Stormwind, quad crossen en naar Aswan

Er waait al een hele dag en nacht een flinke stormwind in Dahab. Alle tentjes hebben kleurrijke doeken opgehangen om de wind en 't opspattende zeewater tegen te houden.

Ik laat me met een taxi naar 't Hilton brengen, steek het enorm luxe terrein met tig lege zwembaden over naar 't strand en ga met de blote voeten de kust langs... voor een meter of 20. Het strand van de laguna (aan deze kant) is hartstikke scherp en mijn recent gepedicuurde voetjes kunnen het niet aan, haha.

Dus schoenen weer aan en voorover geleund tegen de wind in... zaaaalig! Door de harde wind en de lagere temperatuur voelt het zelfs fris. Op de lagune stikt 't nu al van de windsurfers en kitesurfers. Cool gezicht. Ook hier bijna geen toeristen te bekennen, behalve een paar Russen.

Ik loop langs het strand waar op een gegeven moment een groot hek de zee in steekt. Een jongen loopt er omheen, dus ik doe ook maar een poging: broek tot hoog op de bovenbenen omhoog en glibberend over de gladde bodem tot ik gewoon weer langs het strand verder kan. Al met al doe ik een uur over de wandeling naar het hotel. Enorme delen lans de kust zijn compleet vervallen en verlaten. Leeg hotel na leeg hotel. Erg triest gezicht. En overal waar gebouwd wordt, ligt het werk stil.

Na een Egytisch ontbijt waag ik me richting quads. Als ik om 11 uur vertrek, ingepakt in mijn haarband als een touareq, ben ik de enige met de gids: 2 uur lang rondcrossen. Als we net op weg zijn, wordt de gids gebeld dat er nog een meisje komt. We rijden over de weg naar de bergen en scheuren daar tussen de geel en grijze bergen door rul zand en vooral veel stenen. Als je langs de vuilnis kijkt, en er vervolgens langs bent, dan is 't uitzicht geweldig: hoge bergen, droge hitte en een stralend blauwe hemel terwijl je met alle macht scheurt door kuilen en over stenen die je bijna van de quad gooien. Ik hou de gids mooi bij, af en toe moeten we wel wachten op de Engelse sjaggerijn... Ik rij in ieder geval niet als een meisje, hahaha. Het oneffen terrein staat garant voor 't nodige slippen, springen en flink gasgeven bergopwaarts, of flink remmen bergafwaarts om in ieder geval in 't zadel te blijven.

Na de bergen en een viewpoint over Dahab gaan we naar een Bedoeinentent in een ander deel van de bergen. Fatsoenshalve drink ik een sprite (de thee durf ik hier niet aan, als ik de hoeveelheid vliegen en primitieve omgeving zie). De Engelse sjaggerijn doet niets anders an 'piss off, fuck off' roepen naar de zwermen vliegen om vervolgens languit op de grond te gaan liggen en een doek over zichzelf heen te gooien. Zo beschaafd...

Daarna crossen we door naar de laguna en rijden daar over de zilte vlakte, overal liggen bergen bouwafval en rotzooi. Plastic everywhere. Zo zonde! Maar de laguna is geweldig mooi: nog meer kite- en windsurfers dan vanochtend. En dan is de twee uur al bijna om en scheuren we in volle vaart weer richting vertrekpunt. Ik heb de striemen van de handvatten in de handen staan, zo hard moet je aan 't stuur trekken: Heel cool!

Helemaal stoffig en toch nog iets verbrand kom ik terug in Penguin Village, waar ik de kamer (gratis) 4 uur langer kon houden. Snel douchen en in de taxi naar de luchthaven van Sharm el Sheikh.

Van Sharm vlieg ik naar (een ronduit koud) Cairo, stap snel over op de vlucht naar Aswan en om 21.15 sta ik in een warm Aswan.

De taxichauffeur is de eerste die mijn 'ik ken mijn weg' sprintje weet af te breken (ik ben hier nog nooit geweest natuurlijk). En dan zit ik, voor de real African Experience, in een oude Peugeot 405 taxi met vloerbedekking op 't dashboard en de stoelen, maar zonder gordel (old car, madam, old car) en vooral ook: zonder licht.

De Nubische chauffeur, een grote zwarte man in lang wit gewaad, vertelt volop over waar we in 't donker langsscheuren, onverlicht over de snelweg.
Aswan is megagroot en druk als ik afgezet wordt voor de trap naar mijn hotel. Het Keylany is basis maar erg netjes en vooral erg schone bedden.

Als ik naar de wc wil moet ik mijn buik intrekken want de wc zit half onder de wasbak.
Ik zie hier in een kwartier meer vrouwen dan in Dahab in 4 dagen. Bijna allemaal gesluierd, dat wel.

In de drukke winkelstraat scoor ik nog wat voorverpakte croissantjes (ik heb sinds 14 uur niet meer gegeten), ontwijk met een gil een dikke kakkerlak op straat tot grote verbazing van de verkoper, verbouw mijn kamer zodat het hoofdeinde bij 't stopcontact zit (bed helemaal omgedraaid ,haha) en met de aircon op een frisse 28 graden lig ik om 23 uur ofzo in bed. Best een druk dagje, maar alweer meer dan de moeite waard.