Mooie mengeling

Als de wekker gaat, is het nog pikkedonker buiten. Het bed ligt zalig, dus ik draai me nog lekker een keertje om.

Gewapend met een dagkaart voor de metro ga ik naar Chateau Rouge, waar ik, niet voor het eerst, geen noemenswaardige markt kan vinden. Dus loop ik naar beneden, richting Barbès Rochechouart dat meer Noord-Afrikaans is dan het Afrikaansere Chateau Rouge, ook wel Goutte d'Or genoemd. Nergens vind je zoveel rolkoffers van onbestemde makelij als hier. Of plastic gietertjes in dierenprint. Rare puimsteentjes, wollige nep-Perzische tapijten en gebedskleden maken het assortiment compleet.

Bij de metro van Barbès Rochechouart is 't op marktdag erg druk, nu helemaal niet. Bij Le Maghreb, een van de vele tentjes waar een blind paard niets kapot kan lopen, halen ze net de vers gebakken broden van de bakplaat. Borrelend luchtig en oh zo vet. Maar ook oh zo lekker. Met een kopje Marokkaanse thé a la menthe is dit een 'hartig' ontbijt!

De ontvangst in dit soort tentjes is er altijd een van verbazing. Als ik betaal, geeft de bakker me een kneepje in mijn hand, samen met een vriendelijke glimlach. Ieuwk, of juist aardig?!

Omdat ik mezelf had voorgenomen niet 2,5 dag in de etnische buurten te blijven, ga ik richting metro Haussmann St. Lazare. Enorme winkelcentra aan alle kanten met grote 'gewone' winkels ertussen. Bij Lafayette Living loop ik watertandend door het mooie designspul. Geweldig.
Net voor de lunch crowd ga ik naar Laduree, Parijs' welbekende bakkerij met de bekende macarons. Ik val uit de toon tussen de vooral kromgetrokken oude welgestelde vrouwtjes. Maar daar trek ik me lekker niets van aan. Met een potje Thé Othello (met cardamom, gember, peper en nog iets) van 7 euro en twee armetierig kleine macarons in de smaken marron (chestnut) en praline noisette sla ik in een klap 10,50 stuk. De rij buiten de deur groeit langzaam aan tot wel 20 man. Ik was dus net op tijd!

De volgende halte is Halle Saint Pierre, aan de voet van de Sacre Coeur. Dus ik kan de verleiding niet weerstaan om even met de funicular omhoog te gaan voor het uitzicht over Parijs. De stad is grauw en grijs, maar het is nog steeds een geweldig gezicht vanaf dit punt. Ik neem de trappen naar beneden en ga richting het museum, ook librairie en salon de thé. Ik kom voor de expositie Art Brut uit de collectie van Charlotte Zander. Niet alles spreekt me aan. Veel heeft een Dali-achtig raarheidsgehalte. Maar een paar stukken vind ik wel mooi: de portretten van Sava Sekulic, somber en donker. De kleurrijke Staphorsterstipwerk-schilderijen van Germain van der Steen en een paar werken van Anselme Boix-Vives. Allemaal schilders waar ik nog nooit van gehoord had.

Vanaf het museum terug naar Barbès Rochechouart. Intussen is 't al een eindje in de middag en ik eet bij Restaurant 2000 een sandwich merguez met frietjes. Yum. Daarna loop ik door, langs metro La Chapelle de Rue Markx Dormoy op. Ook hier veel Afrikaanse winkels. Op Rue Riquet is de Indiase tempel die ik zoek niet te vinden. In de zijstraten hebben de gebouwen veel muurschilderingen. In een van de zijstraten zit het tweede Chinatown van Parijs. In de Rue d'Evangile zit een grote supermarkt: Paris Store Maar die valt nogal tegen. Wel vind ik er een geweldig winkeltje, Sendo, twee deuren verderop. Ze hebben hier de meest waanzinnige Japanse theepotten en ze zijn verhoudingsgewijs spotgoedkoop (29 tot 31 euro). Ik kan niet kiezen: ze hebben hier ook die hele mooie met kleurtjes of een ingegoten motief van libelles. Uiteindelijk ga ik me te buiten aan een mooie zwarte theepot voor mijn verzameling (#3). Ook kan ik de 3 verschillende onderzetters (van 3,90 tot 6,90) van gietijzer met motieven, niet laten staan. Helemaal tevree ga ik richting huis, want dit gietijzer weegt waanzinnig veel.

Na een uurtje of twee ga ik weer op pad. Ik loop richting Seine, parallel aan de Eiffeltoren. Tot ik de knipperende lampjes in een reflectie zie, dan maak ik toch maar even een detour om de Eiffeltoren te zien. Bij de eeuwige vlam aan de Seine steek ik de Pont de l'Alma over. Een echtpaar spreekt me aan, of ik 't Musee d'Art Moderne de la Ville de Paris weet. Natuurlijk, daar ben ik naar onderweg. Ze vinden 't erg grappig dat een 'etranger' hen de weg moet wijzen in hun eigen stad.

Jaren geleden ben ik in het museum ernaast geweest. Het Palais de Tokyo. Vandaar dat ik de weg ken.

Zo'n 150 meter voor het museum begint de rij voor de ingang al. Jaiks... In deze kou ben ik niet van plan me aan te sluiten. Ik was blijkbaar niet de enige die gebruik dacht te maken van de avondopenstelling tot 24 uur.

Lopend maak ik heel wat kilometers: langs de Seine, het Grand Palais en meer indrukwekkende gebouwen met veel tierelantijnen kom ik uit op de Place de la Concorde. Daar staat, onder andere, de Obelisk van Luxor, die door Egypte geschonken is aan
Frankrijk.

Nog steeds niet genoeg gelopen: via Concorde loop ik naar de metro van Madeleine en uiteindelijk Opera. Er is genoeg te zien (zoals nog een Laduree net achter Place de la Concorde) maar mijn benen werken niet meer mee. Om half 10 kom ik, bekaf, terug in huis.