Sightseeing en nog veel meer

Dag twee in Parijs alweer. Ik eet thuis een klein broodje met een kop thee en ga daarna op pad.

Eerste halte: alweer Barbès Rochechouart. Vandaag is er markt en da's altijd leuk. Allerlei nationaliteiten en, gezien aan 't aantal verkopers dat mij eruit pikt om tegen te roepen, val ik met mijn blonde haar nogal uit de toon. Vooral oude Fransmannen, Marokkaanse mannen in groenblauwe gewaden met grijze djellaba erover en dit keer voor het eerst dat ik het zie, een hele rij Oostblokkers (zo te horen) die allerlei koopwaren vanuit boodschappentrolly's aanbieden. Beetje louche? haha. Natuurlijk staan er ook de kraampjes met djellabas, huishoudelijke dingen van dubieuze kwaliteit (waar ik twee rubberen gootsteenstoppen koop voor 2,40 samen, die in NL het 5-voudige kosten en die mijn vader inmiddels al 2 weken in bestelling heeft bij de campingwinkel) en de gebruikelijke fruit- en groentekramen. Altijd herrie, altijd vies, maar ook altijd erg leuk!

Ik loop nog even omhoog naar Chateau Rouge en dit keer is er in de Rue Dejean wel een marktje, dat niet veel voorstelt trouwens. De straatjes er omheen zitten vol met Afrikaanse supermarktjes, winkeltjes met authentieke wax-stoffen (uit Nederland en Indonesië) waar vooral de Afrikanen fraaie kledingstukken van maken.

Daarna ga ik weer naar Pont de l'Alma. In de rue de President Wilson is vandaag markt. Een ietwat andere variant van die in de Afrikaanse wijk: de luxe! Hier vind je vooral de traditionele Franse lekkernijen: kazen in soorten en maten (en geuren), boerenbroden die er goddelijk lekker uitzien, kant en klare maaltijden, gevogelte dat je zo wilt kopen (ondanks het hoofd dat er nog aan zit). Maar ook bloedworsten en andere worsten, zuurkoolschotels, prachtige sla en veel soorten vis. De zee-egels (oursins) vallen me op. Die heb ik niet eerder gezien op een markt. Ze zien er onsmakelijk uit, met hun zwarte prikkels en oranje binnenkant met ingewandjes. En ik ben ook geen fan van de vele oesters die uitgesteld staan. De langoustines en kreeften daarentegen... Alleen om hiermee te kunnen koken, wil je al langer blijven!
Al dit lekkers wordt ook nog aangevuld door luxe Libanese kraampjes met olijven, mutabel, lebnah, houmous en zalige kleine snackjes, waar ik er 2 van probeer.

Omdat de stroom mensen voor de deur van het Musee d'Art Moderne vandaag bijna nog langer is dan gisteren, sla ik nu maar wéér over. De expositie van Basquiat is zondag voor 't laatst, dus dat wordt niets meer, denk ik.

Dus loop ik over de Avenue George V naar de Champs Elysees. De Arc de Triomph is in een grauwe nevel gehuld maar toch altijd weer leuk om te zien. Zeker als je er niet omheen hoeft te rijden (met gevaar voor eigen leven).
Ik duik een zijstraat in om helemaal aan 't andere eind van de Rue de Berri uit te komen bij de 'Compagnie Francaise de l' Orient et de la Chine', een winkel gespecialiseerd in oosterse producten. Uiteindelijk koop ik er niets omdat ik het assortiment minder indrukwekkend vind als jaren geleden. Terug in de Rue Berri kom ik uit bij Lô Sushi. In Nederland had ik al gezien dat zij zee-egel (oursin) op de kaart hebben. Iets na 12 uur gaat de deur open en ik kan meteen doorlopen.

En ja, ik heb zee-egel gegeten. En nee, het was niet lekker! Omdat ik er vet veel geld voor moest neertellen heb ik het niet na de eerste hap opgegeven. De oranje fliebertjes worden geserveerd in de helft van hun prikkelige velletje en hebben een blubberige textuur en smaken zoutzoet-vissig. Na 3 happen heb ik de moed opgegeven. Gauw een hapje zeewiersalade erachteraan, wat trouwens ook een beetje een 'acquired taste' is. Affijn, afgemaakt met een paar superlekkere sushi's was dit weer een leuk experiment, hahaha.

Ik ben inmiddels weer flink moe aan 't raken van al het lopen (vooral die killer-trappen in de metro). Zo moe dat ik besluit definitief niet naar de hammam te gaan. Ik ga er wel naartoe om even in de winkel te neuzen. Voor ik er ben, loop ik vanuit metro Jussieu terug richting Seine om een blik op het Institut du Monde Arabe te werpen. Omdat ik er een jaar of wat geleden al geweest ben (en de collectie niet heel bijzonder spannend vond destijds) ga ik niet naar binnen. Ik loop terug en ga, net voor de moskee, nog even het Jardin des Plantes in. Da's met mooi weer toch aantrekkelijker, haha. Het is hier vreselijk koud, ondanks de muren rondom.
De winkel van de moskee stelt niet veel voor. Had ik kunnen weten, dat was altijd al zo.
De binnenplaats hebben ze volledig overdekt en met enorme terrasverwarmers flink warm gestookt. De mussen hebben ook hun weg gevonden onder de tentzeilen. Met een thé a la menthe en een soort Spaanse churro (maar dan met rozenwater) geef ik mijn benen even wat rust. Vals plat, Parijs!

Op de terugweg zie ik dat een van mijn favoriete winkeltjes, Thé Bleus, verhuisd is. Ik sla steil achterover: exact dezelfde theepotjes als ik heb gekocht en gezien gisteren, kosten hier tussen de 112 en 160 euro. Wow! Ik heb spontaan spijt dat ik die mooie blauwe en die met die libelles niet ook meegenomen heb, gisteren!

Vervolgens ga ik via Jussieu even naar metro Tolbiac. Hier ligt het warenhuis Maison du Monde. Nog steeds veel leuk spul, maar geen specifieke Japanse dingen meer. Tolbiac ligt aan de kop van Chinatown in 't 13e, maar ik ben te moe om me daar naartoe te slepen.

Ik kies voor iets nieuws: de wijk rond metro Saint Placide. De Rue Placide en Rue de Cherche-midi zijn supergezellige straatjes met allerlei leuke winkeltjes: van Salon du Thé tot Serendipity, een allerhipst kinderwarenhuis, met de mooiste woondingen voor kinderen. Watertanden, maar onbetaalbaar!
Maar ook leuke bloemenwinkeltjes, restaurantjes, tweedehandskledingzaakjes en allerlei ander leuks. Bij Palais de Thé laat ik me verleiden door een zak Thé du Hammam... voor straks thuis op de bank. De theepotten hier zijn ook weer exorbitant duur: ze beginnen hier bij 130 euro en weer: precies hetzelfde. Grmpf, ik had mezelf mogen trakteren op meer moois, haha.

Genoeg geshopt. Met de metro ga ik naar La Motte Picquet en neem van daar de bus naar Ecole Militaire. Stom genoeg stap ik een halte te vroeg uit en moet ik een flink eind lopen. Maar als ik dan uitkijk over het Champ de Mars, de Eiffeltoren en het Monument of Peace (een kunststof kunstwerk met in 32 talen het woord vrede erop), dan is 't ook wel weer erg mooi.

Strompelend haal ik de Rue de Grenelle: tijd voor een kopje thee met de beentjes omhoog.