Ronddolen door Vilnius

Een lang weekend Vilnius… het stond al een tijdje op mijn verlanglijstje en eindelijk kwam het er dan van. Nog geen twee uurtjes vliegen vanaf Eindhoven met één van mijn favoriete luchtvaartmaatschappijen (vanwege de bestemmingen): WizzAir. Dat ze leuke aanbiedingen hebben, is altijd mooi meegenomen.

Met van die hotelbonnen van de Kruidvat hadden we, vanwege de vroege vlucht, voor erg weinig geld een mooie kamer in het best luxe Kloosterhotel Willbrordhaeghe in Deurne.

Na een bezoek aan het Van Abbemuseum, lekker tapas eten in het centrum en een kort rondje langs de lichttentoonstelling Glow (bijv. Bulb the blob) brachten we ook nog een bezoek aan oude vriendin Sandra, die ik in 1999 leerde kennen tijdens een reis naar Vietnam. Veel te laat reden we weg uit Oirschot voor een korte nacht.

Aan het einde van de ochtend landden we in de hoofdstad van Litouwen, Vilnius (note to self: spreek uit als Vilnjùs, niet Vilnioes). Met de bus ben je voor een euro binnen 20 minuten in de stad. De schrik sloeg me een beetje om het hart van de vervallen omgeving waarin ons hotel moest zitten: gevels waar de buitenste lagen verf en zo’n 10 cm steen afgebrokkeld waren, verrotte kozijnen waar de mijne thuis nog mooi bij lijken. In mijn eentje minder belangrijk, maar met mijn moeder erbij… Maar da’s altijd een beetje ‘cultuurshock’ want na een dag valt het amper meer op.

Gelukkig is ons stekkie zalig: een recent verbouwde guesthouse in een van de weinige netjes gestucte huizen: gloednieuw, kraakhelder schoon, lekker frisse badkamer, alles met mooie oude elementen als originele stukken muur en vers, mooi Scandinavisch lichthouten balken. En vooral: bij het busstation én treinstation in de buurt, ideaal gelegen als je ook Trakai (Tráá-kai) wilt aandoen. En met een bus rechtstreeks naar alle delen van de stad.

Binnen no time waren we ingecheckt, stonden we in de Halès Turgus, een markthal met verdraaid hippe tentjes tussen de traditionele zuurkool, ingemaakte tomaten, augurken en worsten zo groot als een kleine voetbal. Maar ook met een mooie mural van Millo (Italiaanse streetartist) op de muur ertegenover.

Okay, het is iets frisser dan in Nederland, maar de gemiddelde Litouwer of Litouwse is ingepakt alsof ‘t -15 is. En dat maakt toch de sfeer een beetje 'af'.

Iets voorbij de Halès Turgus zit de Gate of Dawn, één van de belangrijkste bezienswaardigheden van de stad. Met erachter een kerk waar het zo vol is dat er geen mensen bij in passen en iedereen rondschuifelt. Er is een feestdag voor Maria gaande. De plafonds en aankleding zijn waanzinnig: protserig, kitsch. Een mooie setting met al die mensen.

In een knus tentje eten we snel een hapje (pastel de nata en perenlimonade) om vervolgens de oude stad door te dwalen. We komen langs zoveel (oude) kerken dat ik niet eens probeer de namen te onthouden, door mooie winkelstraten, over pleinen en door kleine steegjes vol verval. Van alles wat. Ik ben nu al onder de indruk van Vilnius. Tegen de avond is ’t tijd om een restaurantje te zoeken, en geloof mij, daar kunnen ze er hier wat van. Het één nog beter klinkend dan het ander, met moderne varianten op Litouwse klassiekers. Maar mijn moeder keurt ’t ene na ’t andere geweldige eettentje af omdat ze een kieskeurige eter is. Dus belandden we in het mooie compromis van Kitchen, op het luxe plein voor het stadhuis, op een bovenverdieping. Het interieur is modern strak maar wel warm, de keuze op het menu zo fijn dat ik twijfel, twijfel en nog eens twijfel, want het liefst proef ik alles. Met een runderstoofpot en vooraf een makreelsalade (mijn moeder) en een camembert met rozemarijn en knoflook en een risotto met venkel en nog iets voor mij. En een zálige verse citroenlimonade met rozemarijn.

Met de buikjes vol en nog een bezoekje aan de Maxima supermarkt naast de Halès Turgus voor het ontbijt de volgende ochtend hebben we er al op de eerste ‘halve’ dag een flinke bezichtiging op zitten. Ook omdat we alles lopend hebben gedaan. Een mooi begin!