Menton, Monaco en Nice

Het is niet meer voor achten als ik naar de haven van Nice ga maar ik ben ook niet laat. De eerste aanblik van de haven is nogal lelijk: er staat een groot industrieel bouwwerk in omdat ze aan het verbouwen lijken te zijn. Het is afgedekt met zwart-wit geprinte doeken. Het haventje is niet bijzonder, na wat ik de afgelopen dagen al heb gezien.

Bus 100 naar Menton staat geparkeerd klaar aan de haven. Ik loop de haven op het laagste niveau rond en tref de bus klaar voor vertrek aan. In een seconde gooi ik de planning van de trein naar Monaco overboord en stap voor 71 haltes in bus 100 naar Menton. En man oh man, wat een goede keuze. De bus rijd namelijk de hele kust rond, langs azuurblauw water, witte bootjes erop, zeilboten met stoere zwarte zeilen, het strand is zowaar al druk met wandelaars in de ochtendzon. Een uur en een kwartier en 1,50 euro later sta ik in het centrum van Menton. Ik scoor een ontbijt-danish en ga op zoek, langs de mooie haven/boulevard, naar de overdekte markt. Ik eet een auberginebeignet en snuffel in de hal een beetje rond. Buiten verkopen ze socca, de lokale kikkererwtensnack, maar ik heb mijn buik net vol. Jammer.

Het Jean Cocteau museum zit in een futuristisch gebouw. En het is vol! Een half uur later terugkomen, is het devies. En na een half uurtje op de landtong aan het einde van de haven kan ik meteen doorlopen. Er hangen wat interessante werken van de dichter en toneelschrijver. Leuk om mee te pakken. Naar haven van Nice, aan (ver)bouwen, niet bijzonder charmant. Daar bus 100 gepakt, 71 haltes voor 1,50 euro naar Menton.

Via de oude stad en de nodige mooie okerkleurige en roze kerken, okerkleurig en blauwe steegjes raak ik steeds meer onder de indruk. Mooi hier! Ook tref ik hier een broodje merguez. Alleen niet zo lekker als ze horen te zijn. Jammer.

Net als ik bij ’t Casino kom aanlopen, rijdt de bus voor richting Monaco. Terug langs die schitterende Côte d’Azur. Ik stap net iets vroeg uit in Monaco. Dat betekent een lift naar zeeniveau en een flinke wandeling. Die wandeling voert me door een mooie Japanse tuin waar de bloesem net ontwaakt.

Ik zie een Nobu-restaurant in een grote toren. Hmm, had ik dat eerder geweten!

Bij de jachthaven zoek ik de Bateau Bus en lekker oubollig vaar ik even later, in mijn eentje op de boot, door de haven van Monaco, overschaduwd door enorme jachten van miljoenen euro’s. Wat een geld-geweld hier, zeg. De haven an sich vind ik lelijk, de rijkdom en pracht zit hogerop verstopt. Hoewel de Ferrari showroom en de auto’s al wel een puntje van die sluier lichtten.

Met de roltrappen en liften ga ik omhoog naar het Oceanografie museum, naar Place de Palais en dool ik rond door de oude wijk. De uitzichten zijn prachtig, vanaf de oude kanonnen en op het pad naar beneden. Na heel wat genieten daal ik weer af naar zeeniveau.
Net als ik kom aanlopen komt de bus eraan. Een sprintje later zit ik in bus 100 terug naar Nice Porte.

Op naar de oude wijk maar weer. Na flink rondslenteren beland ik bij de Cours Saleya met allerlei lekkere restaurantjes. Voor heel wat minder geld eet ik hier een zalig driegangendiner met oesters vooraf, gegrilde sardines en een creme brulee. Ik kan geen pap meer zeggen en sla ’t ijsje van Fenoccio dat ik mezelf beloofd had maar over.

Via de Place Massena loop ik weer omhoog naar ’t hotel. Moe en voldaan, dat omschrijft mij op dat moment perfect!