Ladies market

Nog voor het ontbijt ontmantel ik ook hier mijn prinses-op-de-erwt stapel matrassen. Vannacht heb ik 't onvoorstelbaar warm gehad, de deken was niet eens echt nodig.

Op het veldje naast het kamp staan een volwassen en een jonge kameel vastgebonden aan een zak zand. Mooi, foto-op... Smile at the camera and say cheese! (Of chease, volgens Omani spelling, haha). Op het moment dat ik me richting moederlief keer knabbelt het jong vrolijk aan mijn paardenstaart... hmmm, stro! Als ik naar het jong omkeer, drukt ze de neus tegen de camera... zo cool!

Het ontbijt is goed: cereals, Omani gerechten met chapati's of gewoon westers beleg, maar dan wel weer op de chapati :-). In het hele kamp staan mooi stilleventjes opgesteld, dus foto na foto voor we op weg gaan naar Muscat.

Een Engels stel riep gisteravond heel enthousiast: hee, we hebben je gisteren gezien bij de schildpadden en vandaag bij de wadi... wat leuk, zitten we op de zelfde route? Ik kwam met hen aan de praat en ze gaven aan dat er vandaag in Ibra de Ladies' Market is. Dus daar gaan we op weg naar huis nog even langs. We hebben dan ook een mooi rondje van een kilometer of 900 gereden.

Maar goed, eerst de woestijn uit. De Engelsen had ik beloofd dat we, als zij vast zouden staan, hen zouden komen helpen want zij waren met gids de woestijn ingereden maar moesten er zonder weer uit. Maar Nasser nam de ongebaande paden en soms doken we met de neus wel zo'n 30° steil naar beneden, andere keren hingen we in ongeveer dezelfde hoek zijwaarts tegen een zandduin aangekleefd. Geweldig leuk! Op een gegeven moment nog even een foto stop voor de bedoeienententen die her en der in het landschap staan... je vraagt je af hoe mensen zo kunnen leven (als er andere opties beschikbaar zijn).

Na een rit van een klein uur zijn we terug aan de rand van de stad en worden de banden bij een kleine 'auto repaire en tyre service' opgepompt door een Indier.

De rit naar Ibra leidt door onherbergzaam gebied. Nu is eigenlijk heel Oman onherbergzaam, maar hier staan grote donkere gegroefde bergen wacht langs de nieuwe snelweg. Witte dorpen met weinig charmante huizen doorbreken dat uitzicht af en toe. Grote witte watertonnen staan bovenop veel huizen, de witte kantelen op de watertonnen dezelfde als op de vele forten van Oman.

Ibra is niet een heel klein dorp en we rijden stapvoets in het vele verkeer richting Ladies Market. Normaliter zie je op Omani markten alleen maar mannen kopen en verkopen, maar hier zitten elke woensdag ook de vrouwen tussen kramen vol met kleren, kitsch gekleurde slierten waarmee de haremachtige broeken aan de onderkant afgezet zijn. De Bedoeienenvrouwen zijn stuk voor stuk ontzettend fel gekleurd gekleed, met veel soorten dessins over elkaar. Een flink aantal draagt het bijzondere snavelmasker: een masker met ter hoogte van de neus een scherpe snavelvorm. Heel mooi om te zien, zo'n oude traditie. Tussen de kleurrijke bedoeienenvrouwen lopen de statige dames in lange zwarte gewaden, de een nog mooier afgewerkt dan de ander. De een wat meer gesluierd dan de ander. Hier zie je regelmatig dat de bovenkant van de gezichtssluier tussen de ogen door een koordje verbonden is met het stuk sluier over wangen en neus!

Als ik bij een lokale dame de hennapatronen tegenkom waar ik mijn zinnen op had gezet, blijkt ze Engels te spreken. Makkelijk! Een meisje van midden twintig in zwarte abaya en gezichtssluier (ogen vrij, dat wel) spreekt me aan in aarzelend Engels. Ze stelt me wat vragen en ik probeer via haar te weten te komen of ik mijn handen hier kan laten doen, maar dat blijkt niet het geval. Helaas. Maar wel leuk, zo'n kort contactje op de lokale markt!

Bij een paar bedoeienendames vraag ik of ik foto's mag maken van hun spullen: allerlei middeltjes, geurige harssoorten, hennapoeders en ander ondefinieerbaars. Zolang ik hen er niet opzet, is de boodschap. Dus ik laat hen zien dat alleen de middeltjes erop staan en ze lachen vriendelijk.

Na een rondje dorp, met wat bliksembezoekjes aan huishoudwinkeltjes waar ik onverrichter zake weer wegga besluit ik in een coffeeshop wat te drinken, tot verbazing van de clientele maar ook de eigenaren.

Dit marktje, met allerlei kitschigheid, glimmers en glitters, dikke winterkleding met nepbont voering, gevoerde jasjes en dikke wollen sokken (want met 30 graden is 't hier zoooo koud) is hartstikke leuk!

Na een tijdje dool ik terug en blijkt Nasser al dubbelgeparkeerd op me te staan wachten.

De rest van de rit verloopt, op een naar ongeluk waardoor een grote auto de halve voorkant kwijt is, en allerlei gevaarlijke capriolen van chauffeurs die net iets teveel willen inhalen na, rustig en 't uitzicht is wederom indrukwekkend ruig.

In de buurt van Muscat dringt de industrie het landschap weer binnen en is 't gedaan met de mooie natuur.

Als ik bij Claudia thuiskom, ben ik precies op tijd om aan te schuiven bij de zalige lunch die Meena heeft gemaakt: een rode viscurry op basis van kokosmelk, met lekkere rijst.