Yerevan: vals plat
Door: DanielleFrek
Blijf op de hoogte en volg Danielle
15 November 2011 | Armenië, Jerevan
Na 3,5 uur lekker slapen op een erg harde matras word ik verfrist wakker. Het tijdverschil met Nederland is, net als in Moskou, 3 uur.
Mijn hostel (Envoy) zit in een zijstraat van de grote verkeersader Meshrop Mashtots Avenue. Lekker centraal. Om deze tijd (voor 10 uur) is er nog geen kip op straat.
Yerevan lijkt qua bouwwerken een mix van Berlijn, Parijs en een flinke dosis Rusland. Brede avenues met in de tussenliggende stegen verkruimelende gebouwen met roestige hekken en trappen.
Al vrij snel loop ik tegen het Opera House op Opera Square aan. Een groot, donkergrijs Sovjet gebouw in een ontmanteld parkje met een aantal grote Russisch aandoende beelden er omheen. In de paviljoentjes zitten cafeetjes waar her en der wat mensen zitten.
In de verte op de heuvel zie ik het beeld van Moeder Armenie, in een park net buiten de stad.
Mijn ontbijt sla ik over en ik ga richting de Cascade. Een enorm hoge trap van witte steen waarin een weldoener uit de diaspora (Cafesjian) inmiddels een museum heeft aangelegd. In de goed onderhouden tuin voor de trappen staan mooie beelden opgesteld. Het binnenste van het overweldigende bouwwerk is een wirwar van roltrappen, liften en niveauverschillen. Op elke verdieping vind je een expositieruimte of een mooi terras met fonteinen en schittend uitzicht over grauwgrijs Yerevan!
De kunstwerken varieren van gegoten glassculpturen tot geometrische, optische schilderijen. En dat voor maar 2 euro entree.
Als ik weer langs het Operagebouw kom, blijkt de kassa open. In een stoffig hokje zit een dame achter stapels boeken. Mijn gereserveerde kaartje blijkt ' the best seat' in het gebouw te zijn. Ik hou mijn hart vast: voor 12 euro (6.000 dram) mag ik vrijdagavond 3 uur lang genieten van het ballet Romeo en Juliet.
Van Bart heb ik als kadootje voor mijn verjaardag deze voorstelling gekregen: een blad volgeplakt met muntgeld en volgetekend met ballerina's in tututjes.
Inmiddels is het tijd voor de lunch. Bij een Mexicaans aandoend restaurantje neem ik de buffetlunch voor 4 euro: een rare maar smakelijke mix van spicy Mexicaanse chicken fried rice, groente tempura, gegrilde mediteraan aandoende groenten en champignonsoep met verse broodjes. En gratis wifi.
Buiten is het fris maar niet onaangenaam koud, met een helder zonnetje over de mistig grijze stad. Binnen zijn de temperaturen subtropisch en strip ik mijn winterjas en fleece af tot ik in een shirtje met korte mouw zit. Hierbij vergeleken zijn de temperaturen op kantoor een lachertje!
Mijn hostel (Envoy) zit in een zijstraat van de grote verkeersader Meshrop Mashtots Avenue. Lekker centraal. Om deze tijd (voor 10 uur) is er nog geen kip op straat.
Yerevan lijkt qua bouwwerken een mix van Berlijn, Parijs en een flinke dosis Rusland. Brede avenues met in de tussenliggende stegen verkruimelende gebouwen met roestige hekken en trappen.
Al vrij snel loop ik tegen het Opera House op Opera Square aan. Een groot, donkergrijs Sovjet gebouw in een ontmanteld parkje met een aantal grote Russisch aandoende beelden er omheen. In de paviljoentjes zitten cafeetjes waar her en der wat mensen zitten.
In de verte op de heuvel zie ik het beeld van Moeder Armenie, in een park net buiten de stad.
Mijn ontbijt sla ik over en ik ga richting de Cascade. Een enorm hoge trap van witte steen waarin een weldoener uit de diaspora (Cafesjian) inmiddels een museum heeft aangelegd. In de goed onderhouden tuin voor de trappen staan mooie beelden opgesteld. Het binnenste van het overweldigende bouwwerk is een wirwar van roltrappen, liften en niveauverschillen. Op elke verdieping vind je een expositieruimte of een mooi terras met fonteinen en schittend uitzicht over grauwgrijs Yerevan!
De kunstwerken varieren van gegoten glassculpturen tot geometrische, optische schilderijen. En dat voor maar 2 euro entree.
Als ik weer langs het Operagebouw kom, blijkt de kassa open. In een stoffig hokje zit een dame achter stapels boeken. Mijn gereserveerde kaartje blijkt ' the best seat' in het gebouw te zijn. Ik hou mijn hart vast: voor 12 euro (6.000 dram) mag ik vrijdagavond 3 uur lang genieten van het ballet Romeo en Juliet.
Van Bart heb ik als kadootje voor mijn verjaardag deze voorstelling gekregen: een blad volgeplakt met muntgeld en volgetekend met ballerina's in tututjes.
Inmiddels is het tijd voor de lunch. Bij een Mexicaans aandoend restaurantje neem ik de buffetlunch voor 4 euro: een rare maar smakelijke mix van spicy Mexicaanse chicken fried rice, groente tempura, gegrilde mediteraan aandoende groenten en champignonsoep met verse broodjes. En gratis wifi.
Buiten is het fris maar niet onaangenaam koud, met een helder zonnetje over de mistig grijze stad. Binnen zijn de temperaturen subtropisch en strip ik mijn winterjas en fleece af tot ik in een shirtje met korte mouw zit. Hierbij vergeleken zijn de temperaturen op kantoor een lachertje!
-
16 November 2011 - 13:26
Christel:
Op kantoor is het 's ochtends nu nog kouder dan vorige week...!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
