Diving the Mantabowl, zonder mantas

Op de derde dag in Donsol is het tijd voor actie. Met Bicol Divers/WAT, een zeer professioneel team, ga ik eerst een duik doen bij San Miguel Island, daarbij kijken ze meteen hoe vaardig je bent. Hier is vooral zacht koraal te zien. Maar we komen ook een uiterst dodelijke ringbandslang tegen. Vijftig keer giftiger dan een cobra, maar met een klein bekje. Oorlellen en vingers beschermen, grappen de instructor en divemasters. Ook zien we nog een orang-oetankrab (zeggen ze), en nudibranch en heel veel kleurrijke kleinere vissen. Langs een heel hoge en donkere muur gaan we omhoog. Best spannend, dat donkere! Aan het oppervlak moet ik vechten tegen een paniekaanval want er staat behoorlijk wat stroming en er zijn ineens best hoge golven en de rotsen zijn verdomd dichtbij! Precies waar ik het meest moeite mee heb. Maar het lukt me (nog maar net) om bij de boot te komen, waar ze alle spullen van je aannemen als je nog aan de trap hangt.

Daarna gaan we door naar de grote uitdaging: de Manta Bowl. Vanwege de sterke stromingen eigenlijk alleen voor ervaren duikers. We beginnen op een wat makkelijker plek. De eerste paar minuten zie ik door de stress van de stroming geen drol. De divemaster is superalert, dus dat maakt het makkelijker. We bezoeken meerdere cleaning stations maar mantas, ho maar. Wel een cuttle fish en bologige grijsbeige met wit gestipte vissen. Vanwege de hoeveelheden plankton is het zicht ook nog eens slecht, maar ik doe het hier een stuk beter.  

De duikschool heeft erg lekker eten meegenomen, ook veel fruit en koekjes en ze blijven je water geven want 'it is important to hydrate' (ondanks het feit dat we al twee enorme regenbuien op ons hoofd hebben gehad, haha). Uit angst voor de wc aan boord, een pot tussen 4 gammele houten muurtjes waar je met kop en schouders boven uitsteekt als je rechtop staat, doe ik het vooral met het eten rustig aan. En plassen heb ik stiekem in zee gedaan toen we nog even op de introductie-duikers wachtten bij San Miguel. Uiteraard niet in mijn pak, haha.  

De derde duik is het heftigst. Bij de briefing zeggen ze al: we'll try to swim but if the current is too strong, we'll drift dive. En dat wordt het dan ook want de stroming is erg sterk. Dus drijven we in een behoorlijk tempo richting diverse cleaning stations waar we ter plekke met haken vastzetten in de harde rotsbodem. En telkens blijven we hangen terwijl de divemasters proberen te spotten. We zijn met 3 duikers en 4 divemasters en een instructeur, wat de moeilijkheidsgraad misschien wel aangeeft. Maar ook hier zien we niets groots en is het zicht bar slecht. Mij maakt het niet zoveel uit want eenmaal boven giert de adrenaline van de stroming en de soort duik (drift dive) door mijn lijf. Wat een ervaring!!! Als ik hier wel een manta was tegen gekomen, of een of andere haai, weet ik niet of ik dat getrokken had, hahaha.

Op de tocht terug deelt iedereen kwistig van mijn zonnebrandcreme want de zon is hels, tot de zee ineens erg ruw wordt en we de ene sloot na de andere van boegwater over ons heen krijgen. Druipnat komen we terug op de kant. Wat een kick, deze dag. Bijzonder trots dat ik dit gedurfd heb!!!  

De rest van de dag is een beetje een anticlimax: diverse mensen schuiven even aan en ik heb zo de hele avond gezelschap: de Belgen van de duik, de Duitsers van gisteren, een paar nieuwe Engelsen, het Engelse meisje van gisteren, de Filipijnse meiden die me heel lief antimuggenmelk kwamen brengen toen ze me hoorden zeggen dat ik een paar flinke beten had. Zo sociaal als de laatste dagen ben ik al jaren niet geweest ;-) .