Düsseldorf: museum en meer!

Een half uurtje na vertrek uit Keulen rij ik de Düsseldorf binnen. Mijn hotel zit in de Harkortstrasse achter het Hauptbahnhof en heeft een eigen (gratis) parkeerplaats die ze ’s nachts afsluiten. Ik check snel in. De kamer is een beetje oubollig maar netjes schoon, net als handdoeken en beddengoed.

Om de hoek, in de Mintropstrasse, zit Hamam Sahara. Van buiten is ’t gewoon een regulier huis maar als je binnenstapt voel je de vochtige warmte van de hamam al. Ik ben goed voorbereid en heb mijn eigen scrubhandschoen, badjas en handdoeken bij me. De behandelingen zijn supergoedkoop: voor 35 euro krijg ik toegang voor de stoomruimte en wasruimte, olijfzeep, een schaal en omslagdoek in bruikleen, 20 minuten scrubben en schuimbehandeling, 10 minuten Japans voetbad (??) en een oliemassage van een half uur. In de rustruimte is er gratis Turkse zwarte thee en kun je bijkomen van de warmte beneden. In de Grote Moskee van Parijs kost dit toch al gauw 25 euro meer. Ik breng bijna 3 uur door in deze hamam. Zelfs na de oliemassage door een potige Oostblokse ga ik nog even terug de stoomruimte in.
Als ik naar buiten stap, valt het me pas op dat ik, volgens mij, in de rosse buurt van Düsseldorf zit: sexshops, kino’s en live shows zitten her en der tussen de Turkse winkels, Döner Imbisse en reisburootjes. Een nogal rare combi, als je ’t mij vraagt. Ik wandel nog een blokje om en drink een fruitsapje bij een Turkse Imbiss. De loomheid van de hamam verdwijnt zelfs niet door de kou buiten. Op tijd kruip ik in mijn bedje.

Ook in dit hotel is ’t ontbijt overdadig: ik ga me te buiten aan sugar puffs, een boterhammetje met roerei, een glas sap, een knapperig warm broodje met jam en een kop thee. En denk dan nog, dat ik daar een heel eind mee kom, grmpf. Ik rij de auto de gratis parkeerplaats van het hotel af en parkeer 50 meter verderop aan de straat, waar ’t op zaterdag gratis parkeren is.

Met de tram 704 ga ik vanaf het Hauptbahnhof naar Graf Adolfplatz en stap over op tram 706 richting Aachener Platz waar elk weekend een grote rommelmarkt (Trödelmarkt) is. Het is een beetje een combi van echte oude rommel waar chique dames in luxe bontjassen tussen neuzen, semi-antiek, nieuwe technologie-rommeltjes (R4 kaarten voor Nintendo, geheugenkaarten, mobiele telefoons etc.) en heel veel varkensgerechten. Overal stijgt een flinke varkenslucht uit op: bratwurst, schinken, wurst, sauerkraut, erbsensuppe… Alweer: niet mijn ding, haha.

Met de tram 712 (die veel dichterbij stopt, bedankt receptionist) ga ik terug richting centrum. Vanaf de Heinrich Heine Allee U-bahn ga ik al ‘winkelend’ door de Flingerstrasse en omliggende steegjes richting Burgplatz. Daar staat de kromme toren van de St. Lambertuskirche. Iets terug, met uitzicht op een klein binnenhaventje, ligt Café Kasbah: in bloemrijk beklede stoelen genieten van lekkere muntthee. De harira sla ik even over, na het ontbijt van vanochtend, hoe verleidelijk ook.

