Brok in mijn keel...

Ik slaap tot 8 uur en doe dat goed... 't bed ligt zalig en de dikke deken is fijn met een airco die maar eens stand kent: arctisch!

Na een kort ontbijt wissel ik wederom van kamer (kamer 4). Ditmaal 1 met 2 bedden en zonder rooklucht. Beter!

Ik ga eerst richting citadel en Ummayadenmoskee. De temperatuur loopt al flink op en de straten zijn uitgestorven (want vrijdag en da's een vrije dag in islamitische landen) tot ik in een keer een grote groep zwartgesluierde dames achterop kom. Ik loop met hen op naar de Hammidiyeh soek en kom in nog grotere groepen mensen (vooral vrouwen) terecht. De winkeltjes zijn dicht maar straatverkopers hebben 't overgenomen. En opeens, aan 't einde van de lange overdekte gang, doemt de Ummayadenmoskee op. Geweldig mooi en drommen, drommen mensen. De meeste vrouwen van hoofd tot teen gesluierd met de hoofddoek in de mond geklemd, een enkeling in nikab en twee boerka's zelfs. Een gekakel van jewelste. In plaats van met een paraplu loopt de reisgids ('t zijn toeristen blijkt later) met een vlag met arabische tekst. Om 't hoekje haal ik een grijsbruin gewaad en hul me geheel in 't ding. Schoentjes uit en dringen maar: elleboogjes erbij want die ouwe dametjes duwen als de beste.

De moskee is waanzinnig mooi met erg mooi groen en goud mozaiek.Maar als ik bij het altaar van Hussein kom krijg ik een brok in mijn keel: iedereen kust en aait het met glas omgeven altaar. Bij sommige mensen stromen de tranen over de wangen. Dat noem ik nog eens godsdienstig! Net om 't hoekje gaat ineens gezang op: een groep mannen (waarschijnlijk shiitische pilgrims uit Iran) begint te chanten en zichzelf voluit op de borst te slaan. Steeds harder slaan en zingen ze, oude vrouwen, kromme mannetjes, iedereen doet mee. Als het gezang met explosief geschreeuw tot een eind komt zien sommige mensen me ineens staat. Ik krijg vriendelijke glimlachjes en verbaasde blikken. Vrouwen wrijven met een groen doek (heilige kleur in islam en vaak ook gebruikt voor medersa's/madrassa's ofwel (koran)scholen) langs de zilveren kast van Hussein. Een mevrouw ziet mij en wrijft de groene doek langs mij... zegeningen, lijkt het, als ze ook haar familieleden ermee wrijft. Indrukwekkend hoor.

Bij een gat in de muur, helemaal van zilver, steken de pilgrims een voor een hun hoofd naarbinnen.

Intussen is er in de ruimte ernaast iemand aan het preken geslagen en groepen mensen luisteren naar de preek. Gezangen klinken overal. Ook in de grote zaal van de moskee, waar mannen aan de ene kant naar binnen mogen en vrouwen aan de andere kant. Wederom een groepje mannen die zingen en zichzelf op de borst slaan.

Overal in de moskee zitten mensen, kijken om zich heen of eten een hapje. Het hangt er met de benen uit en ondanks de attention span van een vlo blijf ik er bijna 1,5 uur. Wat een superervaring!!!

Inmiddels is 't buiten ruim 38 graden... beetje warm, zeg maar. Ik dool rond en kom bij de tempel van Sayyida Ruqara, ook een heel heilige plek. Wederom een gewaadje aan. Maar hier ben ik sneller klaar en ik dool door de straatjes, kom over de fruitmarkt met manden en manden met verse aardbeien, kersen, zelfs bramen. Al is bij de bramen de verhouding wormpjes ongeveer 70:30. Jekkie!

Uiteindelijk beland ik met een mierzoete bananenshake van zo'n 70 cent(banaan en gecondenseerde zoete melk) langs een niet al te welriekend stroompje en in de schaduw puf ik even uit.

Eerst maar eens even een broodje scoren en even bijkomen in de koelte van de hotelkamer en dan rond 4 uur weer op pad.