l'Ilot duiken

Volgens de Nederlandse duikschooleigenaresse is de duik rondom l'Ilot iets uitdagender maar ' dat kun je wel', De eerste duik sla ik graag over, een wreckdive die heel diep is (en waarvan ik later hoor dat het klein was en dat je als een potje met pieren rondom het wrak ligt).



Ik ben hier nu al zo lang en ik heb nog niet eens gezwommen, dat wordt dus tijd! Net naast de stoelen van een luxe resort knoop ik mijn rugzak aan een in onbruik geraakte strandwachtstoel. Er is nog geen kip op het strand, behalve een stel Japanners dus ik ga daar in de buurt ook het water in. Een school vissen zwemt weg voor mijn benen. Het water voelt, met ruim 30 graden, nog koel ook. Het water is zalig, de zon brandt al flink op mijn armen (crispy van gisteren ondanks de factor 50) en nek. Lekker loom ronddobberen...



Eenmaal uitgedobberd (en bang voor zonnebrand) veeg ik het zand van de voeten en ga weer huiswaarts. Even snel iets eten voor de duik. Om iets voor 11 sta ik in de schaduw op de bus te wachtn, een mevrouw sluit zich bij me aan. We wachten, en wachten. De bus die elk half uur moet komen, is er na 35 minuten nog niet. Ik maak een half babbeltje met de mevrouw, die me, als haar neef haar ziet staan, haar een lift aanbiedt. Of de mevrouw ook mee mag, maak ik uit het Creools op. Sommige woorden zijn universeel, haha. En dat mag, dus we stappen in de auto en ik word netjes bij Big Blue Divers afgezet.



Net als gisteren op de terugweg, mag ik mee in de cabine van de pickup richting boot. Meteen als ik instap en de flessen ingeladen zijn, vertrekken we in sneltreinvaart over 't vreselijk onstuimige water richting het eilandje (met 8 palmen volgens onze divemaster). Meteen strekt de stroming aan ons, en ook onder water is t vechten om niet weg te drijven. De divemaster/gids is mijn buddy, en als hij ziet dat de groep zomaar de verkeerde kant op zwemt, zegt ie dat ik mijn hand in 't zand moet zetten (eng) en stationair moet blijven. Ondanks het trekkende water lukt dat goed. Een nieuwsgierig aantal visjes komt rond me zwemmen. En weer is er eentje die voor mijn masker rondjes maakt en me als 't ware bekijkt! Als de groep op koers is, gaan we verder. En meteen zien we hoog boven ons een schildpad overzwemmen. Mooi, ik ben nu al zo blij! De vissen zijn enorm groot hier, sweetlips en weet ik al niet wat meer. Sommige niet zo kleurrijk, maar wel groot en mooi. Op een gegeven moment klikt Nicolas en wijst. Een school barracudas zwemt op een afstandje langs. Weer klikt hij, als een grote school zwarte visjes reht op ons af zwemt. Met daartussen rondom een koraal een porcupine vis, een variant op de pufferfish, laat ik me vertellen: een dikkerd, in ieder geval. We zien trumpet fish en ik zie er eentje die verstopt ligt op de bodem, een frogfish geloof ik. En dan ineens, net als we een swimthrough door een soort kloof maken, ligt er ineens een hawkbill schildpad. Omdat ik de tweede in rij ben, na de divemaster die meteen aan de kant gaat, zwemt ze recht op me af, kijkt naar me, duikt onder me door (ik bang dat ik haar met mijn vinnen raak) maar omdat daar de andere duikers liggen, maat ze rechtsomkeert en kom weer bij mij liggen dobberen. Ik had 'r aan kunnen raken, als ik had gewild. Wow, wat geweldig. Ik schat in dat het wel ruim een minuut was, voor ze wegzwom, en al die tijd lag ze op nog geen halve meter van mij te kijken naar mij en de duikers achter me. Totdat de stroming roet in het eten gooide. De duik kon voor mij niet meer kapot!



Maar dat had ik misschien niet moeten denken! Met 70 bar in de tank gaf ik het signaal dat ik naar boven wilde, Op 5 meter mijn tijd wachten, en toen gaf de divemaster aan: ga maar naar boven. Goed? En hij ging weer naar beneden. Jaiks. Of eigenlijk:JAIKS. Daar lag ik dan met een half leegelopen oranje signaalding (lek) in een meter tot 1,5 meter hoge golven. En 't mooiste was, ik bleef relaxed. Jacket vol, op mijn rug dobberend die hoge golven aan zien komend, dat orangje worstgeval volblazend, ermee zwiepen, leeg, weer bijblazen, zwiepen. Na 3x de boot om 't eiland te hebben zien varen zag ie mij eindelijk. Ik schat in een minuut of 10. Maar, de groep die verder was gegaan, kwam onderwater in een enorme stroming terecht, waardoor ze al gekken moesten vechten om eruit te komen. Ze waren allemaal, ook de ervaren duikers onder ons, helemaal onder de indruk. Dus tja, achteraf gezien had ik misschien wel enorm mazzel gehad! Pfffff.



In mijn logboekje staan nu 25 duiken! Jeej. En nu ik me minder druk over mijn buik hoef te maken, kom ik niet voorbij de beach barbecues op de 'boulevard'. Met een schuldgevoel voor de visjes, neem ik daar een vreselijk lekkere creole rice, bbq fish, bonnet pepper sambal en dal. Nom, nom. Wat lekker. Langs de straat lopend, kwam ik langs een kraampje waar ik tot de grote verbazing van de oude man 6 mini-banaantjes wou. En een lekkere papaya. Samen voor 2 euro. Jeej.



Op het balkon van mijn appartement geniet ikk van de goddelijk lekkere maaltijd, afgemaakt door een van sap druipende papaya zo met een lepeltje uit zijn velletje te scoopen! Man, dit is pas echt vakantie!!! Blij!