Dan is ’t tijd voor de Kunstsammlung NRW. De K20 wil ik al 1,5 jaar bezoeken maar eerst zat ie dicht voor een verbouwing, toen plande ik een trip tijdens carnaval, in de zomer was ’t te warm voor een stedentrip met bijna 35 graden… Nu kost ie maar 4 euro, omdat alleen de standaard collectie er is.
Vanaf de ingang van het museum zie je de ‘Hornet’ van Sarah Morris al: een kleurrijk mozaieken muur ter ere van de heropening. Ook hier 20e eeuwse kunst. Ik ben meteen al onder de indruk: mijn eerste Jackson Pollock, en wel ‘Number 32’. Maar ook hier weer de nodige Lichtensteins, maar ook Warhol (Torn Campbell’s Soup Can). Geweldig! En ook de in Keulen aanwezige Jasper Johns en Rauschenbergers.

Een verdieping hoger is ’t helemaal raak: ruim 30 Paul Klee’s, ook uit periodes die ik niet van hem kende. De mooiste vind ik Rote und Weisse Kuppeln en Kamel in rhythm. Maar ik zie ook een Rothko, verschillende Picasso’s, de Kandinsky’s en Miro’s zijn in ’t echt zowaar minder ‘niet mijn smaak’. De gipsen sculpturen van Ernst vind ik zelfs mooi, vooral L’imbecile. In dit museum hangt zoveel dat ik de moeite waard vind, dat mijn hoofd helemaal vol zit. De Kunsthalle aan de overkant bewaar ik voor een volgende keer.

Vanaf de Kunstsammlung loop ik via de Altstad richting Carlsplatz. Hier is een dagelijkse overdekte markt met veel lekkernijen. De mensen staan hier, zo rond het middaguur, volop aan statafels aan het bier, ook al is ’t flink koud. Hier koop je vooral luxe vlees, bloemen en delicatessen. Via allerlei kleine straatjes dool ik terug naar de Rheinufer en loop over de promenade het hele eind naar de Medienhafen.

De gebouwen van Frank Gehry zijn in het echt nog mooier dan je door de foto’s verwacht. Nu kan het Guggenheim in Bilbao toch niet lang meer duren?
Vooral het platina gebouw is erg apart. Aan de overkant staat het kleurrijke Colorium van Alsop naast een heel oud uitziend gebouwtje en een gebouw waar allemaal mannetjes over de facade lijken te kruipen. En natuurlijk Grand Bateau van Vasconi. Al met al genoeg te zien. Op de begane grond van al die grote gebouwen zit veel horeca. De terrasjes staan er nu opgebroken en wat triest bij, maar in de zomer is ’t hier vast en zeker erg goed toeven!

Helemaal uitgeteld van de vele kilometers strompel ik naar de dichtstbijzijnde S-bahn: Stadttor en laat me naar Graf Adolfplatz brengen (met tram 709 of 704). Vandaar is ’t maar een paar meter naar de Kö. Het is niet meer al luxe dat er glittert: tussen de dure zaken zit her en der een H&M of een Esprit maar de luxe kant van Düsseldorf is nog steeds goed vertegenwoordigd. Net als de anti-bontactivisten.

Voor ’t laatste stukje Düsseldorf loop ik via de Immermannstrasse richting Hauptbahnhof. Düsseldorf schijnt een grote Japanse bevolking te hebben en ze zijn in deze straat goed vertegenwoordigd: van supermarkten tot boekwinkels, van theespeciaalzaakjes met peperdure theepotten tot sushirestaurantjes. In de Oststrasse plof ik neer bij een conveyerbelt sushirestaurant. Tijd voor een grote pot groene thee en mijn lunch cum avondeten: een flinke salade, rettich- en pompoensushi, makreelsalade- en paprika/rettichsushi’s. Yum!

Met kloppende benen en een krakende, stijve rug (die beurs is van de massage gisteren) stap ik in de auto: Keulen was al leuk, maar Düsseldorf is helemaal de moeite waard!

Ik klok 2 Red Bulls naar binnen voor de rit naar huis. Ondanks het telefoontje van de garage gisteren dat 'er een terughaalactie is voor de ABS van de Punto Evo' weet ik nu dat mijn auto de 170 wel haalt. Jammergenoeg mag dat maar op een kort stukje Autobahn.
Anderhalf uur na vertrek draai ik bij mijn ouders het pad op: moe maar voldaan!