komt dan over de Aswan dam, waar aan weerszijden tanks en gewapende soldaten de wacht houden. Het uitzicht vanaf de High dam over Lake Nasser is indrukwekkend. Lake Nasser schijnt 162.000 miljoen kubieke meter water te bevatten. En dus het leergebied van de Nubiers, die allemaal 'verplaatst' zijn. Elke Nubier vertelt je graag het verhaal, of het nu de chauffeur is, de kapitein of de jongen op het dok...

Daarna is 't tijd voor Philae. Deze tempel van Isis heeft allerlei hieroglyfen. Toen het water (door de dam) de tempel dreigde op te slokken is ie in stukken gezaagd en op een hoger gelegen eiland weer in elkaar gezet. Het eiland hebben ze en passant even de vorm gegeven van het oorspronkelijke eiland. De entree voor de tempel is 50 EGP (zo'n 5 euro). Maar dan ben je er nog niet. De botenmaffia moet dan nog getrotseerd. De Lonely Planet geeft aan dat je bij een kiosk 1 euro moet betalen voor het overvaren en een euro voor de kapitein voor 't wachten, maar de kiosk is foetsjie. Dus onderhandelen maar met de kapiteins onderaan het dok. Ik doe heel erg mijn best maar voor minder dan 5 euro willen ze niet, en dan willen ze max. 40 minuten wachten.

Omdat ik de attention span van een mug heb, lijkt me dat wel haalbaar, haha.

Het bootje vaart je, langs honderden lege, stilliggende bootjes, naar de rots waar de tempel op ligt. Een heel mooi uitzicht en een zalig fris briesje.

De tempel is op zich fraai met mooie kolommen, een indrukwekkende voorkant etc., maar na de tempels in Luxor een paar jaar geleden, niet super bijzonder. Cultuurbarbaar, ik weet 't. Ik dool rond tussen de hieroglyfen en hang rond in de schaduw, alles op mijn dooie akkertje bekijkend. En na een half uurtje ben ik echt wel rond.

Als ik terugkom is mijn bootsman weer foetsjie. Een jongen zegt: Ahmed? Als ik ja knik, belt ie de bootsman die even verderop achter een grote rots verstopt ligt en er snel aan komt varen. In het cafeetje bij de ingang drink ik een colaatje en wordt het 'luxe' gedeelte voor me ontsloten. Omringd door honderden kleurrijke kleedjes op stoelen en banken drink ik 't lauwwarme drankje en waai lekker uit.

Terug in 't hotel haal ik mijn dollars tevoorschijn en wandel via een (nu wel erg drukke soek) naar 't treinstation. Ik word nu stukken minder aangesproken dan gisteren. Bij een oude Nubische vrouw koop ik een vrolijk geschilderd potje. Zowaar kans mijn nieuwverworven Arabisch te oefenen want ze spreekt geen woord Engels natuurlijk. Voor 5 pond ben ik de trotse nieuwe eigenaar.

Op het treinstation staat Abela Sleepertrain duidelijk aangegeven. Geen uitdaging om 't te vinden dus, haha. Ik wordt steeds meer een luxepaardje want voor 80 US$ (vs. 60 US$ voor de same sex tourist ticket) krijg ik een single occupancy slaapcoupe van Luxor naar Cairo voor over 3 dagen. Da's geregeld. In een cafeetje voor het station eet ik een egyptische pizza met tonijn (uit blik dus redelijk veilig) terwijl naast me een morsige man kipfilet staat te snijden in de warmte. De vette stukjes zijn voor de graatmagere poes aan zijn voeten. De Umm ali en andere toetjes lonken, maar ik sla ze toch maar over in deze warmte.

Als je een beetje de weg kent, is 't altijd leuker. Inmiddels ken ik hie aardig de weg en is 't flink warm, hoewel 't geen vervelende warmte is. Maar ik neem toch maar een taxi naar 't hotel voor 50 cent.