Quadbiken, een enorm succes!
Door: Danielle
Blijf op de hoogte en volg Danielle
24 Oktober 2017 | Malta, Marsaxlokk
De volgende ochtend worden we, eenmaal in de haven, wéér teleurgesteld: too much wind! Weer geen boottour. En dus beslissen we een quad te huren. Als we op Gozo hadden willen rondcrossen, dan hadden we dat een dag van tevoren moeten reserveren. Dus huur ik er eentje voor Malta. Ik kies voor de zuidelijke route naar een nu rustig Marsaxlokk. De weg er naartoe is niet goed voor mijn gemoedsrust: we moeten namelijk over de snelweg door een tunnel. Aan de linkerkant van de weg ook nog. Met Bart achterop en tussen ons en ’t langs denderende verkeer helemaal niets anders dan een helmpje. Maar het gaat hartstikke goed en ik rij niet eens op ouwewijventempo (wat volgens Bart het grootste gevaar was als ik op een quad stapte, haha).
In Marsaxlokk parkeren we de quad aan de kade, naast een terrasje. En dan... draai ik de sleutel kapot in het wielslot. Daar gaat onze planning. We bestellen drankjes en wat te eten. Ik bel de quadverhuurder, de sleepwagen haalt de onklaar gemaakte quad op en vraagt nog netjes of we mee willen. Dat doen we niet, maar ik wil natuurlijk wel bij de quadverhuurder langs dus we kunnen niet meer naar St Peters Pool. We kijken dus maar niet eens óf die bootjes überhaupt gaan. Niet alleen baal ik van de stomme actie met de quad, de maaltijd aan ’t kleurrijke haventje is ook nog eens de duurste en slechtste maaltijd van de vakantie. Bart eet zijn spareribs niet eens op en ik laat 70% van mijn koude visschotel staan.
We gaan met de lokale bus via Valletta terug naar Sliema. Veel doen we die dag niet meer, behalve de hulptroepen inroepen: mijn vader gaat de volgende dag prijzen vragen in NL, op FB helpen vriendinnen we voort. Ach ja, shit happens! Net voor de zon onder gaat, zwemmen we nog even bij het moederhotel van onze hotelketen. Of eigenlijk: we hangen in het overjarige bubbelbad want het zwembadwater binnen én buiten is te koud en zo hoog boven op het 7 verdiepingen hoge gebouw is ’t al gauw te fris.
Met een paar take-away-pizza’s en een bak Oreo-cookies-ijs verkassen we naar ons appartement. Wat een zaligheid, zo’n dakterras!
In Marsaxlokk parkeren we de quad aan de kade, naast een terrasje. En dan... draai ik de sleutel kapot in het wielslot. Daar gaat onze planning. We bestellen drankjes en wat te eten. Ik bel de quadverhuurder, de sleepwagen haalt de onklaar gemaakte quad op en vraagt nog netjes of we mee willen. Dat doen we niet, maar ik wil natuurlijk wel bij de quadverhuurder langs dus we kunnen niet meer naar St Peters Pool. We kijken dus maar niet eens óf die bootjes überhaupt gaan. Niet alleen baal ik van de stomme actie met de quad, de maaltijd aan ’t kleurrijke haventje is ook nog eens de duurste en slechtste maaltijd van de vakantie. Bart eet zijn spareribs niet eens op en ik laat 70% van mijn koude visschotel staan.
We gaan met de lokale bus via Valletta terug naar Sliema. Veel doen we die dag niet meer, behalve de hulptroepen inroepen: mijn vader gaat de volgende dag prijzen vragen in NL, op FB helpen vriendinnen we voort. Ach ja, shit happens! Net voor de zon onder gaat, zwemmen we nog even bij het moederhotel van onze hotelketen. Of eigenlijk: we hangen in het overjarige bubbelbad want het zwembadwater binnen én buiten is te koud en zo hoog boven op het 7 verdiepingen hoge gebouw is ’t al gauw te fris.
Met een paar take-away-pizza’s en een bak Oreo-cookies-ijs verkassen we naar ons appartement. Wat een zaligheid, zo’n dakterras!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
